ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1032
ในตอนดึก ณ เชิงเขาภูเขาฉางไบ
เว่ยฉางหมิงสวมด้วยแจ็คเก็ตหนังกวางหนา เว่ยหย่งเจิ้งพยุงพ่อที่แก่ชรา ออกมาจากเขาลึก
ช่วงนี้อุณหภูมิภูเขาฉางไบลดลงอย่างรวดเร็ว กลางคืนอุณหภูมิประมาณติดลบ 30 องศา
ในสถานการณ์ปกติ ต่อให้ตายทั้งสองคนก็ไม่ยอมออกจากประตู แต่เป็นเพราะมีเงื่อนไขที่ชัดเจน เขาต้องไปบนภูเขาเพื่อเก็บโสม
ขอเพียงแค่มีโสมเพียงพอ ถึงจะสามารถเอามาแลกกับอาหาร ยา น้ำมันก๊าดและฟืน เพื่อให้ความอบอุ่นได้
สุดท้ายวันที่หนาวเหน็บอย่างนี้ การที่จะผิงไฟ ก็ต้องใช้พลังงานเชื้อเพลิงอย่างมากทุกวัน และมันยากที่จะเก็บฟืนให้เพียงพอ และต้องใช้คู่กับน้ำมันก๊าดอย่างเหมาะสม
วันนี้สองพ่อลูกไปภูเขากันทั้งวัน เก็บรากโสมขนาดเล็กได้เพียง 6-7 ชิ้นเท่านั้น โสมจำนวนน้อยนี้ก็เพียงพอที่จะแลกเสบียงอาหารสำหรับวันพรุ่งนี้เท่านั้น
เว่ยหย่งเจิ้งทั้งเหนื่อยและหิว ริมฝีปากม่วงด้วยความหนาวเย็น
แม้ว่าเว่ยฉางหมิงแข็งแรงกว่าเขานิดหน่อย แต่ก็รู้สึกว่าร่างกายก็แบกรับน้ำหนักมากแล้ว
ในขณะนี้ภูเขาฉางไบเริ่มปกคลุมไปด้วยหิมะ เดินเข้าไปในเขาลึกลำบากอย่างมาก ต้องออกแรงมากมาย แต่โสม ยิ่งเก็บก็ยิ่งมีน้อย หมายความว่าทุกครั้งที่เขาต้องเข้ามาในภูเขา ก็ยิ่งต้องเขาไปลึกกว่าครั้งก่อน
ตอนนี้เที่ยงคืนแล้วถึงจะสามารถกลับได้ อีกไม่กี่วัน อาจจะต้องอาศัยอยู่ในภูเขาในตอนกลางคืน
เว่ยหย่งเจิ้งเอื้อมมือออกไปหยิบหิมะกำหนึ่ง ยัดเข้าไปในปาก และพูดพร้อมกับริมฝีปากที่แตก: “ลูกถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป พ่อเกรงว่าพ่อจะผ่านฤดูหนาวนี้ไปไม่ได้แล้ว หลังจากที่พ่อตายไป ลูกก็ต้องอยู่ลำพังอย่างเข้มแข็ง ไม่ว่ายังไงก็ต้องอยู่ต่อไป หลังจากคิดหาวิธีให้ตระกูลเว่ยได้อยู่ต่อไป มีโอกาสก็กลับไปจินหลิง และได้โรงงานผลิตยาเว่ยซื่อของเราคืนมา นั่นก็ดีมากแล้วล่ะ”
ตอนที่เขาสมัยหนุ่มๆ เจ้าชู้จริงๆ เที่ยวผู้หญิง ซึ่งอาจจะมากกว่าที่เขาเคยเห็นเสียอีก
เมื่อคิดๆดูแล้ว ชีวิตนี้ก็ไม่เสียเปล่า
เว่ยฉางหมิงคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะถอนใจหาย: “พูดถึงผู้หญิงขึ้นมา เซียวเวยเวย ตระกูลเซียวคนนั้นในจินหลิง กลับทำให้ผมคิดถึง ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะยังมีโอกาสได้กลับไปไหม ถ้าผมกลับไปได้ ผมจะตามหาเธอ อย่างไม่หยุดหย่อน”
เว่ยหย่งเจิ้งตบไหล่เขา ให้กำลังใจเขา และพูดว่า: “พ่อเชื่อ ว่าเราสองคนพ่อลูก จะต้องพลิกผันมีวันนั้นแน่นอน!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...