ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1033
สองพ่อลูกตระกูลเว่ย กำลังเพ้อฝันว่าจะได้มีชีวิตที่พลิกผัน ทันใดนั้นลมหนาวพัดผ่านภูเขาฉางไบ พัดจนทำให้ทั้งสองคนตัวสั่น
เว่ยหย่งเจิ้งถอนหายใจเฮือกหนึ่ง: “โอเค ลมที่นี่มันแรงเกินไป ลมกระโชกแรงไปทั้งตัวเลย เรารีบไปกันเถอะ”
“ครับ!” เว่ยฉางหมิงก็รู้สึกหนาวจับกระดูก รีบหดคอลง ลุกขึ้นปัดหิมะที่ก้น และก็ยื่นมือไปจับพ่อของเขาอีกครั้ง
ต้องบอกเลยว่า สองพ่อลูกพึ่งพาอาศัยกันให้รอดที่ภูเขาฉางไบอยู่ช่วงเวลาหน่วง ความสัมพันธ์ดีกว่าเดิมไม่น้อย
เมื่อก่อน แม้ว่าเว่ยหย่งเจิ้งจะรักลูกชายคนนี้มาตลอด แต่จริงๆแล้วสำหรับคนเห็นแก่ตัวอย่างเขา เป็นเรื่องยากที่จะทำดีต่อคนๆหนึ่งมาจากก้นบึ้งจากจิตใจ
ดังนั้นเขาปฏิบัติตัวต่อเว่ยฉางหมิงก็แบบธรรมดาทั่วไป ซึ่งดีกว่าเว่ยเลี่ยง
เว่ยฉางหมิง เป็นลูกผู้ดีมีเงินคนหนึ่งมาตั้งแต่ไหนแต่ไร วันๆก็คิดแต่จะดื่มเหล้าและเที่ยวผู้หญิง ความสัมพันธ์กับพ่อของเขาก็ไม่ได้ใกล้ชิดกันมากนัก
สาเหตุหลักมาจากเว่ยฉางหมิงมักฟังแม่ของเขาตอนที่เขายังเด็ก พ่อไม่สนใจครอบครัว มัวแต่เลี้ยงผู้หญิงข้างนอก
ทำให้เว่ยฉางหมิงไม่พอใจพ่อตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
แต่ เมื่อมาถึงภูเขาฉางไบ พ่อลูกต้องร่วมมือกันเพื่อความอยู่รอด นี่ก็ยังทำให้ทั้งสองละความอคติที่มีต่อกัน และพึ่งพาอาศัยกันมากขึ้นเรื่อยๆ
ใครๆต่างก็รู้ว่า ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ไม่สามารถสูญเสียอีกฝ่ายไปได้
ถ้าหากสูญเสียอีกฝ่ายไป คนที่เหลือก็คงไม่มีความกล้าหาญ และไม่มีความสามารถที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้
สองพ่อลูกเดินจากเนินเขาไปทางที่มีแสงระยิบระยับในระยะไกล
สถานที่ที่มีแสงสว่างก็คือหมู่บ้านที่พวกเขาอาศัยอยู่ เดินมาจากเนินเขา ยังเหลืออีก 3-4 ไมล์
ขณะที่สองพ่อลูกกำลังเดินอยู่นั้น เว่ยฉางหมิงกล่าว: “พ่อ ไอ้นักล่าในป่า เมื่อวานล่ากวางโรเดียร์ได้ตัวหนึ่ง ได้ยินมาว่าเนื้อกวางโรเดียร์อร่อยมากเลย เดี๋ยวจะไปดูที่บ้านเขาหน่อยไหม? หาโอกาสขอเนื้อกวางโรเดียร์สัก 1 กิโลกรัม!”
“ขอเนื้อของเขาเหรอ?” เว่ยหย่งเจิ้งกล่าวอย่างถอนหายใจว่า: “ไอ้คนแซ่หลี่คนนั้นเป็นคนที่ขี้งกมาก ครั้งก่อนเขาล่าหมูป่าตัวใหญ่หนักกว่า 250 กิโลกรัม พ่อขอไส้หมูสักท่อน เขาก็ไม่ให้ จะให้พ่อจ่ายเงินให้ได้”
“โอเค ดูผมแล้วกัน!”
พูดแล้ว เว่ยฉางหมิงก็หยิบโสมมาชิ้นหนึ่ง ยัดใส่กางเกงในของตัวเอง
เมื่อโสมแช่แข็งเข้าไปอยู่ในกางเกงใน เย็นจนเขาร้องตะโกนออกมา
เว่ยหย่งเจิ้งกล่าวด้วยความขยะแขยงว่า: “ทำไมเอาไปยัดใส่ไว้ตรงนั้น? แล้วมันจะกินได้ยังไงล่ะ?”
เว่ยฉางหมิงกล่าว: “ไม่เป็นไร ล้างสักหลายๆรอบก็ได้แล้ว ถ้าไม่ยัดใส่เป้า เราก็จะซ่อนมันไม่อยู่ พวกเขาต้องค้นตัวแน่ พ่อเองก็รู้”
“ก็ได้!” เว่ยหย่งเจิ้งจำใจพูด: “งั้นกลับไปจะต้องล้างให้หลายๆรอบนะ ถ้าให้ดีควรลวกน้ำต้มสุก”
เว่ยฉางหมิงโบกมือ: “โธ่เอ๋ย พ่อไม่เข้าใจ โสมนี้มันลวกน้ำไม่ได้ งั้นคุณประโยชน์ของมันก็ไปอยู่ในน้ำกันพอดี”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...