ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1044

จริงๆ แล้วในตำราเก้าเสวียนเทียน ก็บันทึกสูตรยามหัศจรรย์ไว้มากมาย แค่ยาสำหรับโรคกระเพาะ ก็มีอยู่หลายแบบ เลือกออกมาสักสูตร ก็สามารถช่วยเว่ยเลี่ยงโจมตีบริษัทผลิตยาโคบายาได้แล้ว

แต่ว่า การผลิตยา เป็นธุรกิจที่ได้กำไรมาก ดังนั้น ตนเองคงจะไม่ช่วยเว่ยเลี่ยงฟรีๆ แน่

จากนั้น เขาก็พูดกับเว่ยเลี่ยงว่า “เว่ยเลี่ยง ผมก็พอมีสูตรยาดีๆ หลายสูตร ถ้าผลิตออกมาได้ จะต้องขายดีเป็นแน่นอน ถ้าผมจะอาศัยสูตรยานี้ เข้าเป็นหุ้นส่วนด้วย คุณจะให้ผมถือหุ้นเท่าไร? ”

เว่ยเลี่ยงก็พูดอย่างลังเลว่า “อาจารย์ครับ ที่เว่ยเลี่ยงมีวันนี้ได้ ก็เพราะคุณ ทั้งบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อล้วนเป็นของอาจารย์เย่ ขอเพียงคุณพูดมาคำเดียว ผมก็จะยกให้หมดเลยครับ！”

ในใจเว่ยเลี่ยงก็รู้ดี

ถ้าไม่มีเย่เฉิน ตนเองก็ไม่มีทางมารับช่วงต่อบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อได้

ถ้าไม่มีเย่เฉิน แล้วถ้าสองพ่อลูกตระกูลเว่ยกลับมา ตนเองก็คงจะปกป้องบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อไว้ไม่ได้

ดังนั้น เขายินยอมที่จะพึ่งพาอาศัยเย่เฉินทั้งหมด ต่อให้จะต้องยกบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อให้ไป ก็จะไม่ทิ้งโอกาสให้สองพ่อลูกตระกูลเว่ย มันฟื้นตัวขึ้นมาได้เด็ดขาด

เย่เหลงใหลก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้ ถ้าผมให้สูตรยาคุณไป แล้วสรรพคุณของยามันดีกว่าของบริษัทผลิตยาโคบายาล่ะก็ งั้นก็เอาหุ้น80เปอเซนต์ของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อมาให้ผม จากนั้นผมก็จะเอาสูตรยาดีๆ มาให้คุณเรื่อยๆ เพื่อทำให้บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อในอนาคต กลายเป็นบริษัทระดับแสนล้าน พอถึงตอนนั้น แค่ทรัพย์สินส่วนของคุณ ก็ทะลุหมื่นล้านแล้ว”

ตอนนี้ทรัพย์สินของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ น่าจะอยู่ที่ไม่เกิน2-3พันล้าน แต่ว่าพวกเขาก็ยังมีค่าใช้จ่าย บวกกับช่วงนี้บริหารได้ไม่ค่อยดี โดยรวมแล้วเป็นกราฟขาลง

ถ้าเย่เฉินสามารถทำให้บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ ในอนาคตกลายเป็นบริษัทระดับแสนล้านได้ล่ะก็ ต่อให้เว่ยเลี่ยงมีหุ้นเพียง10เปอเซนต์ ก็ยังสามารถเห็นทรัพย์สินที่เพิ่มเป็นเท่าตัว