ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1049
บนเส้นทางขึ้นเขาหลายสิบกิโลเมตร รถสองคันก็ขับตามกันไปติดๆ
รถสองคันนี้ เป็นเพียงรถสองคันเท่านั้น ที่ขึ้นเส้นทางขึ้นเขานี้
พื้นมีหิมะ ก็ขับไม่ค่อยสะดวก เพราะว่ามองออกไป ก็มีแต่สีขาวที่ไฟส่องไป
ฟ่านหลินยวน ก็มึนหัวกับแสงสีขาวของหิมะที่ไฟส่องไป แล้วก็พูดกับรำคาญว่า “ไอ้คนแซ่เย่นั่น แม่งเป็นไอ้เดรัจฉานจริงๆ ไอ้สองพ่อลูกนั่นไปหาเรื่องมัน มันฆ่าไปก็จบแล้ว จะเอาพวกมันมาไว้ที่สับปะรังเคแบบนี้ทำไมกันวะ? ตอนนี้ยังจะให้พวกกูมาลำบากถึงที่นี่อีก ซวยจริงๆ ”
ชายคนที่ขับรถก็พูดขึ้นว่า “ก่อนมาที่นี่ ผมก็ได้หาข่าวไว้บ้างแล้ว ไอ้หนุ่มแซ่เย่นั้น มันเหมือนเป็นปิศาจ มันไม่เพียงจะชอบส่งคนมาขุดหาโสมที่นี่ แถมยังจะชอบส่งคนไปขุดถ่านหินในเหมืองด้วย ผมได้ยินมาว่า ก่อนหน้านี้มันยังส่งเถ้าแก่ในเมืองคนหนึ่ง ไปทำงานเทปูนที่แคมป์ก่อสร้างด้วย”
“มันอะไรกันวะ? ” ฟ่านหลินยวนพูดนิ่งๆ ว่า “พวกเอ็งลืมไปแล้วรึไงว่าคนสำนักขอทาน ตายกันยังไง? 10กว่าคนถูกจับรถไว้ในรถ แล้วโยนทิ้งแม่น้ำ ตอนนี้ยังไม่ได้งมศพขึ้นมาเลย รู้ไหมว่าการรอชะตากรรมของพวกเขาเป็นอย่างไรไหม? ”
คนขับรถก็บอกว่า “ตายหมดแล้ว ยังจะมีชะตากรรมอะไรได้? ”
ฟ่านหลินยวนก็พูดว่า “ในแม่น้ำก็กุ้งหอยปูปลามากมาย รถคันหนึ่งถูกเชื่อมปิดให้กลายเป็นกรง จมอยู่ใต้แม่น้ำ ข้างในยังมีศพอยู่10กว่าศพ ไม่นานก็คงถูกพวกกุ้งหอยปูปลากินกันไปหมดแล้วล่ะ ปลาตัวใหญ่ก็กัดกินเนื้อไป ปลาตัวเล็กก็กัดกินผิวหนังไป พวกเอ็งเคยไปทำสปาปลาไหมล่ะ? ปลาแบบนั้น แม้แต่เศษผิวหนังกำพร้า ก็ยังกินจนเกลี้ยง ไม่นาน เนื้อหนังของเขาก็คงไม่เหลือ”
“โอ้โห！” ชายที่นั่งเบาะหลังก็พูดว่า “ถึงว่าคนในตระกูลถึงอยากจะฆ่ามันทิ้งไวๆ ไอ้หมอนี่มันโหดเหี้ยมใช่เล่น！”
ฟ่านหลินยวนก็พูดนิ่งๆ ว่า “พวกเราจะชะล่าใจไม่ได้ สงครามวันนี้จะต้องกลับออกมากันอย่างปลอดภัย”
คนชันรถก็พูดว่า “ศิษย์พี่ครับ พี่คิดว่าที่ภูเขาฉางไบ จะมียอดฝีมืออยู่ไหม? ”
“น่าจะไม่มี” ฟ่านหลินยวนบอกว่า “หลายชั่วโมงก่อนอู๋ตงไห่เพิ่งส่งคนมาล่วงหน้าแล้ว จากที่คนรอดคนเดียวมันบอกไว้ ฝั่งตรงข้ามไม่ได้เข้าประชิดตัวพวกมันเลย มีแต่ปืนที่ยิงโจมตี ดังนั้นก็เลยเดาว่าน่าจะไม่มียอดฝีมือ มีเพียงบอดี้การ์ดพกปืนธรรมดาๆ ”
“งั้นก็ดี” คนที่ขับรถก็ยิ้มพูดว่า “พวกเราเป็นพี่น้องกัน ฝึกวิชาระฆังทองคุ้มกายแต่เด็ก ไม่อยากพูดว่าเป็นสุดยอดฝีมือ แต่ก็ไม่ใช่ว่าปืนธรรมดาจะยิงเราเข้าได้ ดูเหมือนว่าคืนนี้ จะเป็นสงครามที่มาฆ่าหมาเล่นๆ คงจะเอาชนะได้ง่ายๆ แล้วนำชัยกลับไปซูหาง”
ด้านหลัง มีเฉินจื๋อข่าย หงห้าและเว่ยเลี่ยง ก็หนาวจนสั่นไปตามกันแล้ว หน้านี่ซีดขาวไปหมด
เฉินจื๋อข่ายก็ถูมือไปมา พร้อมสบถด่าออกมาว่า “ไอ้ราชาบู๊ทั้งแปดตูดหมา มาช้าจังวะ！อีกชั่วโมงเดียวฟ้าก็จะสว่างหมดแล้ว！”
หงห้าก็มองเย่เฉิน แล้วถามอย่างเป็นห่วงว่า “คุณชายครับ คุณใส่เสื้อผ้าน้อยแบบนี้ ไม่หนาวหรือครับ? ”
เย่เฉินก็ส่ายหัวเบาๆ เขาในตอนนี้ ไม่เกรงกลัวต่อความหนาวเย็นแล้ว
ไม่ต้องพูดถึงว่าให้เขายืนอยู่ที่นี่เป็นชั่วโมง ต่อให้เขายืนอยู่ที่นี่2วัน หรือเป็นเดือน ก็ไม่มีทางหนาว
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...