ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1050

เว่ยเลี่ยงก็หนาวจนจมูกแดง ตอนที่ทั้ง4คนเพิ่งมาถึงที่นี่นั้น เนื่องจากเย่เฉินกังวลว่าจะเปิดเผยจุดประสงค์ ก็เลยให้เฮลิคอปเตอร์บินออกไปก่อน ไม่เช่นนั้นล่ะก็ ก็ยังได้นั่งอยู่ในเครื่องบินอีกสักหน่อย อย่างน้อยยังได้หลบลมหนาวของภูเขาฉางไบ

ก็รอไปอีก10กว่านาที เย่เฉินก็เห็นแสงไฟ4ดวงของรถยนต์ ที่ส่องมาจากเส้นทางบนภูเขา

เฉินจื๋อข่ายก็เห็นแสงไฟเช่นกัน แล้วก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “คุณชายครับ พวกมันน่าจะมากันแล้ว！”

เย่เฉินก็พยักหน้า แล้วยิ้มพูดว่า “รอพวกมันมานานแล้ว รอจนจะหลับอยู่แล้วเนี่ย”

หงห้าก็รีบหยิบปืนออกมาจากเอว แล้วกัดฟันพูดว่า “แม่งเอ้ย วันนี้กูจะดูสิว่าไอ้ราชาบู๊ทั้งแปด มันจะแน่สักแค่ไหนเชียววะ！”

เย่เฉินก็พูดนิ่งๆ ว่า “หงห้า เก็บปืนไปเถอะ ปืนทำอะไรพวกมันไม่ได้หรอก”

หงห้าก็อึ้งไปเลย แต่ไม่นานก็เข้าใจขึ้นมาได้

ก่อนหน้านี้ เขาเคยเห็นพลังของในวงการซวนซวนมาบ้าง รวมทั้งเย่เฉินเอง ที่สามารถเรียกสายฟ้ามาได้ ถ้าเป็นนักต่อสู้ที่ฝึกวิชาจนล้ำลึก จะสามารถหยุดลูกกระสุนปืนได้ ก็ไม่เป็นเรื่องที่น่าแปลก

ในตอนนี้เฉินจื๋อข่ายก็ถามว่า “คุณชายครับ เดี๋ยวเราจะเอาอย่างไรกันดี? ถ้ามีอะไรให้พวกเราช่วยได้ ก็บอกมาเลยครับ”

เย่เฉินก็ยิ้มเบาๆ พูดว่า “พวกคุณไม่ต้องช่วยอะไรเลย ดูอยู่ข้างหลังผมก็พอ”

หงห้ารีบพูดว่า “คุณชายครับ ผมว่าคุณเรียกสายฟ้า มาผ่าพวกมันให้เป็นจุณเลย ดีไหมครับ เหมือนกับวีจิ้งไห่เลย”

เย่เฉินยิ้มพูดว่า “ถ้าจะให้เอาสายฟ้ามาฟาดใส่คน ผมรู้สึกเบื่อแล้วล่ะ ในเมื่อคนที่มาวันนี้ เป็นนักต่อสู้ งั้นก็ใช้ฝีมือล้วนๆ ไปประมือกันเสียหน่อยดีกว่า”

เฉินจื๋อข่ายไม่เคยเห็นเย่เฉินใช้สายฟ้าฟาดใส่วีจิ้งไห่ แต่เขาได้ยินมาบ้างเหมือนกัน