บทที่ 107 เย่เฉินออกโรงอีกครั้ง
ระหว่างทางที่เย่เฉินขับรถออกไปจากตระกูลเซียว เซียวฉางควนก็พูดด้วยความโมโห “ถ้ารู้แต่แรกว่าแม่และพี่ใหญ่เลือดเย็นขนาดนี้ ก็ไม่ควรช่วยพวกเขามากมายขนาดนี้”
เซียวชูหรันถอนหายใจแล้วพูดว่า “จากท่าทีในการทำสิ่งต่างๆ ของพวกเขา ต่อให้ธุรกิจของตระกูลเซียวจะใหญ่โตเพียงใด ก็จะถูกพวกเขาทำลายลงอย่างย่อยยับ”
เซียวฉางควนผู้เป็นพ่อตาพูดอย่างไม่ยอม “ประเด็นคือพวกเราช่วยพวกเขามามากแล้ว! สัญญากับตี้เหากรุ๊ปก็ได้ลงนามตั้งแต่เริ่มต้นแล้วไม่ใช่หรือ? ตอนนี้พวกเขาก็สบายแล้ว”
เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมย “พ่อ พวกเขาจะตายเพราะสิ่งที่พวกเขาทำลงไป พวกเขาจะไม่พบจุดจบที่ดีแน่นอน”
ตอนนี้ตระกูลเซียวต้องอาศัยความร่วมมือกับตี้เหากรุ๊ปเท่านั้น พวกเขาไม่รู้ว่าตี้เหากรุ๊ปเป็นของตน
ทำให้ตนขุ่นเคือง ยังคิดจะหาเงินจากตี้เหากรุ๊ปอีกหรือ?
ฝันกลางวันไปเถอะ!
แค่ตนโทรหาหวังตงเสวี่ยน ตระกูลเซียวก็จะต้องพ่ายแพ้อย่างยับเยิน
เซียวฉางควนแตะเลือดบนศีรษะของเขาแล้วพึมพำ “ใครจะไปคิดว่าตระกูลเซียวจะทำเกินเลยขนาดนี้ พวกเรายังไม่มีโอกาสได้เข้าไปอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ที่ตระกูลหวังส่งมาด้วยซ้ำ พวกเขาก็ต้องการขโมยไปอย่างโจ่งแจ้ง เห็นได้ชัดว่าต้องการกลั่นแกล้งเรา! "
ว่าแล้วดวงตาของเซียวฉางควนก็เป็นประกายขึ้น พูดกับเย่เฉินว่า “ลูกเขยที่รัก ช่วยพาพวกเราไปเยี่ยมชม Tomson Riviera หน่อยสิ ฉันมักจะคิดถึงคฤหาสน์หลังนั้นอยู่เสมอ อยากจะเห็นมันอีกครั้ง”
“พ่อ ใกล้จะถึงบ้านแล้ว ยังจะไปดูอะไรอีก คฤหาสน์หลังนั้นยังตกแต่งไม่เสร็จไม่ใช่เหรอ? ลุงหลี่ยังดูและการตกแต่งอยู่เลย” เซียวชูหรันกล่าว
“เฮ้อ พ่ออยากไปดูสักหน่อย ไม่งั้นนอนไม่หลับ!” เซียวฉางควนกล่าว
แน่นอนว่าเย่เฉินเข้าใจสิ่งที่เซียวฉางควนกำลังคิดอยู่ เขาก็เหมือนกับคนที่ไม่สามารถซื้อรถได้ แล้วจู่ๆ ก็มีรถหรูหราระดับเรือธง แม้ว่าจะไม่ได้ขับมัน แต่ก็อยากจะไปดูมันที่ลานจอดรถเสมอ
เขาจึงบอกกับเซียวชูหรันว่า “ในเมื่อพ่ออยากดูก็ไปดูเถอะ เผื่อมีไอเดียตกแต่งจะได้บอกลุงหลี่ได้”
เซียวฉางควนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เย่เฉินต่างหากที่เข้าใจพ่อดีที่สุด!”
เซียวชูหรันถอนหายใจอย่างจนปัญญาพลางพูดว่า “ก็ได้ งั้นก็ไปดูกัน”
เย่เฉินกลับรถอย่างกะทันหันที่สัญญาณไฟจราจรแล้วขับรถไปยัง Tomson Riviera
...
เย่เฉินขับมาถึงหน้าคฤหาสน์ Tomson Riviera พอลงจากรถก็หน้านิ่วคิ้วขมวดทันที
ประตูของคฤหาสน์เปิดแง้มไว้ ดูเหมือนจะมีเสียงดังโหวกเหวกอยู่ข้างใน
เซียวชูหรันเห็นเย่เฉินไม่มีการเคลื่อนไหว จึงถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้น?”
“ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติ เข้าไปดูหน่อย!” เย่เฉินกล่าว
ว่าแล้วเย่เฉินก็เดินเข้าไปในลานหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว
พอเข้าไปในลานหน้าบาน ก็พบกับบอดี้การ์ดชุดดำหลายคนกำลังโยนเฟอร์นิเจอร์จำนวนหนึ่งออกจากคฤหาสน์
เซียวฉางควนอุทานด้วยความตกใจ “คนของตระกูลเซียว!”
ทันใดนั้นสีหน้าของเย่เฉินก็ขรึมลง พวกตระกูลเซียวนี่น่ารำคาญจริงๆ ตนยังไม่ได้ไปหาเรื่องพวกเขา แต่พวกเขากลับมาหาถึงที่
“ใครอนุญาตให้พวกแกเข้ามา!”
เย่เฉินดุด่าอย่างเย็นชาแล้วรีบวิ่งขึ้นไป
บอดี้การ์ดหลายคนมีสีหน้าลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นเย่เฉิน
ในเวลานี้เสียงราวกับเป็ดตัวผู้ของเซียวไห่หลงดังมาจากห้องโถงใหญ่
“ฉันเป็นคนให้พวกเขาเข้ามาเอง!”
“ยังยืนเซ่ออยู่ทำไมล่ะ เข้ามาสิ! ฉันต้องการชีวิตของไอ้เศษสวะคนนี้!”
เซียวไห่หลงตะโกนใส่บอดี้การ์ดขณะถอยหนีเหมือนสุนัข
บอดี้การ์ดเหล่านั้นต่างชักมีดยาวที่เหน็บเอวออกมาแล้วพุ่งเข้าใส่เย่เฉินอย่างดุเดือด
“เย่เฉิน ฉันรู้ว่าแกสู้เก่ง แต่ถึงแก่จะเก่งอีกสักแค่ไหนแล้วยังไง! ฉันอยากจะดูว่าผิวหนังของแกหรือมีดที่แข็งกว่ากัน!”
เมื่อเซียวชูหรันและเซียวฉางควนเห็นดังนั้น ใบหน้าก็พลันซีดลง
แม้เย่เฉินจะสู้เก่ง แต่เขาก็เป็นคนที่มีเลือดเนื้อ คู่ต่อสู้ของเขาคือบอดี้การ์ดของตระกูลเซียวที่มีมีดยาว เขาจะเอาชนะได้อย่างไร?
แต่เย่เฉินกลับไม่สนใจแม้แต่นิดเดียว สีหน้าของเขาเย็นชาไม่เปลี่ยนแปลง
“อาศัยไอ้ปลาเน่าพวกนี้มาเอาชีวิตฉันเหรอ?!”
พูดจบเย่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับภูตผีปีศาจ ทะลุผ่านบอดี้การ์ดของตระกูลเซียว
แม้ว่าบอดี้การ์ดของตระกูลเซียวจะถือมีดยาวอยู่ในมือ แต่ก็ไม่สามารถสัมผัสเขาได้แม้แต่ชายเสื้อ
เย่เฉินเหมือนสวมวิญญาณผีเสื้อ เริ่มโจมตีในขณะที่หลบหลีก
เพียงแค่ออกหมัดสบายๆ ก็สามารถชกให้เกิดเสียงทะลุอากาศได้อย่างง่ายดาย เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง!
แม้ว่าบอดี้การ์ดเหล่านั้นจะเป็นทหารพิเศษที่เกษียณแล้วแถมยังมีมีดยาว แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเย่เฉิน ก็ไม่เหมาะที่จะเป็นคู่ต่อสู้เลย!
ในพริบตาทุกคนก็ถูกเย่เฉินซัดล้มลงกับพื้น!
ไม่มีใครรู้ว่าเขาทำได้อย่างไร เพราะมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของเย่เฉินอย่างชัดเจน บอดี้การ์ดเหล่านี้พากันล้มระเนระนาดลงกับพื้น!
ยิ่งไปกว่านั้นตอนเย่เฉินลงมือจิตใจกำลังโกรธมาก ดังนั้นจึงไม่มีความเห็นอกเห็นใจบอดี้การ์ดเหล่านี้เลย เขาลงมืออย่างรุนแรง คนกลุ่มนี้ถ้าไม่มือหักก็ขาหัก ทั้งหมดนอนร้องโอดโอยอยู่บนลานบ้าน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...