ตอนที่เซียวฉางเฉียนเดินถือใบตรวจโรคมากมายออกมาจากห้อง นายหญิงใหญ่ก็รีบเข้าไปถามว่า “หมอบอกว่าไงบ้าง? เป็นไงบ้าง? ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม? ”
เดิมทีเซียวฉางเฉียนไม่อยากบอกกับนายหญิงใหญ่ แต่พอคิดดูว่า ตอนกลับไปนายหญิงใหญ่จะต้องทำทุกวิถีทางให้ได้เห็นผลตรวจ อยากจะปิดบังก็คงไม่ได้ ก็เลยพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ ว่า “หมอบอกว่าอาจจะติดโรคหนองในและซิฟิลิสครับ แล้วก็มีการอักเสบนิดหน่อย แล้วก็อาจจะมีโอกาสติดเอดส์.........”
พอนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินดังนั้น ก็ทำหน้ากลัวๆ จนถอยหลังไปหลายก้าว
เซียวฉางเฉียนก็นึกว่าแม่ตนเองตกใจกลัว ก็เลยรีบเข้าไปพยุงเธอไว้
สุดท้าย ไม่คิดเลยว่านายหญิงใหญ่เซียวรีบสะบัดมือทั้งสอง แล้วพูดอย่างกลัวๆ ว่า “ออกไปห่างๆ ฉันหน่อย อย่ามาจับฉัน โรคเอดส์พอเป็นแล้วตายแน่ ฉันยังไม่อยากตาย........”
เซียวฉางเฉียนก็หน้าเสียมาก เขาก็เพิ่งรู้ตัวว่า ที่แท้แม่ก็กลัวตนเองจะแพร่เชื้อให้เธอ
แม่ของตนเองคนนี้ ช่างเป็นคนชัดเจนดีนะ!
จากนั้นเขาก็ได้แต่ถอนหายใจพูดว่า “แม่ครับ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็รอผมแล้วกัน เดี๋ยวผมจะไปตรวจต่อ”
นายหญิงใหญ่เซียวก็รีบพูดว่า “ไอ้หยา แม่อายุมากแล้ว เริ่มเหนื่อยแล้ว แม่กลับบ้านก่อนนะ พอได้ผลตรวจแล้ว ก็รีบถ่ายรูปส่งมาในวีแชทแม่เลยนะ”
จริงๆแล้ว นายหญิงใหญ่เซียวไม่ได้เหนื่อย แต่เธอกลัว
นายหญิงใหญ่มีชีวิตมาถึงตอนนี้ สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือ ความตาย
อะไรที่เกี่ยวข้องกับความตาย หรืออาจทำให้เธอไปตาย ทำให้เธออายุสั้น เธอก็จะอยู่ห่างๆ มันไว้ก่อน
พอตอนนี้ได้ยินว่าลูกชายตนเองอาจจะเป็นโรคเอดส์ สิ่งแรกที่เธอคิดได้ ไม่ใช่ความปลอดภัยของลูกชายตนเอง แต่เป็นตนเอง
อันดับแรก มีโรคหนองในและซิฟิลิสชัดเจน
นอกจากนี้ ทางเดินปัสสาวะก็อักเสบมาก
นอกจากนี้ ก็ยังมีหนอง
แต่โชคดีที่ไม่ได้เป็นโรคเอดส์
จากนั้นหมอก็รีบจัดเตรียมแผนการรักษาให้กับเขา อันดับแรกก็คือ การรักษาในช่วงแรกเป็นเวลา14วัน
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...