ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1082
แต่ว่า เธอกลับใช้ หานมู่ควนที่ความหมายไม่กระโตกกระตากทั้งยังลึกซึ้ง กระทั่งลึกล้ำยาวนาน
เวลานี้ แม้แต่เย่เฉินก็ยังรู้สึกว่าหานเหม่ยฉิงนั้นเจ๋งมาก
แต่ทุกอย่างนี้เป็นเพียงแค่ความคิดภายในใจของตัวเย่เฉินเอง เขาไม่ได้เอ่ยสิ่งเหล่านี้ให้พอลฟัง
แต่เขาเดาว่า พอลที่เป็นคนฉลาดขนาดนี้ก็น่าจะรู้เหมือนกัน ว่าชื่อจีนของเขานั้นแฝงไปด้วยความหมายลึกล้ำอะไรไว้
ส่วนทางนี้ หลังจากเว่ยเลี่ยงลงนามเสร็จก็ถามเขาอย่างนบนอบ “อาจารย์เย่ครับ ตอนนี้บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อต้องเปลี่ยนชื่อแล้วใช่ไหมครับ”
เขาคิดว่าบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อตอนนี้ มีเย่เฉินเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่แล้ว หากเรียกบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อต่อไปดูเหมือนจะไม่ค่อยเหมาะนัก
เย่เฉินเองก็รู้สึกว่าบริษัทที่ตัวเองคุมอยู่ใช้ชื่อว่าบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ (บริษัทผลิตยาตระกูลเว่ย) ก็ออกจะแปลกอยู่จริง ๆ
ดังนั้นเขาจึงขบคิดชั่วขณะ แล้วเอ่ยว่า “งั้นผมเปลี่ยนชื่อเป็นบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนแล้วกัน”
เย่เฉินคิดว่า ตนเองสามารถครองคัมภีร์วิชาแพทย์ที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้มากมายขนาดนี้ได้ ล้วนเป็นคุณงามความดีของตำราเก้าเสวียนเทียน ดังนั้นจึงตั้งชื่อเป็นบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนไปตรง ๆ เลย นับว่าเป็นการแสดงความเคารพต่อตำราเก้าเสวียนเทียนของตนเองด้วย
แม้เว่ยเลี่ยงจะไม่รู้ว่าเก้าเสวียนสองอักษรนี้แสดงถึงอะไรกันแน่ แต่ในเมื่ออาจารย์เย่เอ่ยออกมาแล้ว เขาย่อมไม่มีความเห็นอันใดอีก ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวโดยทันที “อาจารย์เย่ งั้นวันนี้ผมจะไปส่งคำแถลง แล้วจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนนะครับ”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ย “ก่อนหน้านี้คุณบอกผมว่ายารักษาโรคกระเพาะของบริษัทผลิตยาโคบายา สร้างแรงกดดันให้กับคุณมากใช่ไหม”
“ใช่ครับ!” เว่ยเลี่ยงเอ่ยพลางทอดถอนใจ “ตอนนี้บริษัทผลิตยาโคบายาขายดีไปทั่วทวีปเอเชีย สร้างแรงกดดันให้เรามากเลยครับ”
เย่เฉินเอ่ยกับเว่ยเลี่ยง “บริษัทผลิตยาโคบายาน่ะไม่เท่าไรหรอก ผมจะให้ตำรับยารักษาโรคกระเพาะให้คุณแขนงหนึ่ง หลังคุณผลิตมันออกมาแล้ว ก็ตั้งชื่อมันว่ายากระเพาะเก้าเสวียนคุณพกกระดาษกับปากกามาไหม ผมจะเขียนตำรับยาให้ หลังคุณกลับไปก็เร่งผลิตยาตำรับนี้ส่งเข้าสู่ตลาดเลย”
เว่ยเลี่ยงยินดีมากนัก นึกไม่ถึงว่าเย่เฉินจะร่างกำหนดตำรับยาด้วยตนเอง เขารีบหยิบกระดาษและปากกาออกมาส่งให้เย่เฉิน
เย่เฉินคิดชั่วครู่ เลือกตำรับยาลูกกลอนที่มีชื่อว่า “ยาลูกกลอนรักษากระเพาะ” จากในตำราเก้าเสวียนเทียนออกมา
เหตุที่เลือกยาตำรับนี้ ก็เพราะตัวยาในตำรับยานี้เทียบแล้วค่อนข้างหาง่ายกว่า
พอเขากับพอลจัดการเรื่องสัญญากันเสร็จเรียบร้อย ก็เดินทางออกจากบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อหรือก็คือ บริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ในยามนี้
พอลเปี่ยมไปด้วยความเคารพนบนอบต่อท่านเทพเย่ข้างกายเขา เขารู้สึกว่าเย่เฉินคนนี้ช่างลึกล้ำยากคาดเดามากจริง ๆ
แค่หยิบ ๆ ตำรับยาหนึ่งออกมา คนอื่นก็ยินดีมอบทั้งบริษัทให้แก่เขาแล้ว
ขอถามหน่อย บนโลกนี้ยังมีใครมีความสามารถเช่นนี้อีกหรือ
มิน่าเล่า เหล่าคนมีหน้ามีตาในจินหลิงจึงล้วนแต่เรียกเขาว่าอาจารย์
อีกทั้ง ยามพวกเขาเอ่ยถึงอาจารย์เย่ขึ้นมา ก็จะเอ่ยคำวิจารณ์เขากันว่า เทพมังกรตัวจริงแห่งโลกมนุษย์!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...