ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1084

และก็เพราะเหตุผลเหล่านี้ ซ่งหวั่นถิงจึงเคารพนบนอบต่อเขามาโดยตลอด

ดังนั้นเป็นไปได้มากว่าซ่งหวั่นถิงกลัวจะติดค้างน้ำใจเขาเพิ่มอีก จึงได้ปิดบังเรื่องฉลองวันเกิดของตนเอง

เมื่อเย่เฉินคิดถึงจุดนี้ ก็พลันรู้สึกว่าน่าสนใจดี

ซ่งหวั่นถิง คุณกลัวติดค้างน้ำใจผมไม่ใช่เหรอ งั้นผมจะมอบน้ำใจอันโอฬารให้แก่คุณชิ้นหนึ่ง

ของขวัญวันเกิดครั้งนี้ ผมคงไม่ออกไปซื้อให้คุณแล้ว ผมเตรียมยาอายุวัฒนะให้คุณเม็ดหนึ่งก็แล้วกัน

ยาอายุวัฒนะนั้นมหัศจรรย์เพียงไหน คนในสังคมชั้นสูงทั้งจินหลิงไม่มีใครไม่รู้ ไม่มีใครไม่ทราบ

คุณท่านซ่งกินยาอายุวัฒนะในงานเลี้ยงวันนั้นต่อหน้าผู้คน ทุกคนต่างได้เป็นประจักษ์พยานของผลลัพธ์อันมหัศจรรย์หาใดเปรียบนั้นแล้ว

เย่เฉินกระทั่งเคยได้ยินว่ามีคนยินดีจ่ายเงินนับร้อยล้านไปจนถึงหลายร้อยล้าน เพื่อขอซื้อยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ดเลยทีเดียว

แต่ว่า เย่เฉินไม่เคยมีความคิดจะขายยานี้

เขาไม่ได้ขาดแคลนเงินเลย จะหลายร้อยล้าน พันกว่าล้าน หรือกระทั่งหลายพันล้าน ก็ไม่มีความหมายอะไรต่อเขา

หากว่าเพื่อเงินแล้ว เขาลงมือขายยาอายุวัฒนะไปทั่ว กลับจะกลายเป็นลดค่าของยาอายุวัฒนะลง

เขาจะทำให้ทุกคนต่างรู้สึกว่ายาอายุวัฒนะเป็นสิ่งที่พวกเขาร้องขอแล้วยังไม่อาจได้มา ทั้งชีวิตนี้ไม่แน่ว่าจะมีโอกาสได้ของเลอค่าอันสูงล้ำนี้มาครอง

พวกเขาถึงจะเต็มไปด้วยความเลื่อมใสและปรารถนา ต่อยาอายุวัฒนะนี้อย่างเต็มเปี่ยมไม่มีที่สิ้นสุด

ส่วนเรื่องทำไมเขาถึงจะมอบยาอายุวัฒนะให้ซ่งหวั่นถิงหนึ่งเม็ดนั้น เย่เฉินก็คิดอย่างเรียบง่ายมาก

ข้อแรก เขาเห็นซ่งหวั่นถิงเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งจริง ๆ