ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1089
ตอนที่เย่เฉินมองไปที่ฉินเอ้าเสวี่ยน ฉินเอ้าเสวี่ยก็อายจนหน้าแดงก่ำไปหมดแล้ว
เดิมทีฉินเอ้าเสวี่ยนเป็นเด็กสาวประเภทที่ทะนงองอาจยิ่งนัก แถมยังร่ำเรียนศิลปะการต่อสู้ด้วย แต่เดิมจึงไม่มีความอ่อนหวานเขินอายอยู่เลย
แต่เนื่องจากในหัวใจของสาวน้อยเปี่ยมไปด้วยความขวยเขินและตื่นเต้นที่ได้พบชายในดวงใจ เธอจึงเปลี่ยนท่าทีเป็นชวนให้คนรักถนอมขึ้นมาทันที
เย่เฉินยิ้มให้เธอแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “เอ้าเสวี่ยนก็มาด้วยเหรอเนี่ย พักนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำ “พักนี้...พักนี้สบายดีค่ะ ขอบคุณที่ปรมาจารย์เย่ห่วงใย...”
เย่เฉินพยักหน้านิดๆ เอ่ยกับทุกคน “ทุกคนล้วนไม่ได้พบปะกันมาสักพักแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของคุณหนูซ่งพอดี อีกเดี๋ยวทุกคนต้องดื่มกันหลายๆ จอกหน่อยแล้ว”
ทุกคนรีบตอบรับ “แน่นอนๆ! คืนนี้ต้องดื่มให้มากหน่อยแน่ๆ!”
ในตอนนี้เองซ่งหวั่นถิงเอ่ยอย่างรู้สึกผิดอยู่บ้าง “ปรมาจารย์เย่ รบกวนคุณรอฉันสักเดี๋ยวนะ ทางฉันยังต้องไปทักทายแขกอีกสองสามคนต่อ”
เย่เฉินพยักหน้า “คุณไปจัดการธุระเถอะ ไม่ต้องห่วงผม”
ซ่งหวั่นถิงเอ่ยขอตัวกับทุกคน ทุกคนจึงเชื้อเชิญให้เย่เฉินไปดื่มค็อกเทลภายในห้องจัดเลี้ยงก่อน
เย่เฉินตอบตกลงอย่างผ่อนคลาย โดยเหตุนี้เขาจึงไปยังฟากหนึ่งของห้องจัดเลี้ยงโดยมีทุกคนรายล้อมอยู่รอบข้าง
เนื่องจากเย่เฉินเป็นจุดสนใจของทุกคน ฉินเอ้าเสวี่ยนจึงรู้สึกว่าเอ่ยแทรกเข้าไปไม่ได้อยู่บ้าง เรื่องนี้ทำให้ในหัวใจของสาวน้อยรู้สึกกระสับกระส่ายอยู่บ้าง
เย่เฉินเห็นว่าฉินเอ้าเสวี่ยนคล้ายอยากจะพูดอะไรอยู่หลายครั้ง ถึงขั้นที่ยังไม่ทันได้เปิดปากก็ถูกคนอื่นตัดหน้าไปก่อนก้าวหนึ่งแล้ว จึงเอ่ยถามเธอด้วยรอยยิ้ม “เอ้าเสวี่ยน เธอมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมใช่ไหม?”
เมื่อฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยินวาจานี้ ก็พยักหน้ารัวๆ อย่างมีความสุข เอ่ยขึ้นว่า “ปรมาจารย์เย่คะ เอ้าเสวี่ยนมีเรื่องจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีเวลาไหมคะ?”
เฉินเสี่ยวจาวเห็นฉินเอ้าเสวี่ยนเดินออกประตูไปพร้อมกับเย่เฉิน ในใจก็นึกหงุดหงิด ริษยาขึ้นมา
ในใจเธอจะไม่คิดมีปฏิสัมพันธ์กับเย่เฉินให้มากขึ้นได้อย่างไร? เพียงแต่ไม่มีโอกาสที่เหมาะสมมาโดยตลอด
อีกอย่าง ตนก็ไม่ได้ใจกล้าเหมือนฉินเอ้าเสวี่ยนด้วย ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ ก็ยังกล้าพูดกับปรมาจารย์เย่ไปตรงๆ
ตอนนี้ เย่เฉินพาฉินเอ้าเสวี่ยนก้าวออกประตู เดินมาถึงสวนของคฤหาสน์สกุลซ่งแล้ว
จากนั้นเขาก็หยุดฝีเท้า มองฉินเอ้าเสวี่ยนเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ “ว่ามาสิสาวน้อย ครั้งนี้มีเรื่องอะไรอีกล่ะ? คงไม่ใช่ว่าเพื่อนักเรียนในโรงเรียนถูกคนอื่นรังแกอีกแล้วมั้ง?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนยิ้มอย่างขวยอาย เอ่ยตะกุกตะกัก “ปรมาจารย์เย่ ที่ครั้งนี้เอ้าเสวี่ยนมาหาคุณอันที่จริง...อันที่จริงคือ...”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...