ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1089

ตอนที่เย่เฉินมองไปที่ฉินเอ้าเสวี่ยน ฉินเอ้าเสวี่ยก็อายจนหน้าแดงก่ำไปหมดแล้ว

เดิมทีฉินเอ้าเสวี่ยนเป็นเด็กสาวประเภทที่ทะนงองอาจยิ่งนัก แถมยังร่ำเรียนศิลปะการต่อสู้ด้วย แต่เดิมจึงไม่มีความอ่อนหวานเขินอายอยู่เลย

แต่เนื่องจากในหัวใจของสาวน้อยเปี่ยมไปด้วยความขวยเขินและตื่นเต้นที่ได้พบชายในดวงใจ เธอจึงเปลี่ยนท่าทีเป็นชวนให้คนรักถนอมขึ้นมาทันที

เย่เฉินยิ้มให้เธอแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “เอ้าเสวี่ยนก็มาด้วยเหรอเนี่ย พักนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำ “พักนี้...พักนี้สบายดีค่ะ ขอบคุณที่ปรมาจารย์เย่ห่วงใย...”

เย่เฉินพยักหน้านิดๆ เอ่ยกับทุกคน “ทุกคนล้วนไม่ได้พบปะกันมาสักพักแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของคุณหนูซ่งพอดี อีกเดี๋ยวทุกคนต้องดื่มกันหลายๆ จอกหน่อยแล้ว”

ทุกคนรีบตอบรับ “แน่นอนๆ! คืนนี้ต้องดื่มให้มากหน่อยแน่ๆ!”

ในตอนนี้เองซ่งหวั่นถิงเอ่ยอย่างรู้สึกผิดอยู่บ้าง “ปรมาจารย์เย่ รบกวนคุณรอฉันสักเดี๋ยวนะ ทางฉันยังต้องไปทักทายแขกอีกสองสามคนต่อ”

เย่เฉินพยักหน้า “คุณไปจัดการธุระเถอะ ไม่ต้องห่วงผม”

ซ่งหวั่นถิงเอ่ยขอตัวกับทุกคน ทุกคนจึงเชื้อเชิญให้เย่เฉินไปดื่มค็อกเทลภายในห้องจัดเลี้ยงก่อน

เย่เฉินตอบตกลงอย่างผ่อนคลาย โดยเหตุนี้เขาจึงไปยังฟากหนึ่งของห้องจัดเลี้ยงโดยมีทุกคนรายล้อมอยู่รอบข้าง

เนื่องจากเย่เฉินเป็นจุดสนใจของทุกคน ฉินเอ้าเสวี่ยนจึงรู้สึกว่าเอ่ยแทรกเข้าไปไม่ได้อยู่บ้าง เรื่องนี้ทำให้ในหัวใจของสาวน้อยรู้สึกกระสับกระส่ายอยู่บ้าง

เย่เฉินเห็นว่าฉินเอ้าเสวี่ยนคล้ายอยากจะพูดอะไรอยู่หลายครั้ง ถึงขั้นที่ยังไม่ทันได้เปิดปากก็ถูกคนอื่นตัดหน้าไปก่อนก้าวหนึ่งแล้ว จึงเอ่ยถามเธอด้วยรอยยิ้ม “เอ้าเสวี่ยน เธอมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมใช่ไหม?”

เมื่อฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยินวาจานี้ ก็พยักหน้ารัวๆ อย่างมีความสุข เอ่ยขึ้นว่า “ปรมาจารย์เย่คะ เอ้าเสวี่ยนมีเรื่องจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีเวลาไหมคะ?”