ในใจของฉินเอ้าเสวี่ยนเขินอายอย่างยิ่ง ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าควรจะพูดออกมายังไงไปชั่วขณะ
เย่เฉินจึงยิ้มเอ่ยด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง “นี่ยังใช่ฉินเอ้าเสวี่ยนสาวน้อยจอมซ่าที่ผมเคยรู้จักอยู่หรือเปล่าเนี่ย? ฉินเอ้าเสวี่ยนคนนั้นที่เคยลงมือกับผมในตลาดของโบราณในตอนนั้นที่ผมรู้จักอยู่หรือเปล่า? ทำไมฉินเอ้าเสวี่ยนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้กลับพูดจาไม่คล่องแคล่วเลยล่ะ?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยินประโยคนี้ก็เขินอายเข้าไปใหญ่ เอ่ยอย่างทั้งตื่นเต้นทั้งละอาย “ปรมาจารย์เย่คะ ตอนนั้นคนอื่นเขาไม่รู้ถึงความร้ายกาจของคุณนี่นา ดังนั้นจึงมีตาแต่ไร้แวว คุณอย่าเอามาล้อคนอื่นเค้าสิคะ”
ว่าไปแล้ว เธอก็นึกถึงก้นของตนที่ถูกเย่เฉินถีบเข้าในวันนั้น ขายหน้าอยู่ในใจ ทว่าก็มีความดีใจแบบเด็กสาวอยู่บ้าง
จากนั้น เธอก็ปลุกความกล้าขึ้นมา กล่าวกับเย่เฉินว่า “ปรมาจารย์เย่คะ อันที่จริงแล้วเอ้าเสวี่ยนอยากจะเรียนเชิญคุณไปชมการแข่งขันซานโฉ่ว (วูซู) แบบนานาชาติที่เมืองจินหลังจัดขึ้นในปีนี้ค่ะ”
เย่เฉินขมวดคิ้วเอ่ยไปว่า “การแข่งขันซานโฉ่วแบบนานาชาติ?”
จู่ๆ เย่เฉินก็นึกถึงรายละเอียดหนึ่งขึ้นมาได้
เว่ยเลี่ยงเคยบอกตนไว้ว่า บริษัทโคบายาชิต้องการโปรโมทผลิตภัณฑ์ยาตัวใหม่ จึงเป็นสปอนเซอร์ในการแข่งขันครั้งนี้
เย่เฉินจำได้ว่าฉินเอ้าเสวี่ยนฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาโดยตลอด จึงเอ่ยถามอย่างสนใจ “เอ้าเสวี่ยน หรือว่าเธอจะเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ด้วย?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนหน้าแดงพยักหน้ารับแล้วกล่าวว่า “ปรมาจารย์เย่ ครั้งนี้เอ้าเสวี่ยนเป็นตัวแทนของโรงเรียนไปร่วมประลองค่ะ...”
“หือ?” เย่เฉินเอ่ยอย่างประหลาดใจระคนยินดี “ร้ายกาจขนาดนี้เชียว? มั่นใจไหมว่าจะได้แชมป์?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนตอบอย่างขลาดเขิน “ไม่กล้านึกถึงขั้นได้แชมป์หรอกค่ะ เพราะว่าครั้งนี้ผู้เล่นที่ญี่ปุ่นคัดเลือกมาร้ายกาจเป็นพิเศษ ตอนนี้หล่อนเป็นตัวเต็งที่จะได้แชมป์ค่ะ ความสามารถก็เหนือกว่าฉันมากจริงๆ”
ว่าแล้ว ฉินเอ้าเสวี่ยนกล่าวต่อว่า “เพียงแต่ฉันก็ไม่ย่อท้อเหมือนกันค่ะ เป้าหมายของฉันคือเข้าไปติดท้อปทรี!”
เย่เฉินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เมื่อมีความฝันก็ต้องมีความกล้าด้วยถึงเป็นไปได้ที่จะกลายเป็นความจริง ผมก็คิดว่าเธอยอดเยี่ยมมากนะ ผมรู้สึกว่าเธอชิงที่ได้ไม่มีปัญหาเลย ศิลปะการต่อสู้ซานโฉ่วของชาวญี่ปุ่น ส่วนใหญ่ล้วนลอกเลียนเอาส่วนดีๆ ในศิลปะการต่อสู้ของพวกเราชาวจีนไปทั้งนั้น เมื่อถึงเวลาเธอต้องต่อสู้เพื่อเกียรติยศของประเทศให้ได้ สั่งสอนผู้เล่นชาวญี่ปุ่นสักหน่อย คว้าแชมป์มาให้ประเทศจีนของพวกเรา เพื่อศักดิ์ศรีของประเทศ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...