ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1111
อารมณ์ของซ่งหรงวี่ในตอนนี้ห่อเหี่ยวอย่างที่สุด
เขาไม่นึกเลยจริง ๆ ว่าปู่ของตัวเอง จะล่วงเกินความอันตรายของขงเต๋อหลงแล้วยังต้องเอาอกเอาใจเย่เฉินอีก
ซ่งหรงวี่เองก็ไม่ใช่คนโง่ เขาสามารถมองออกได้ว่าที่คุณท่านให้ความสำคัญเย่เฉินขนาดนั้น ก็เพราะเขาค่อนข้างติดยายาอายุวัฒนะแล้ว
กล่าวอีกนัยหนึ่งที่คุณท่านละทิ้งขงเต๋อหลงและโอกาสที่ตระกูลขงโยนมาให้ และต้องการเอาใจเย่เฉิน นี่ก็พิสูจน์ว่า ในสายตาของเขาไม่ได้สนใจแล้วว่าตระกูลจะมีเงินเท่าไหร่ สิ่งที่เขาสนใจนั้นคือตัวเขาเองจะอยู่ไปได้นานแค่ไหน
ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่ทอดทิ้งตระกูลขงแล้วเลือกเย่เฉินแน่
นั่นทำให้ซ่งหรงวี่รู้สึกผิดหวังอย่างมากในใจของเขา
อย่างแรกเมื่องคุณท่านทิ้งตระกูลขงไป ตระกูลซ่งก็เสียโอกาสที่จะไต่เต้าจนประสบความสำเร็จ
ต่อมา ที่คุณท่านประจบเย่เฉิน บางทีเย่เฉินอาจจะให้ยาอายุวัฒนะกับเขาอีกครั้ง เขาคงไม่ได้คิดจะอยู่จนกลายเป็นก็อบลินหรอกนะ?
ถ้าเขาไม่ตาย พ่อของตน เมื่อไหร่จะได้รับสืบทอดตระกูลซ่งต่อกัน
หากพ่อของเขารับสืบทอดตระกูลซ่งไม่ไก้ แล้วเมื่อไหร่เขาถึงจะได้สืบทอดต่อล่ะ?”
เขาไม่ต้องการให้คุณท่านยังอยู่ไปอีกสามสี่สิบปี อย่างนั้นตัวเขาเองก็คงพังทลายอย่างสมบูรณ์แล้ว
ปีนี้เขาก็ใกล้จะสามสิบแล้ว คุณพ่อก็ห้าสิบต้น ๆ แล้ว ถ้ารอหลังจากนี้สามสิบปี คุณท่านถึงจะเสียล่ะก็ ถึงตอนนั้นที่พ่อสืบทอดตระกูลซ่งก็แปดสิบกว่าปีเข้าไปแล้ว
ถ้าพ่อยังมีชีวิตอยู่อีก10ปี8ปี จากนั้นตอนที่ส่งต่อตระกูลซ่งให้เขา เกรงว่าตัวเขาคงจะหกเจ็ดสิบแล้ว
จากนั้นเรื่องราวก็เปลี่ยนไปอย่างไม่อาจควบคุมได้
ในตอนนั้นเอง คุณท่านซ่งก็ลุกยืนขึ้นมา แล้วเอ่ยพลางยิ้ม “ทุกท่าน วันนี้ตรงกับวันเกิดหลานสาวของผม ผม มีเรื่องอยากจะประกาศต่อหน้าสาธารณะ”
ทุกคนพากันเบนสายตามองไปยังคุณท่านซ่ง ไม่รู้ว่าเขาอยากจะประกาศเรื่องอะไรต่อสาธารณะกันแน่
คุณท่านซ่งถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วเอ่ย “ชีวิตของหวั่นถิงนั้นรันทดมาก ตอนยังเล็ก พ่อแม่ก็ล่วงลับไปทีละคน เป็นผมและภรรยาที่เสียไปแล้วของผม ที่ฉุดดึงเธอขึ้นมา
ซ่งหรงวี่และซ่งเทียนหมิงสบตากัน ทั้งสองต่างไม่รู้ว่า คุณท่านจะมาไม้ไหนอีก
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...