ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 112
บทที่ 112 เกิดปัญหาขึ้น
เรื่องที่บริษัทเซียวซื่อถูกตี้เหากรุ๊ปขึ้นบัญชีดำถูกแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว
รับรู้กันทั่วเมือง ในขณะที่ตระกูลเซียวกำลังจะจบเห่ ก็ได้มีข่าวลือว่านายหญิงใหญ่เซียวโกรธจนกระอักเลือดถูกหามส่งโรงพยาบาล
หลังจากที่พ่อตาของเย่เฉินเซียวฉางควนรับรู้ข่าวนี้เข้า ไร้การเคลื่อนไหวใดๆ
เขาพูดกับลูกเขยและลูกสาวว่า “นิสัยของคุณแม่ ที่ต้องควบคุมคนอื่นไม่ชั่วชีวิต การเสียเปรียบเป็นเรื่องช้านานเท่านั้น ไม่มีอะไรที่จะต้องเห็นใจ ให้ท่านคิดทบทวนที่โรงพยาบาลไปเถอะ บางทีท่านอาจจะคิดได้บ้างว่าชีวิตนี้เธอพลาดตรงไหน”
สำหรับเย่เฉิน พ่อตาของเขาเป็นคนสับสนไร้สติ ยากนักที่จะเห็นความจริงของเรื่องราว
ในขณะที่ทั้งครอบครัววางใจขึ้นมาบ้าง ภรรยาของเขาเซียวชูหรันกำลังหางานใหม่อย่างเงียบเชียบ
หัวค่ำ เมื่อเย่เฉินเพิ่งทำอาหารเสร็จ ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น
เขาหันหลังกลับไป ก็ได้พบกับเซียวฉางควนที่เดินเข้าบ้านมาด้วยสีหน้ายินดี ฝีเท้าหนักแน่น
เย่เฉินอดถามไม่ได้ เมื่อเห็นทีท่าที่ดีใจของเซียวฉางควน เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “พ่อครัวท่านออกไปเจอเดินเล่น มีเรื่องดีๆ อะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอครับ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้โชคดีเป็นบ้า” เซียวฉางควนสีหน้าเบิกบาน “หลังจากที่ฉันกินยาที่แกให้เข้าไป ไม่เพียงแต่หายเจ็บปวด แถมยังรู้สึกสดชื่นอีกต่างหาก เป็นยาที่วิเศษจริงๆ เลย”
“นี่ไง ออกไปเดินเล่น แกลองเดาสิว่าฉันได้เจอใครมา?”
“ใคร?” เย่เฉินชะงักไปเล็กน้อย หรือว่าพ่อตาของเขาถูกใครหลอกมา ถูกเชือดเป็นแกะอ้วนอีกแล้วเหรอ?
เขาพิจารณาเซียวฉางควน ก่อนถอนหายใจอย่างโล่งอก
ยังดี ที่สองมือของเซียวฉางควนนั้นว่างเปล่า ไม่ได้ถืออะไรมาด้วย
เซียวฉางควนยกน้ำชาขึ้นจิบ ก่อนเอ่ยอย่างเป็นนัย “ไอ้ลูกเขย แกยังจำคนที่ชอบหลอกลวงคนอื่นไปทั่วอย่างจางเอ้อเหมา ตอนที่เราไปถนนขายของเก่าไหมได้ไหม?”
“จำได้สิ ทำไมเหรอ?”
“ฮ่าฮ่า วันนี้ฉันเจอกับไอ้หมอนั่นด้วย!”
เย่เฉินตื่นตระหนก “พ่อครับ อย่าบอกนะว่าท่านซื้อของจากเขาอีกแล้ว?”
“เปล่า” เซียวฉางควนสะบัดแขน เอ่ยอย่างเบิกบาน “ไอ้จางเอ้อเหมา ตอนนี้เขารู้แล้วว่าฉันเป็นพ่อตาของแก เขาไม่กล้าหลอกฉันหรอก ไม่เพียงแต่ให้หยกโบราณกับฉันมา แถมยังช่วยฉันขายยานั่นอีกด้วย”
เย่เฉินหน้าบูด หยกที่จางเอ้อเหมาให้กับพ่อตาของเขา ก็คงจะเป็นของปลอมอีกเช่นเคย แต่การที่เขาช่วยพ่อตาขายยา น่าประหลาดเสียจริง
“ยาอะไร?”
“ก็ยาที่แกให้ฉันไง ที่เอาไว้รักษาอาการบาดเจ็บจากเหล็กอะไรนั่น ที่ชื่อว่ายาช่วยหัวใจ” เซียวฉางควนตบเข่าฉาด เอ่ยอย่างดีอกดีใจ “อาการบาดเจ็บของฉันหายแล้ว หลังจากที่ฉางเอ้อเหมาได้ยินความมหัศจรรย์ของมัน ก็เลยบอกว่าเขามีวิธี ที่จะช่วยฉันขายยาออกไปได้ ฉันก็เลยให้เขาไปสองเม็ด ไม่คิดเลยว่าจะขายออกไปได้จริงๆ!”
เย่เฉินพูดไม่ออก
ยานั่นไม่ใช่ของล้ำค่าอะไรหรอก พ่อตาของเขาทานไม่หมดก็มีแต่จะทิ้งไป แต่นายจางเอ้อเหมานี่ลู่ทางเยอะใช่ย่อย แม้แต่ยาที่พ่อตาของเขาทานเหลือ ยังมีวิธีขายออกไปได้
“พ่อครับ ยานั่นรักษาไม่ถูกจุด จะขายออกไปยังไง”
เซียวฉางควนเอ่ย “อันนี้ฉันเองก็ไม่รู้ แต่จางเอ้อเหมาช่วยฉันขายยาออกไปจริงๆ แกลองเดาสิว่าเท่าไหร่”
“ห้าพันกว่า?”
“ราคาแค่นี้ ศูนย์น้อยเกินไป” เซียวฉางควนยกมือขึ้นอย่างได้ใจ “สองล้านกว่า!!”
“พุฟ！”
เย่เฉินที่กำลังดื่มน้ำอยู่ พ่นออกจากปาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน