ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 113

บทที่ 113 ถูกดูหมิ่น

ตระกูลซ่งของซ่งหวั่นถิง เป็นตระกูลชั้นนำของเมืองจินหลิง

แต่หากตระกูลซ่งเมื่อเทียบกับตระกูลเย่ในเย่นจิงแล้ว ยังคงห่างไกลนัก

แต่ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงยังไม่รู้สถานะที่แท้จริงของเย่เฉิน เพราะงั้นตลอดที่ผ่านมา เย่เฉินในสายตาของเธอ เพียงแค่มีความรู้ในด้านโบราณวัตถุก็เท่านั้น และเป็นชายหนุ่มที่มีการวิจัยต่อซวนซวนบ้างเท่านั้น

ครั้งก่อนเย่เฉินทำให้วีจิ้งไห่ถูกฟ้าผ่าดับ ทำให้ทุกคนตกใจอยู่ไม่น้อย จึงถูกทุกคนยกย่องว่าเป็นปรมาจารย์ทางด้านซวนซวน แต่ว่า ตอนนั้นเย่เฉินตั้งใจหลอกซ่งหวั่นถิง ด้วยการบอกกับซ่งหวั่นถิงว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ยังไงซะคนธรรมดาจะสั่งฟ้าสั่งฝนได้อย่างไร

ท้ายที่สุดจึงทำให้ซ่งหวั่นถิงสับสนงุนงงไป คิดว่าเย่เฉินคงจะโชคดีจริงๆ

หลังจากวันนั้น ซ่งหวั่นถิงก็หายไปจากโลกของเย่เฉิน

เย่เฉินคิดว่าเธอหายสาบสูญเสียอีก ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับเธอ

เพราะงั้น เขาจึงเอ่ยถามหงห้า “เกิดอะไรขึ้น? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคุณซ่ง?”

หงห้าเอ่ย “ปีนี้คุณซ่งเธอปีชง คงเป็นเพราะฮวงจุ้ย ช่วงนี้เธอดวงไม่ค่อยดีเลย…..”

จบคำ หงห้าเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “คุณหนูใหญ่ตามหาอาจารย์ฮวงจุ้ยไปทั่ว แต่ก็ไม่พบปัญหาอะไร ผมก็เลยว่าจะเชิญท่านไปตรวจดูสักหน่อย ว่าจะสามารถช่วยเธอได้ไหม”

เย่เฉินเอ่ยเสียงเรียบ “แกลองว่ามาก่อนว่าเธอเจอปัญหาอะไรมาบ้าง ผมจะได้วินิจฉัยให้เธอคร่าวๆ ก่อน”

หงห้าเอ่ยขึ้นโดยทันที “ช่วงนี้คุณหนูใหญ่ได้รับบาดเจ็บตลอดเลย เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ขึ้นกับเธอหลายรอบ ตอนเดินลงบันไดขาพลิก ดื่มกาแฟแต่กลับถูกที่หลังมือ เมื่อวันก็ถูกสุนัขที่เลี้ยงเอาไว้กัดเข้าเต็มๆ ไม่เพียงเท่านี้ ความร่วมมือที่สำคัญหลายอย่างของบริษัทตระกูลซ่งเองก็เกิดปัญหาขึ้น ส่งผลกระทบอย่างหนัก”

จบคำ หงห้าเอ่ยเสริมอีกครั้ง “แต่สิ่งที่เธอเสียใจที่สุด ที่สร้อยเพชรที่เธอกว่าสิบปี ได้หายไปครับ นั่นเป็นมรดกที่แม่ของเธอให้เอาไว้ก่อนเสีย คุณหนูร้องไห้อย่างหนักเพราะเรื่องนี้อยู่หลายวันแล้วครับ”

เย่เฉินนึกขำ ก่อนเอ่ย “ดูเหมือนว่าช่วงนี้คุณหนูซ่งจะฮวงจุ้ยมีปัญหาจริงๆ ด้วย…..”

“นั่นสิครับ!” หงห้าเอ่ยอย่างตั้งใจ “คุณเย่ครับ คุณเป็นปรมาจารย์ซวนซวน ปัญหาแค่นี้ ผมเชื่อว่าท่านมีวิธีที่จะแก้ไขแน่?”

เย่เฉินตอกกลับ “หงห้า ทำไมคุณถึงได้ใส่ใจเรื่องของคุณซ่งขนาดนี้ล่ะ? คุณกับตระกูลซ่งเกี่ยวข้องกันยังไง?”

หงห้าเอ่ยอย่างร้อนรน “อันที่จริง คุณปู่ของคุณซ่ง เป็นผู้มีพระคุณของผม ที่ผมสามารถยืนหยัดได้ในเมืองจินหลิง เพราะมีคุณปู่ของคุณหนูซ่งคอยสนับสนุน เพราะงั้นผมจึงไปมาหาสู่และค่อนข้างสนิทสนมกับตระกูลซ่ง ที่ผ่านมา ผมช่วยตระกูลซ่งจัดการปัญหาที่พวกเขาไม่สะดวกออกหน้ามาโดยตลอด”

จบคำ หงห้าเอ่ยเสริม “ความจริง ผมก็แค่ตอบแทนบุญคุณ ตระกูลซ่งเป็นผู้มีพระคุณของผม”

“อืม” เย่เฉินพยักหน้า “คุณมีความจริงใจดี นอกจากนี้ผมเองก็พอมีความสัมพันธ์กับคุณซ่งอยู่บ้าง เอางี้แล้วกัน พรุ่งนี้คุณมารอผมที่บ้าน แล้วเราค่อยเข้าไปดูด้วยกัน”

“ได้เลยครับ!” หงห้าตื่นเต้นดีใจ “ขอบคุณมากเลยครับคุณเย่! ขอบพระคุณมากเลยครับ”

…..เช้าวันต่อมา หงห้าโทรหาเย่เฉิน