ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1127

ในขณะนี้ ซ่งหวั่นถิงได้ขับรถกลับไปถึงที่คฤหาสน์ตระกูลซ่ง

ระหว่างทางกลับ เธอนึกถึงการจูบที่กล้าหาญของเธอที่ให้กับเย่เฉินในเมื่อกี้ หัวใจของเธอยังคงเขินอาย

อันที่จริง ซ่งหวั่นถิงไม่ใช่ผู้หญิงที่กระตือรือร้นในความรัก ไม่ใช่เป็นฝ่ายที่ชอบรุกก่อน

ตั้งแต่เล็กจนโตมีคนนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ แต่เธอไม่เคยชอบผู้ชายที่มาจีบเธอเลย

ไม่เพียงแค่นั้น ก่อนที่เธอได้พบกับเย่เฉิน เธอไม่เคยชอบใครเลยด้วยซ้ำ

แต่ตัวเธอเองก็คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่เธอตกหลุมรักเย่เฉิน เธอจะควบคุมไม่ได้เช่นนี้

หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ชื่อเสียงของสตรีคนโตในตระกูลแรกของจินหลิงจะกลายเป็นเรื่องตลกของจินหลิงทั้งหมดในไม่ช้า

เพราะว่า ในสายตาของคนทั่วไป ผู้หญิงจะไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวแบบนี้ได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่านั้น จูบที่เธอมอบให้กับเย่เฉินคือจูบแรกที่เธอได้เก็บมายี่สิบหกปี

อย่างไรก็ตาม ซ่งหวั่นถิงไม่รู้สึกเสียใจภายหลังที่ทำแบบนั้นเลย

ในเวลาเดียวกัน เธอยังตัดสินใจในใจว่า จะใช้เวลาและการปฏิบัติจริงเพื่อพิสูจน์ให้เย่เฉินเห็นว่าทุกอย่างที่เธอพูดนั้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เธอเต็มใจที่จะรอเขาและเธอก็จะรอตลอดไป

เมื่อซ่งหวั่นถิงกลับถึงบ้าน ขณะที่ซ่งหวั่นถิงขับรถเข้าไปในลานบ้าน ลุงวีก็รีบเดินมาและพูดด้วยความเคารพ "คุณหนู คุณจอดรถของคุณไว้ที่นี่ก็พอแล้ว ผมจะช่วยคุณจอดรถในโรงรถเอง"

ซ่งหวั่นถิงพูดว่า "ไม่ต้องแล้วลุงวี ฉันจอดเองได้ ลุงไปทำหน้าที่ของลุงเถอะ"

ลุงวีรีบพูดว่า "ทำแบบนี้ได้ไงล่ะคุณหนู ตอนนี้คุณเป็นผู้นำของตระกูลซ่ง หลายสิ่งหลายอย่างต่อไปคุณปล่อยให้คนใช้อย่างพวกเราทำเถอะ"