หลังจากลงจากรถ มองดูซ่งหวั่นถิงขับรถออกจากTomson Riviera ยืนอยู่ที่นั่นนานกว่าสิบวินาที ก่อนจะหันกลับมาและเข้าสู่ประตูของTomson Riviera
เมื่อเขากลับไปถึงบ้าน ภรรยาของเขาเซียวชูหรันได้อาบน้ำและนอนอ่านหนังสืออยู่ในห้องนอน
เมื่อเห็นเย่เฉินกลับมา เซียวชูหรันยิ้มและถามว่า "งานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนคุณเป็นอย่างไรบ้าง?"
ในใจเย่เฉินรู้สึกผิดปกติเล็กน้อยและตอบว่า “งานเลี้ยง ก็ไม่เลว...”
เซียวชูหรันไม่รู้ว่าเป็นวันเกิดของซ่งหวั่นถิง เหตุผลหลักคือเย่เฉินไม่ต้องการให้เธอคิดมากเกินไปดังนั้นเขาจึงไม่พูด
เซียวชูหรันไม่ได้สังเกตเห็นอะไรผิดปกติของเย่เฉิน เธอวางหนังสือในมือลง มองไปที่เย่เฉินและพูดด้วยความเขินอาย "สามี ฉันขออะไรคุณหน่อยได้ไหม?"
เย่เฉินรีบพูดว่า “กับสามีคุณจะเกรงใจอะไรกัน มีอะไรพูดมาได้เลย”
เซียวชูหรันกล่าวว่า "ฉันมีเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายที่กำลังจะแต่งงานเร็วๆนี้ วันนี้เธอมาที่ทำงานของฉันเพื่อส่งการ์ดเชิญให้ฉัน คุณไปกับฉันหน่อยได้ไหม?"
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ได้แน่นอน ผู้ชายหรือผู้หญิง?”
"ผู้หญิง" เซียวชูหรันกล่าว "ตอนที่เราอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เราเคยนั่งโต๊ะเดียวกันมา"
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นงานแต่งงานของเพื่อนร่วมโต๊ะของคุณ งั้นต้องไปแน่นอน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...