ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1139
คุณหญิงใหญ่เซียวไม่พอใจครอบครัวของเย่เฉินมาโดยตลอด
ตอนแรกขอร้องอ้อนวอนให้พวกเขาให้กลับมา แต่ไม่มีใครเอาจริงเอาจังหรือเห็นหัวเธอเลย ตอนนี้ตนเองได้รับเงินลงทุนมหาศาลจากตระกูลอู๋แล้ว ไม่จำเป็นต้องเห็นครอบครัวของพวกเขาอยู่ในสายตา
ยิ่งไปกว่านั้น นายหญิงใหญ่รู้สึกว่าตระกูลของเย่เฉินจริงๆแล้วข้างนอกดูเหมือนแกร่งแต่จริงๆแล้วไม่ได้แกร่ง
ดูเหมือนว่าจะมีคฤหาสน์Tomson Riviera แต่ในความเป็นจริง ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ทั้งเย่เฉินและเซียวฉางควนไม่มีงานทำ พวกเขาอยู่บ้านว่างๆ และไม่มีรายได้
แม้ว่าเซียวชูหรันจะเปิดสตูดิโอ แต่ขนาดก็เล็กและสถานการณ์รายได้ก็ไม่ได้ดีมากนัก
ดังนั้น นายหญิงใหญ่จึงเชื่อมั่นว่า ครอบครัวของพวกเขาอยู่ในTomson Riviera อย่างลำบาก แต่ถ้าจะเปรียบเทียบเงินที่มีอยู่ในปัจจุบันนั้น พวกเขาเทียบตนเองไม่ได้แน่นอน
ตอนนั้นตนเองต้องการให้พวกเขากลับมา วิ่งไปหาพวกเขาเพื่อวิงวอนทุกรูปแบบ เสียหน้าจนไม่เหลือชิ้นดี แต่พวกเขาดูถูกตัวเองและยังไงก็ไม่ยอมกลับมาในตระกูลเซียว ตอนนี้ตระกูลเซียวได้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ต้องการไปกอบกู้หน้าที่พวกเขาเสียไปก่อนหน้านี้กลับไป!
เบนท์ลี่ย์ คอนติเนนตัล จีทีหยุดอยู่หน้าคฤหาสน์ของเย่เฉิน เซียวไห่หลงมองไปที่นายหญิงใหญ่ข้างๆเขาและถามว่า "คุณย่า ให้ผมไปเคาะประตูหรือไม่?"
“ไม่ต้อง” นายหญิงใหญ่พูดพร้อมหัวเราะอย่างเย็นชา “บีบแตร ให้หม่าหลันออกมา”
เซียวฉางเฉียนเงยหน้าขึ้นและพบว่ามีหมวกสีเขียวมากกว่า 20 ใบที่แขวนอยู่บนระเบียงของหม่าหลัน เขาพูดอย่างโกรธเคือง"หม่าหลัน ไอ้สารเลว แขวนหมวกสีเขียวอยู่หลายวันแล้ว ยังไม่เอาลงอีก แม่งเอ้ย!"
นายหญิงใหญ่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดกับเซียวไห่หลง"ไห่หลง บีบแตร ทำให้หม่าหลันออกมา!"
“ได้ครับยาย!”
ด้วยรอยยิ้มที่ได้ใจบนใบหน้าของเซียวไห่หลง เขากดแตรรถ
เสียงแตรใหญ่ดังขึ้นนอกบ้านพักของเย่เฉิน
เซียวชูหรันและเย่เฉินกำลังนั่งอยู่ในรถสปอร์ตที่มีฉนวนกันเสียงที่ดีเยี่ยม และพวกเขาไม่ได้ยินเสียงอย่างชัดเจน แต่หม่าหลันในห้องนอนชั้นบนก็รู้สึกรำคาญทันทีที่ได้ยินเสียงรบกวนนี้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...