ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1140

เธอถือโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงและดูละครในเวลานี้ ช่วงนี้เธออยู่แต่บ้านรู้สึกน่าเบื่อ จึงดูละครคลายความเบื่อ

ตอนที่เธอกำลังดูอย่างสนุก ก็มีเสียงแตรข้างนอกดังขึ้นเรื่อยๆ เสียงดังและแหลมคมทำให้เธอรำคาญ เธอจึงไปที่ระเบียงและมองลงมาทันที ไม่ดูยังไม่มีอะไร เมื่อมองไปก็เห็นเบนท์ลีย์ใหม่เอี่ยมจอดอยู่หน้าบ้านของเธอและบีบแตรต่อไป

หม่าหลันด่าทันที “ไอ้บ้า ยาจกจากบ้านไหน ประสาทหรือเปล่า? มากดแตรที่ประตูบ้านของคนอื่นทำไม?”

เซียวฉางเฉียนอยู่ในรถผ่านหน้าต่างรถ และเห็นหม่าหลันยืนอยู่บนรั้วบ้านตะโกน จึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "แม่ ดูสิ ผู้หญิงดุร้ายอย่างหม่าหลันออกมาด่าแล้ว!"

“ฮ่าฮ่าๆ!” นายหญิงใหญ่เซียวดีใจและกล่าวว่า “หม่าหลันไอ้เลวคนนี้รักเงินที่สุด หากเราบอกให้เธอรู้ว่าเรากลับมารวยอีกครั้งแล้ว เธอจะอิจฉาและอยู่ไม่เป็นสุขอย่างแน่นอน แล้วฉันจะทำให้เธอรู้สึกว่าสามารถกลับมาที่ตระกูลเซียว เธอจะเลียเข้งเลียขาและขอร้องฉัน แล้วฉันจะทำให้เธออับอายขายหน้า!"

ดังนั้น นายหญิงใหญ่เซียวยิ้มและผลักประตูรถ และกำลังจะลงจากรถเพื่ออวดหม่าหลัน แต่เธอไม่คิดว่าจะมีหม้อน้ำเย็นราดบนหัวของเธอ ราดบนหัวเธอพอดี

ซ่า นายหญิงใหญ่ก็รู้สึกหนาวตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยตัวเปียก หม่าหลันถืออ่างล้างหน้าด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

นายหญิงใหญ่เงยหน้าขึ้นอย่างโกรธเคืองและสาปแช่ง"หม่าหลัน ไอ้ชาติหมา! เทน้ำใส่ฉันทำไม!"

หม่าหลันจำได้ว่าเป็นนายหญิงใหญ่เซียว เบะปากและกล่าวว่า "โอ้ ฉันยังสงสัยว่าใครซื้อรถเก่าๆมาบีบแตรหน้าบ้านฉัน ที่แท้ก็ไอ้แก่อย่างคุณนี่เอง! ทำไม? สะใภ้ของคุณหาเงินได้เยอะด้วยการขายตัวในถ่านหินสีดำหรือเปล่า คุณจึงมีเงินพอที่จะเปลี่ยนรถใหม่ได้? รถอะไรเหรอนั่น มันดูน่ากลัวจัง"

นายหญิงใหญ่เซียวดุอย่างโกรธจัด "ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง! นี่คือเบนท์ลีย์! เบนท์ลีย์ มอเตอร์ส ลิมิเทด! นำเข้าจากอังกฤษ ราคาสามล้านกว่า!