ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1142

ในสายตาของนายหญิงใหญ่เซียว ผู้หญิงอย่างหม่าหลันคนนี้ชอบความฟุ้งเฟ้อ ชอบเอารัดเอาเปรียบเป็นที่สุด หากตนเองมอบเบนท์ลีย์ให้ครอบครัวพวกเขาหนึ่งคันจริง ๆ จะต้องคิดหาวิธีไปโน้มน้าวเซียวชูหรันให้แน่นอน

แต่ว่า นายหญิงใหญ่พันคำนวณหมื่นคำนวณ กลับละเลยจุดเด่นของนิสัยหม่าหลันไปข้อหนึ่ง นั่นก็คือ เจ้าคิดเจ้าแค้น!

หม่าหลันชอบเอารัดเอาเปรียบหาประโยชน์เข้าตัว แต่ตัวเธอเองก็เจ้าคิดเจ้าแค้นสุดกู่

ก่อนหน้านี้ที่โน้มน้าวเซียวชูหรันให้กลับบริษัทเซียวซื่อมาตลอด นั่นก็เพราะตัวเธอไม่ได้มีความแค้นอะไรกับนายหญิงใหญ่ มีก็เพียงความไม่สบอารมณ์กันในความสัมพันธ์แม่ผัวลูกสะใภ้เท่านั้นเอง

อยู่ต่อหน้าเงินทอง ความไม่สบอารมณ์ย่อมไม่อาจส่งผลอันใดต่อหม่าหลันได้

แต่ว่า สถานการณ์ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว!

ในใจหม่าหลันมีความแค้นฝังกระดูกต่อนายหญิงใหญ่เซียวไปแล้ว!

ตอนนั้นที่อยู่สถานกักขัง เธอพาจางกุ้ยเฟินมาทรมานหม่าหลันเอาเป็นเอาตาย ไม่เพียงแต่ทำร้ายหม่าหลันจนไม่มีชิ้นดีเท่านั้น กระทั่งก่อนจากไปก็ยังหักขาของหม่าหลันด้วย หม่าหลันโกรธเกลียดนายหญิงใหญ่แทบตายมานานแล้ว

ดังนั้น ต่อให้นายหญิงใหญ่จะมอบเบนท์ลีย์ให้เธอหนึ่งคัน ก็ไม่มีทางลดความเกลียดของเธอที่มีต่อนายหญิงใหญ่ลงได้

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้หม่าหลันฉลาดขึ้นแล้ว เธอรู้ดีว่า คนที่ตนเองไม่อาจล่วงเกินมากที่สุดความจริงแล้วก็คือลูกเขยของเธอ เย่เฉิน ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ตนเองอาจถูกเย่เฉินไล่ออกจากคฤหาสน์หรูนี้ออกไปเอาได้

ตอนนี้สามีอยากหย่ากับเธอ ลูกสาวก็ช่วยอะไรตนเองไม่ได้ ตนเองย่อมไม่อาจล่วงเกินเย่เฉิน ไม่อย่างนั้น หากทำให้เย่เฉินไม่พอใจขึ้นมาจนไล่ออกจากบ้านล่ะก็ ไหนเลยไม่กลายเป็นต้องร่อนเร่ตามถนนไร้ที่ซุกหัวนอน

ยิ่งไปกว่านั้น ยายแก่น่าตายนี่อำมหิตขนาดไหน หม่าหลันรู้ดียิ่งกว่าใคร หากว่าตนเองตกหลุมพรางเข้า อนาคตไม่แน่ว่าจะถูกให้ร้ายจนเป็นยังไง