ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1144

เซียวไห่เฉารู้สึกเพียงแต่ว่าตนเองราวกับถูกทุ่มโจมตีอย่างต่อเนื่อง

เขาเอ่ยอย่างปากอ้าตาค้าง “เย่เฉินเจ้ายาจกนั่นไปเอารถแพงขนาดนั้นมาได้ยังไง อีกอย่างคันเดียวยังพอทำเนา เขาถึงกับมีตั้งสองคัน!”

เซียวฉางเฉียนเองก็มีสีหน้าย่ำแย่มาก “เย่เฉินคนนี้คงจะออกไปหลอกคนเอาอีกแล้วสิ! ฉันไม่เข้าใจแล้วนะ เจ้าพวกคนรวยในจินหลิงนี่สมองเป็นอะไรกันหมด ทำไมแต่ละคนไปเชื่อเจ้ายาจกเย่เฉินนี่กันขนาดนั้น!”

เซียวไห่หลงเองก็จิตใจย่ำแย่สุดกู่ เอ่ยอย่างขุ่นเคือง “ฉันก็อยากรู้! แม่มันสิ รอเจ้าบ้าเย่เฉินนี่ล่มจมมาตลอด แต่ตอนนี้เขากลับยังมีชีวิตอย่างดี”

เซียวเวยเวยเบ้าตาแดง เอ่ยอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ “ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เฉิน ฉันกับพี่เหวินเฟยก็คงได้แต่งงานกันไปนานแล้ว บ้านเราก็คงไม่ย่ำแย่กันขนาดนี้ อีกอย่างแม่ก็คงไม่ถึงกับถูกส่งไปเหมืองถ่านหินดำรับโทษมากมายขนาดนั้น”

เซียวฉางเฉียนเอ่ยอย่างเคืองขุ่น “อย่าพูดถึงหญิงต่ำช้านั่น!”

ขณะนั้นเอง นายหญิงใหญ่เซียวมองเย่เฉินและเซียวชูหรันขับรถที่มีรูปร่างประหลาดออกมาถึงด้านหน้า จึงก้าวไปด้านข้างห้องคนขับ มองเย่เฉินที่นั่งอยู่ด้านในรถ เอ่ยด้วยใบหน้ายโสโอหัง “ฉันยังคิดอยู่ว่าบ้านพวกเธอซื้อรถหรูขนาดไหนกันเชียว ก็แค่รถสับปะรังเคนี่น่ะเหรอ หน้าตาต่างอะไรกันกับฟอร์ดมอนดิโอ เมื่อก่อนหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของบริษัทเซียวซื่อก็ขับรถรุ่นนี้ ก็แค่สองแสนหยวนไม่ใช่รึไง”

เพราะว่าแอสตันมาร์ตินถูกบริษัทฟอร์ดเข้าซื้อแล้ว ดังนั้นตัวรถมอนดิโอที่บริษัทฟอร์ดจำหน่ายในหลายปีมานี้ ต่างก็ใช้หน้าฉลามตามแบบฉบับของแอสตันมาร์ตินตามไปด้วย

ดังนั้นฟอร์ดมอนดิโอจึงถูกคนเรียกติดตลกกันว่าแอสตันมอนดิโอ

อีกทั้งปริมาณจำหน่ายของฟอร์ดมอนดิโอก็ไม่เลวเลย สามารถเห็นได้ทั่วไปตามถนน