ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1150
ในเวลานั้นฉันก็ได้ยินเสียงชายวัยกลางคนตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ตระกูลซุนนี่รังแกกันเกินไปจริง ๆ เธอก็ตั้งท้องให้พวกเขาแล้ว พวกเขาไม่ได้ให้เงินเป็นของหมั้นสักนิด พวกเขาไม่กลัวเด็กจะถูกเอาออกใช่ไหม?”
ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดพล่อย ๆ ว่า “คนตระกูลซุนไม่กลัวหรอก เขาอยากให้พี่สาวเอกเด็กออก เพราะพวกเขารังเกียจพี่สาวของฉัน คิดว่าพี่สาวจะไปเกาะครอบครัวของพวกเขา” "
เขาพูดจบแล้ว ก็ถามอีกว่า “พี่สาว พูดสิ ทำไมคุณถึงลุ่มหลงเสน่ห์มันมาก ทำไมต้องแต่งงานกับคนตระกูลซุนนั่นล่ะ ครอบครัวนั้นทั้งหมดล้วนชั่วช้า ไปถามในชุมชนเราสิ ลูกสาวบ้านไหนแต่งงานแล้ว มัใครที่อีกฝ่ายไม่ให้เงินของหมั้นบ้าง
พี่สาวของ ชุ่นจึเพื่อนสนิทของฉันแต่งงานกับตระกูลธรรมดาในเมืองข้าง ๆ และครอบครัวฝ่ายชายให้เงินของหมั้นกับเจ้าสาว 280,000 หยวน ตอนนี้ชุ่นจึได้จ่ายเงินดาวน์ซื้อบ้านในเมืองแล้ว เงินดาวน์มาจากเงินของหมั้นพี่สาวของเขาและพี่สาวของเขายังให้เงินค่าตกแต่งอีกห้าหมื่นหยวน หากคุณแต่งงานกับคนตระกูลซุน ต่อไปฉันจะทำอย่างไรล่ะ!
“ใช่! คุณทำเรื่องน่าอับอายอะไรมาก็ถือว่าช่างมัน ต้องให้น้องมาคิดแทนพี่ด้วยเหรอ น้องชายของคุณก็อายุยี่สิบสองปีแล้ว ตอนนั้นเขากำลังหาคู่มาแต่งงาน ตอนนี้มีสาวน้อยให้เลือกมากมาย แต่ตอนนี้ไม่เตรียมห้อง แล้วสาวคนไหนจะยอมคบเขาล่ะ”
ตอนนั้นฉันก็ได้ยินผู้หญิงคนหนึ่งพูดอย่างเศร้าสร้อยว่า "ฉันรักซุนหงเหว่ยอย่างจริงใจ และเมื่อฉันอยู่กับเขาจะไม่ใช้เงินของเขา"
“รักกันจริงใจเหรอ?” หญิงวัยกลางคนเยาะเย้ยและพูดอย่างดุ ๆ ว่า “หึ่ม! ถ้าไอ้สารเลวตระกูลซุนรักคุณจริง แล้วทำไมเขาทำกับคุณแบบนี้ล่ะ เขาไม่ให้ของหมั้น ไม่ให้เงินแม้แต่บาทเดียว หรือแม้แต่ตอนแต่งงานก็ไม่มารับเจ้าสาวเอง และไม่ปล่อยให้คุณเดินทางคนเดียวบนเส้นทางหลายสิบกิโลเมตรไหม ทั้งหมดนี่ก็เพราะไอ้ชั่วนั้นเป็นตัวก่อเรื่องใช่ไหม?"
ชายหนุ่มก็ตะโกนว่า “สุนัขตระกูลซุนดูถูกเราจริง เขาคิดว่าครอบครัวเขาร่ำรวย ครอบครัวเรายากจน จนไม่สามารถคู่ควรกับครอบครัวของพวกเขาได้ ครอบครัวเราไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย เขาไม่มารับเจ้าสาวในวันแต่งงาน ตั้งแต่ฉันโตมาไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้เลย”
หลังจากเขาพูดจบ เขาก็พูดอีกครั้งว่า “พี่สาว! ถ้าวันนี้คุณแต่งงานอย่างสับสนอย่างนี้ พ่อกับแม่จะอับอายขายเสียในอำเภออู่เหอนี้จริง ๆ !”
หญิงคนนั้นกล่าวว่า “พวกคุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันตัดสินใจแล้ว วันนี้ฉันจะต้องแต่งงาน แม้ว่าฉันจะต้องปล่อยเช่า ฉันก็จะแต่งงานกับเขา”
หญิงสาวร้องไห้และพูดว่า “พ่อ แม่ และเสี่ยวเฟิง พวกคุณกำลังพยายามบังคับฉันให้ตายใช่ไหม แม้ว่าพวกคุณจะไม่รักฉัน ก็ต้องรักลูกในท้องของฉันนะ”
ชายหนุ่มพูดว่า “พี่สาว ความรักของแม่ที่มีต่อลูกของคุณช่างมากมายจริง ๆ นะ แต่คุณเพิ่งท้องได้สองเดือน ลูกในท้องของคุณยังไม่เป็นตัวด้วยซ้ำ มันก็แค่ไข่ที่ปฏิสนธิไม่ใช่เหรอ?”
เซียวชูหรันได้ยินดังนั้น ก็ถอนหายใจและพูดว่า: "คนที่พูดเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของฉัน ดูเหมือนว่าครอบครัวของพวกเขาจะไม่ต้องการให้เธอแต่งงานในวันนี้..."
เย่เฉินพยักหน้า “ฉันได้ยินว่าน้องชายของเธอกำลังรอเงินของหมั้นเจ้าสาวเพื่อซื้อห้องล่ะ ในสายตาของเขา พี่สาวของเขาก็คือบ่อเงินบ่อทองของเขา แล้วเขาจะปล่อยให้เธอไปอย่างไร้ประโยชน์ได้อย่างไร”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...