ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1163
ซุนหงเหว่ยผู้น่าสงสาร ไม่รู้เลยว่าตอนนี้พ่อแม่กำลังคิดอะไรอยู่
เขายังคงรอคอยคนรักปรากฏกาย
แต่เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เขาก็เริ่มรู้สึกเป็นทุกข์ขึ้น
สิ่งที่เขากลัวคือ ไม่ใช่จางเสี่ยวม่านเปลี่ยนใจ แต่กลัวพ่อแม่ของจางเสี่ยวม่าน ที่สุดท้ายก็ยังคงไม่ยินยอมให้เธอแต่งงาน
ในขณะนี้เอง จู่ๆบนถนนก็มีเสียงเครื่องยนต์ของซูเปอร์คาร์ดังขึ้น
ผู้คนตระกูลซุนที่อยู่หน้าประตูอีกทั้งญาติมิตรของพวกเขา ถูกเสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มนี้ดึงดูดเข้าให้แล้ว
จากนั้นมีคนตะโกนดังๆว่า “เชด! นึกไม่ถึงว่าจะเป็นรถบูกัตติเวย์รอน!”
“จริงด้วย!” พี่ชายของซุนหงเหว่ยซุนหงปิน ขณะนี้กำลังดูไปที่รถบูกัตติเวย์รอนคันนั้นที่อยู่ห่างออกไป กล่าวอย่างตกตะลึงว่า “นี่มันแอร์เมสรุ่นลิมิตเต็ด มีคันเดียวในประเทศ! ก่อนหน้าหน้าผมเห็นรถคันนี้ที่งานมอเตอร์โชว์นานาชาติเมืองจินหลิง ว่ากันว่ารถคันนี้กับแอสตันมาร์ตินone77อีกคัน ได้ถูกเศรษฐีลึกลับคนหนึ่งซื้อไปในเวลาเดียวกัน แต่ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ไม่เห็นรถคันนี้วิ่งอีกเลย ไม่คาดคิดว่าวันนี้จะได้เห็นแล้ว!”
พูดพลาง เขาได้หยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาทันที ปรับโฟกัสที่อยู่ไกลๆอย่างไม่หยุด อยากจะถ่ายรถบูกัตติเวย์รอนให้ชัดเจน
ในขณะเดียวกันนี้เอง มีคนส่งเสียงตกใจขึ้นมาอีกว่า “เชด! ด้านหลังตามมาด้วยแอสตันมาร์ตินone77 วันนี้เป็นวันอะไรเนี่ย แป๊บๆก็มีซูเปอร์คาร์สองคันวิ่งมา! สองคันนี้รวมกันราคาเป็นร้อยล้าน!”
ซุนหงปิน ตาใกล้จะถลนออกมาแล้ว
เขารีบพูดกับซุนหงเหว่ยว่า “นี่ หงเหว่ยรีบดูเร็ว! แกชอบแอสตันมาร์ตินone77ไม่ใช่เหรอ? เชี่ย! วันนี้ฉันได้เปิดโลกทัศน์จริงๆแล้ว!”
ซุนหงเหว่ยก็ค่อนข้างประหลาดใจ
แต่ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ดูรถซูเปอร์คาร์แต่อย่างใด ในหัวของเขาคิดถึงแต่จางเสี่ยวม่าน คิดว่าวันนี้จางเสี่ยวม่านจะมาหรือไม่มากันแน่
ขณะนี้เย่เฉินกำลังขับบูกัตติเวย์รอนของแอร์เมสรุ่นลิมิตเต็ด เข้ามาในโรงแรมฮิลตัน ขับตรงเข้ามาที่ห้องบอลรูม
ทุกคนเห็นรถซุกเปอร์คาร์สองคันนี้ขับเข้ามาที่งานเลี้ยง ก็ประหลาดใจอย่างหาที่เปรียบมิได้
พ่อของซุนหงเหว่ยมองไปยังซูเปอร์คาร์ที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆ อย่างประหลาดใจกล่าว “หงปิน เมื่อกี๊แกพูดว่ารถสองคันนี้รวมกันราคาร้อยล้าน?”
ซุนหงปินโบกมือ “คุณลุง ผมไม่ได้เป็นคนพูด หงเฟยต่างหากที่เป็นคนพูด แต่รถสองคันนี้รวมๆกันแล้วราคาร้อยล้านจริงๆ แล้วมันก็ร้อยกว่าล้านด้วย ที่เจ๋งกว่านั้นคือเจ้าของรถสองคันนี้เป็นคนๆเดียวกัน”
“แม่ง!” พ่อของซุนหงเหว่ยอดที่จะด่าออกมาไม่ได้ว่า “คนที่ชอบเปรียบเทียบกับใครต่อใครช่างน่าโมโหยิ่งนัก ฉันอยากซื้อบีเอ็มดับบลิวซีรี่ย์7ธรรมดา ยังลังเลอยู่นานไม่กล้าซื้อ รถสองคันของเค้ารวมกันราคาร้อยกว่าล้าน เป็นใครกันแน่ที่มีเงินได้ขนาดนี้? เป็นคนของตระกูลซ่งเหรอ?”
“ผมก็ไม่แน่ใจ” ซุนหงปินกล่าว “ตัวตนของเจ้าของรถคันนี้ค่อนข้างลึกลับ แล้วเค้าก็ทำตัวติดดินด้วยนะ หลังจากที่ซื้อรถคันนี้แล้ว เหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันแรกที่ขับออกมานะ”
“เจ๋งจริงๆ!” พ่อของซุนหงเหว่ย ตะโกนออกมา “ใช้เงินร้อยล้านซื้อรถ แล้วยังไม่ค่อยขับอีก ฟุ่มเฟือยเลยนะเนี่ย?”
ในขณะที่กำลังพูดนั้น รถทั้งสองได้มาจอดอยู่ตรงหน้า ประตูทางเข้าห้องบอลรูม
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...