เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1166

เย่เฉินมองเขาอย่างเหยียดหยาม กล่าวอย่างไม่พอใจว่า “คุณเรียกผมว่าคุณชายเย่ก็ได้แล้ว”

ซุนเต๋อวั่งค่อนข้างตกใจ นี่มันยุคไหนแล้ว ยังมีคนเรียกตัวเองว่าคุณชายอีก?

หรือจะเป็นคุณชายตระกูลใหญ่ที่มีเบื้องหลังสูงส่ง?

ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นก็ได้เจอเข้ากับเทพเจ้าจริงๆแล้วล่ะ!

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงประจบประแจงด้วยความตื่นเต้นอย่างที่สุด “อุ๊ยคุณชายสวัสดีครับ! ผมทำธุรกิจเกี่ยวกับแป้ง มีโรงงานแป้งที่เมืองจินหลัง ไม่แน่คุณอาจจะเคยกินแป้งของเราก็ได้นะครับ แบรนด์แป้งของเราคือจินเฝิ่นซื่อเจีย!”

เย่เฉินขมวดคิ้ว ถาม “จินเฝิ่นซื่อเจีย (The Story of a Noble Family) เป็นชื่อของซีรี่ย์เค้าไม่ใช่เหรอ?”

ซุนเต๋อวั่งกล่าวอย่างไม่ค่อยสู้ดี “เราก็แค่อยากฉวยโอกาสความโด่งดังนี้ เค้าคือผงทอง ของเราคือแป้ง ความจริงก็ไม่ต่างกันมาก”

เย่เฉินดูแคลน ถามเขา “เฒ่าแก่ซุน วันนี้เป็นวันที่คุณแต่งลูกสะใภ้เข้าบ้าน ทำไมไม่มีขบวนรถไปรับเจ้าสาวล่ะ?”

ซุนเต๋อวั่งและภรรยามองหน้ากัน ด้วยสีหน้าอับอาย ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี

เงียบไปสักครู่ ซุนเต๋อวั่งจึงได้รีบยิ้มพลางกล่าว “โธ่คุณชายเย่ คุณไม่รู้อะไร เดิมทีพวกเราได้จัดขบวนรถที่ทันสมัยมากไว้แล้ว แต่ขบวนรถนั้นจู่ๆก็มีปัญหาขึ้นมา ดังนั้น…...”

“เกิดปัญหากะทันหัน?” เย่เฉินขมวดคิ้วถาม “ต่อให้ขบวนรถจะมีปัญหา แล้วครอบครัวคุณไม่มีรถสักคนเลยเหรอ?”

ซุนเต๋อวั่งกล่าวด้วยสีหน้าเสียใจ “ต้องขอโทษคุณชายเย่จริงๆ ผมก็ยุ่งๆ เอาไม่ทัน เมินเฉยต่อเสี่ยวม่าน ต้องขอโทษด้วยจริงๆครับ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน