ตอนนี้จิตใจของสวีลี่ฉินค่อนข้างลังเล
สินเดิมฝ่ายหญิงกว่า30ล้านมีพลังดึงดูดมาก แต่ประเด็นหลักของเรื่องนี้ คือต้องให้ลูกชายตัวเองไปแต่งงานกับหญิงที่ตั้งครรภ์คนหนึ่ง
นี่มันคือพ่อจำเป็นที่ผู้คนมักจะพูดกันไม่ใช่เหรอ?
แม้ตัวเองจะไม่ใช่วัยรุ่นอะไร แต่สำหรับคำพูดที่นิยมกันแบบนี้ ก็ยังพอเข้าใจอยู่บ้าง
แต่ เมื่อนึกถึงที่ประธานเซว์พูดว่าจะให้สินเดิมฝ่ายหญิง30ล้าน แล้วยังให้ทรัพยากรสนับสนุนมากมาย ในใจลึกๆของสวีลี่ฉิน เริ่มเกิดการรอคอยขึ้น
เธอมองว่า เพียงแค่ให้เงินมาก ให้ลูกชายเป็นพ่อจำเป็นความจริงก็ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่โตอะไรนักหนา
แต่ประเด็นหลักของเรื่องนี้คือ ถ้าอีกฝ่ายตั้งท้องเด็กของคนจีนยังง่าย ถึงตอนนั้นสามารถอธิบายกับญาติมิตรสหายได้ว่า ทั้งสองแอบมีความสัมพันธ์กันนานแล้วตั้งท้อง ดังนั้นจึงแต่งงาน
เห็นแก่เงิน หลังจากที่เด็กคลอดออกมาแล้ว ก็เลี้ยงเด็กคนนั้นเป็นลูกหลานของตัวเองเสีย
ผ่านไปสองปี ค่อยให้เธอมีลูกให้กับตนสักคน แค่นี้ก็สำเร็จแล้วไม่ใช่เหรอ?
แต่ประเด็นคือ ลูกสาวของประธานเซว์ ท้องลูกของคนดำ
ถ้าให้ลูกชายแต่งงานกับเธอ เมื่อเด็กออกมา ลูกชายของตัวเองไม่โดนคนลอบกัดแย่เหรอ?
เมื่อคิดถึงจุดนี้ สวีลี่ฉินลังเลเป็นอย่างมาก
เมื่อพูดถึงจุดนี้ พี่ลู่รีบพูดเสริมอีกว่า “เอาจริงๆ ประธานเซว์ให้มากขนาดนี้ ถ้าไปหาคนอื่น เค้ารีบตอบรับไปนานแล้ว ฉันว่า แกอย่าพลาดโอกาสดีๆแบบนี้เลย”
สวีลี่ฉินหัวเราะ แล้วกล่าว “พี่ลู่ ฉันรู้ว่าพี่หวังดี แต่พูดจริงๆ เรื่องแบบนี้ ถ้าไปตกอยู่ที่ครอบครัวที่ไม่มีเงิน ตอบตกลงไปนานแล้วแน่นอน แต่ครอบครัวเรายังไงก็มีทรัพย์สินอยู่บ้าง เงินจำนวนนี้ที่ประธานเซว์ให้มามันค่อนข้างน้อยไปจริงๆนะ”
พี่ลู่มองไปที่เธอแล้วถาม “ลี่ฉิน ความสัมพันธ์ของฉันกับแกก็ไม่แย่นะ ดังนั้นเราไม่ต้องอ้อมค้อมกันแล้ว แกบอกจำนวนฉันมาเลยดีกว่า ฉันนะ จะได้รีบไปบอกประธานเซว์ ถ้าประธานเซว์ไม่ติดอะไร ทั้งสองครอบครัวก็ตกลงกันตามนี้ จากนั้นก็เลือกวัน แต่งงาน และจดทะเบียนสมรสเสีย”
สวีลี่ฉินพูดเบาๆ “เอางี้ล่ะกันพี่ลู่ รบกวนพี่พูดกับคู่สามีภรรยาประธานเซว์ พูดเรื่องนี้ว่า ไม่ว่ายังไงสินเดิมฝ่ายหญิงยังไงก็ต้องไม่ต่ำกว่า50ล้าน!
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...