ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1170
แป้งของเขามีลู่ทางการตลาดค่อนข้างใหญ่สองแห่ง ที่แรกคือคาร์ฟูร์วอลมาร์ตซูเปอร์มาร์เก็ตที่ใหญ่แบบนี้ อีกที่คือแฟรนไชส์ซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดกลางของตระกูลเซว
ธุรกิจการผลิตแป้งลักษณะนี้ เทคโนโลยีค่อนข้างต่ำ และการแข่งขันสูงมาก
เดิมทีในประเทศมีแบรนด์พืชพันธุ์ธัญญาหารยักษ์ใหญ่อย่างจินหลงอวี๋ Fook Lam Moonมากมาย แบรนด์ของพวกเขาค่อนข้างโด่งดัง ดังนั้นสินค้าของพวกเขาขายได้ดีเลยทีเดียว
และทุกๆเมือง อย่างน้อยจะมีแบรนด์พื้นเมืองหลายๆแบรนด์
ดังนั้นแบรนด์เล็กๆแบบนี้ ทำได้เพียงมีจำนวนการขายในพื้นที่ที่แน่นอน และมีการพึ่งพาทางการตลาดสูงมาก
ถ้าช่องทางการตลาด ให้พื้นที่ในการจำหน่ายเยอะสักหน่อย รับของเขามากหน่อย เขาจะมีกำไรที่มากขึ้นได้
ถ้าตลาดไม่ให้พื้นที่จำหน่ายสินค้ากับเขา ไม่รับของของเขา งั้นแป้งทั้งหมดของเขาก็จะขายไม่ออกแล้ว
แบรนด์พื้นเมืองพืชพันธุ์ธัญญาหารหลายๆแบรนด์ ล้วนอยากสร้างสัมพันธไมตรีกับตระกูลเซว แบบนี้ก็จะสามารถได้รับทรัพยากรและส่วนแบ่งอย่างมากมายจากตระกูลเซวแล้ว แล้วยังสามารถเพิ่มปริมาณจำนวนการขายและกำไรให้ตัวเองได้อีกด้วย
ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นซุนเต๋อวั่ง หรือสวีลี่ฉิน ล้วนเสแสร้ง อยากจะประจบประแจงเพื่อให้ได้มาเพื่อช่องทางนี้
นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมสวีลี่ฉินหวังอย่างยิ่งที่จะให้ซุนหงเหว่ยลูกชาย ได้คบกับลูกสาวของตระกูลเซว
ถ้าได้ขอลูกสาวของตระกูลเซว เป็นลูกสะใภ้ของตน แล้วแป้งของครอบครัวตัวเองยังจะต้องเครียดเรื่องช่องทางการตลาดอีกเหรอ? ไม่แน่หนึ่งปีเพิ่มหนึ่งเท่า สองปีเพิ่มสามเท่า
ขณะนี้ ท่าทีพี่ลู่นี้กำลังมองไปที่สวีลี่ฉินอย่างไม่พอใจ กล่าวอย่างเกรี้ยวกราดว่า “ลี่ฉิน แกไม่เห็นฉันเป็นเพื่อนเลยใช่มั้ย ลูกชายแกจะแต่งงานทั้งที ไม่บอกฉันสักคำ แล้วยังอยากให้ฉันช่วยลูกชายแกกับลูกสาวของประธานเซว์อีก นี่แกหลอกฉันอยู่ไม่ใช่เหรอ?”
สวี่ลี่ฉินได้ยินคำพูดนี้ จึงรีบลากพี่ลู่มาข้างๆ แล้วกล่าวเบาๆว่า “โธ่พี่สาวของฉัน เรื่องนี้พูดแล้วยาว เอางี้ล่ะกัน วันนี้ลูกชายของฉันไม่มีทางแต่งงานแน่นอน”
พี่ลู่กล่าวอย่างเกรี้ยวกราด “แกโกหกใคร? งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ยังจะหลอกฉันอีก?”
สวีลี่ฉินรีบอธิบาย “พี่สาวของฉัน ฉันจะบอกความจริงให้ เมื่อก่อนลูกชายฉันตาบอด หาแฟนที่ครอบครัวยากจน ครอบครัวของหญิงสาวคนนี้ยากจนมากๆ ต่ำขนาดไหน ก็ต่ำได้ขนาดนั้น คิดแต่จะแต่งเข้ามาเกาะรอบครัวฉัน เพื่อบรรลุเป้าหมายจึงได้ท้องลูกของลูกชายฉัน ที่ฉันทำในวันนี้ ความจริงแล้วแค่อยากให้มันทนไม่ได้ ให้มันยอมแพ้ไปเอง”
สวีลี่ฉินกล่าวอย่างตกใจ “หา? ท้อง? เป็นลูกของคนดำ?”
พี่ลู่กล่าวอย่างเบื่อหน่าย “ใช่สิ! ที่สำคัญคือหญิงสาวคนนี้ดื้อมาก จะคลอดลูกออกมาให้ได้ ประธานเซว์มีลูกสาวเพียงคนเดียว ถ้าเด็กสาวคนนี้คลอดก่อนแต่ง แล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”
“ความจริง…...”สวีลี่ฉินเอาลิ้นแตะเพดานปากแล้วกล่าว “เรื่องนี้จัดการยากจริงๆ”
พี่ลู่มอไปที่สวีลี่ฉินอย่างลึกซึ้ง แล้วพูดเบาๆ “ลี่ฉิน ตอนนี้มีข่าวดี อย่าหาว่าฉันพี่สาวไม่ดูแลแก”
สวีลี่ฉินรีบกล่าว “พี่ลู่ว่ามาเลย!”
พี่ลู่กล่าวอย่างระแวง “ภรรยาของประธานเซว์พูดกับฉันลับๆ ว่าถ้าหงเหว่ยของแกยอมแต่งกับลูกสาวของเธอ ในเวลาเดียวกันรอให้ลูกสาวเธอคลอดลูก เป็นพ่อให้เด็กคนนี้ ประธานเซว์ยอมให้สินเดิมฝ่ายหญิงสามสิบล้าน ต่อไปแฟรนไชส์ซูเปอร์มาร์เก็ตของเขา ครึ่งหนึ่งของล็อคแป้งจะเป็นของพวกแกเพียงเจ้าเดียว!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...