ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1174
สวีลี่ฉินโบกมือ กล่าวอย่างไม่พอใจว่า “ถ้าเขากล้าไม่ตกลง ฉันกับพ่อของเขาก็ตัดความสัมพันธ์ทั้งหมด! ถึงเวลานี้แล้วเขายังไม่ยินยอมได้ด้วยเหรอ!”
พูดจบ สวีลี่ฉินเดินไปตรงหน้าของซุนหงเหว่ยและจางเสี่ยวม่าน กล่าวอย่างดูแคลนว่า “หงเหว่ย ฉันแม่ของแกยังคงยืนยันคำเดิม ถ้าจางเสี่ยวม่านไม่มีสินเดิมของฝ่ายหญิง30ล้าน งั้นเรื่องงานแต่งเลิกคุย!”
“สามสิบล้าน?!”
ซุนหงเหว่ยและจางเสี่ยวม่านต่างส่งเสียงตกใจออกมา!
จากนั้นซุนหงเหว่ยอดไม่ได้ที่จะถามอย่างโมโห “แม่ แม่จนจนบ้าไปแล้วหรือเปล่า? เมื่อกี้บอกว่า10ล้าน เพียงพริบตาเดียวเปลี่ยนเป็น30ล้าน แม่จะให้ครอบครัวของเสี่ยวม่านเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน? ต่อให้เป็นครอบครัวของเราก็ไม่มีเงินมากมายขนาดนี้!”
สวีลี่ฉินคว้าแขนเสื้อของซุนหงเหว่ยทันใด แล้วกล่าว “แกมากับแม่ แม่มีอะไรจะพูดด้วย”
พูดจบ ได้ตะโกนเรียกซุนเต๋อวั่งสามีของตน “เฒ่าแก่ซุนคุณก็มาด้วย”
ซุนเต๋อวั่งรีบตามไป สามคนทั้งครอบครัวได้มาถึงมุมที่ไร้ผู้คน ซุนหงเหว่ยถามอย่างเกรี้ยวกราดว่า “แม่ แม่คิดจะทำอะไรกันแน่? แม่ไม่อยากเห็นผมมีความสุขขนาดนี้เลยเหรอ?”
สวีลี่ฉินกล่าวด้วยเสียงกระโชกกระชาก “ทำไมแกพูดกับแม่แกแบบนี้? ฉันเป็นแม่ของแกเลี้ยงดูแกเติบโตมาขนาดนี้ แล้วจะไม่อยากเห็นแกมีความสุข? ฉันก็แค่ไม่อยากเห็นแกกระโดดลงไปในกองไฟก็เท่านั้น!”
“ฐานะครอบครัวของจางเสี่ยวม่านเป็นยังไง แกไม่รู้เหรอ? ถ้าแกแต่งงานกับมัน อนาคตพ่อแม่มัน น้องชายมัน ก็จะดูดเลือดดูดเนื้อแก! ไม่ใช่แค่ดูดเลือดแกนะ แล้วยังดูดเลือดดูดพ่อแกอีกด้วย แกอยากให้เราทั้งคู่โมโหเป็นบ้าหรือไง? หรืออยากทำร้ายพวกเราให้ตาย?”
ซุนหงเหว่ยรีบให้สัญญา “แม่วางใจได้ หลังจากที่ผมและเสี่ยวม่านแต่งงานกันแล้ว ชีวิตของเราทั้งคู่ พวกเรารับผิดชอบกันเอง พวกเราไม่มีทางแบมือของเงินแม่แม้แต่แดงเดียว”
แว็บเดียวท่าทีของซุนเต๋อวั่งก็ลังเลขึ้นมา
ยอมรับ ว่าการที่ให้ลูกชายรับของเหลือจากคนอื่นมันเสียหน้าอย่างมาก แต่ เทียบกับ50ล้าน เกียรติยศก็ไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้นแล้ว
สวีลี่ฉินฉวยช่วงน้ำขึ้นให้รีบตักแล้วกล่าว “ซุนเต๋อวั่ง คุณอย่าลืมนะ ว่าประธานเซว์ตกลงแล้ว หลังจากที่ครอบครัวของเราทั้งคู่แต่งงานกันแล้ว เค้าจะเอาทรัพยากรในด้านแป้งส่วนมากมาให้เรา!”
“ถึงตอนนั้น โรงงานแป้งของเรา จะหาเงินได้ไม่รู้กี่เท่าไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้หนึ่งปีได้เงินหลายล้าน ไม่แน่ถึงตอนนั้นหนึ่งปีจะได้เงินหลายสิบล้านก็เป็นได้นะ บวกกับค่าสินสอด หนึ่งปีให้หลัง ทรัพย์สินของเราก็จะเกินร้อยล้านแล้ว！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...