ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1175

เมื่อได้ยินร้อยล้านจำนวนนี้ ซุนเต๋อวั่งประนีประนอมทันใด

เขาหันหลังไป พูดกับลูกชายว่า “หงเหว่ย ได้เมียมาง่ายๆคนหนึ่ง เค้าไม่ใช่แค่ไม่เอาเงินค่าสินสอดของแกนะ แล้วยังให้แกอีกหลายสิบล้าน เป็นเรื่องที่ดีขนาดไหนเนี่ย!”

ซุนหงเหว่ยดูแคลน “ใช่ มันก็ดีจริงนะ แบบนี้ก็ได้อุ้มหลานอย่างสมใจแล้ว แล้วยังเป็นหลานคนดำอีกด้วย”

ซุนเต๋อวั่งไม่รู้สึกอับอายแต่อย่างใด แล้วกล่าว “ให้ฉัน50ล้าน อย่าว่าแต่หลานคนดำเลย ลูกคนดำ ฉันก็ยอม!”

ซุนเต๋อเหว่ยกล่าว “พ่อไม่ต้องพูดมากให้เสียน้ำลาย เรื่องนี้ผมไม่มีทางตกลงแน่นอน”

ซุนเต๋อวั่งถอนหายใจ ชี้ไปที่ซุนหงเหว่ยอย่างไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาไหนแล้วกล่าว “ไอ้ลูกคนนี้ ความรู้ยังน้อย ไม่ประสีประสา ตั้งแต่เล็กแกไม่เคยหาเงิน และไม่เคยต้องเป็นทุกข์เรื่องเงิน ตอนแกเด็กๆน่าจะให้แกได้ใช้ชีวิตทุกข์ทรมานจริงๆ แบบนี้แกจะได้รู้ว่าเงินมันหายากขนาดไหน!”

“ใช่!” สวีลี่ฉินพูดเสริมอยู่ข้างๆ “โบราณกล่าวไว้อย่างดีว่า จะหาเงินหรือทำอะไรก็ยาก! ถ้าวันนี้แกพลาดโอกาสนี้ไป ชาตินี้แกก็ไม่แน่ว่าจะหาเงิน50ล้านได้ ถึงตอนนั้นถ้าแกเสียใจ อย่ามาโทษแม่ก็แล้วกัน ที่ไม่เตือนแกในวันนี้”

ซุนหงเหว่ยรีบกล่าว “ไม่ว่าพ่อแม่จะพูดยังไง ผมก็ไม่มีทางตกลง”

“ไม่ตกลง?” สวีลี่ฉินร้อนรนแล้ว จึงกล่าว “ไม่ตกลงใช่มั้ย ถ้าแกไม่ตกลง วันนี้ฉันไม่เพียงไม่ให้จางเสี่ยวม่านแต่งเข้าบ้าน แม้แต่แกก็อย่าได้อยู่ที่บ้านอีกต่อไป ย้ายออกไปซะ!”

ซุนหงเหว่ยกล่าว “ย้ายก็ย้าย ผมอยากย้ายออกไปตั้งนานแล้ว!”

แก…...“ สวีลี่ฉินกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด “ถ้าแกย้ายออกไป ฉันจะระงับบัตรธนาคารทุกใบของแกให้หมด ต่อจากนี้ไปแกอย่าหวังจะเอาเงินจากครอบครัวแม้แต่แดงเดียว!”