เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดของซุนเต๋อวั่ง ก็หัวเราะออกมาทันใด
ทำให้ตัวเองสลบออกไปจากโรงแรมฮิลตัน?
ซุนเต๋อวั่งนี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ
แต่ ให้เขาคุณชายของตระกูลเย่ อาจารย์เย่ลงมือกับคนอ่อนด๋อยแบบนี้ เขารู้สึกไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่จริงๆ
ด้วยเหตุนี้เอง จึงคิดว่า โทรหาท่านหงห้า ให้เขาพาคนมาสักกี่คน เหมือนกับหวังเหวินข่ายในตอนนั้น ที่ตบสามีภรรยาทั้งสองไปคนละหมื่นครั้ง
แต่ในขณะเดียวกันนี้เอง รถโรลส์รอยซ์คันหนึ่งขับเข้ามา
พี่ลู่ที่ไม่พูดใดๆถึงกับตกใจ รีบกล่าวว่า “เฮ้ย! ประธานเซว์มาแล้ว!”
เมื่อพูดคบ ซุนเต๋อวั่งและสวีลี่ฉินเริ่มเคร่งเครียดขึ้นมา
เดิมทีคิดว่าต้องใช้เวลาอีกสักพักประธานเซว์ถึงจะมาถีง จะได้จัดการปัญหาของจางเสี่ยวม่านให้เสร็จ ถ้าไม่ได้จริงๆ ให้เงินเธอหนึ่งล้านแปดแสน ให้เธอไปจากลูกชายของตน
ไม่คิดว่าจะทะเลาะกันแย่ไปกว่าเดิม แล้วประธานเซว์ก็มาถึง!
เพราะมีผู้คนห้อมล้อมมากมาย รถโรลส์รอยซ์ได้หยุดลงไม่ไกล
จอดรถเสร็จ คนขับรถลงมาเปิดประตู
จากนั้น ทั้งสามคนในครอบครัวลงมาจากเบาะหลัง
ชายวัยกลางคนสวมชุดสูท ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง
หญิงวัยกลางไฮโซโก้เก๋ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเป็นเศรษฐินี
หญิงสาวที่อยู่ระหว่างกลางของทั้งสอง ลักษณะธรรมดา แต่แต่งตัวดึงดูดสายตามาก
นักเรียนที่ไปเรียนต่างประเทศจำนวนมาก ความจริงแล้วจะเป็นเพราะเหตุนี้
ครอบครัวเซว์จิ้งจิ้งหนึ่งปีใช้เงินไปหลายล้าน ให้เธอได้ใช้ชีวิตคุณหนูที่อเมริกาอย่างไม่ต้องกังวลเรื่องความเป็นอยู่ แม้เธอจะเรียนที่มหาลัยกิ๊กก๊อก แต่เธอไม่เคยได้เรียนเลย วันๆเอาแต่เล่น เอาแต่ใช้เงิน ถึงขั้นไม่เป็นผู้เป็นคน
และเธอชอบแฟนชาติตะวันตกมากเป็นพิเศษ ชอบคนที่มีสีผิวมาก โดยเฉพาะคนดำ
ถ้าพูดใบแบบฉบับของเธอ แฟนผิวดำจะค่อนข้างเก่งในเรื่องนั้น ให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนใครกับเธอ
หลายปีมานี้ตอนอยู่ที่ต่างประเทศ เซว์จิ้งจิ้งมีแฟนเป็นคนดำมากมาย ในช่วงนั้นตั้งท้องก็หลายครั้ง แอบไปทำแท้งหลายครั้ง
ครั้งนี้กลับมาจากอเมริกา เธอเพิ่งจะเลิกกับแฟนคนดำของเธอ หลังจากกลับมาแล้วเพิ่งรู้ว่าตัวเองท้องแล้ว
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...