ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1180
เพิ่งพูดจบ ซุนหงเหว่ยได้พูดขึ้นมาเองว่า “ลุงเซว์ ขอโทษจริงๆครับ ผมมีผู้หญิงที่รักอยู่แล้ว แล้วผมก็ต้องแต่งงานกับเธอให้ได้ ดังนั้นจึงไม่สามารถแต่งงานกับลูกสาวของคุณได้แล้ว”
“อะไรกัน?” เซว์ซิงหลงขมวดคิ้ว มองไปที่สวีลี่ฉิน “ผมพาลูกสาวผมมา แล้วคุณเล่นแบบนี้? ล้อผมเล่น? หรืออยากเพิ่มราคา?”
“ไม่ใช่ไม่ใช่!” สวีลี่ฉินรีบโบกมือ กล่าวอย่างถ่อมตัวและนอบน้อมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ว่า “ประธานเซว์ ฉันจะกล้าหลอกคุณได้ไงกัน เด็กคนนี้ มีปัญหานิดหน่อย ฉันกำลังสั่งสอนเขาค่ะ!”
ซุนหงเหว่ยแย่งพูด “ไม่ต้องสอน ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”
สวีลี่ฉินพูดอย่างกระโชกกระชาก “แกกล้าเหรอ! ถ้าวันนี้แกกล้าออกไป ฉันจะตัดขาแกทิ้งซะ!”
เย่เฉินที่เงียบอยู่นาน ขณะนี้อดทนกับสวีลี่ฉินไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว กล่าวอย่างดูแคลนว่า “ไอ้แก่สารเลว ถ้ายังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีอีก อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ!”
สวีลี่ฉินชี้ไปที่เย่เฉินทันที แล้วพูดกับเซว์ซิงหลง “ประธานเซว์ ไอ้นี่แหละที่มันสะกดจิตลูกชายฉันตลอด ไม่งั้น ลูกชายฉันตกลงไปนานแล้ว คุณอย่าเพิ่งใจร้อน ให้เวลาฉันอีกนิด!”
ตอนนี้จิตใจของเซว์ซิงหลงร้อนรนจนเป็นบ้าไปนานแล้ว เขาอยากที่จะให้ลูกสาวของตนกับซุนหงเหว่ยเดินพรมแดง ในวินาทีต่อจากนี้ไป แล้วจัดงานแต่งเลยเสียด้วยซ้ำ
ดังนั้นตอนนี้ เขาไม่รู้เลยว่าสวีลี่ฉินตั้งใจโยนความผิดให้กับเย่เฉิน จึงได้ชักตาไปที่เย่เฉินแล้วกล่าว “เด็กน้อย ถ้าวันนี้แกถ่วงการแต่งงานของลูกสาวฉัน เชื่อมั้ยว่าฉันหาคนฆ่าแกตายได้นะ!”
เย่เฉินมองเขาหัวจรดเท้า กล่าวอย่างดูแคลน “ลูกสาวคุณร้อนรนขนาดไหนกัน? ทำไมคุณถึงร้อนรนที่จะจัดการปัญหานี้ได้ขนาดนี้?”
เซว์ซิงหลงกัดฟัน “เด็กน้อย พูดอะไรระวังปากหน่อยนะ! ถ้ายั่วโมโหฉัน ระวังจะรับผิดชอบไม่ไหวนะ!”
ขณะนี้ซุนเต๋อวั่งก็วิ่งมา เห็นเย่เฉินทะเลาะกับเซว์ซิงหลง ก็รีบกล่าวอย่างเคร่งเครียดทันใดว่า “คุณครับ อย่าทะเลาะกับคนที่ต่ำกว่าเลยครับ จะได้ไม่โมโหจนเสียสุขภาพ”
พูดจบ เขาพูดกับเย่เฉินว่า “เด็กน้อย เราทั้งสองไม่เคยเจอกันมาก่อน ไม่มีความแค้นต่อกัน แต่คุณก็อย่ามาหาเรื่องครอบครัวของเรา วันนี้ลูกชายผมกับลูกสาวของประธานเซว์แต่งงานกัน ขอคุณกรุณาอย่าพังงานเลย”
“ใช่!” สวีลี่ฉินก็รีบพูดเสริม “เรื่องของครอบครัวเรา แกเป็นคนนอกเกี่ยวอะไรด้วย? รีบไสหัวไปให้เร็วจะดีกว่า อย่าหน่วงเหนี่ยวฉันแต่งลูกสะใภ้!”
สวีลี่ฉินเห็นเธอร้องไห้ จึงกล่าวอย่างเดียดฉันท์ที่สุดว่า “ร้องทำไม? ฉันมองแกผิดเหรอ? ไอ้คนหน้าด้าน ชั้นต่ำทั้งครอบครัว แล้วยังคิดจะแต่งเข้าบ้านฉันอีก? ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัวเองบ้างนะ คนชั้นต่ำอย่างแก จะคู่ควรกับครอบครัวเราได้อย่างไรกัน?”
ขณะนี้เย่เฉินโกรธขึ้นมา จ้องไปที่สวีลี่ฉิน กล่าวอย่างดูแคลน “ไอ้แก่เลว ไม่ใช่ว่าแกอยากให้ลูกสาวของประธานเซว์ แต่งเข้าครอบครัวแก แล้วเอาเงิน50ล้านค่าสินเดิมฝ่ายหญิงหรอกเหรอ?”
สวีลี่ฉินทุ่มสุดตัว พูดอย่างกระโชกกระชากว่า “ใช่ ฉันคิดแบบนี้ แล้วไง? เกี่ยวข้องเชี่ยไรกับแก? ยังไม่รีบไสหัวไปไกลๆพร้อมกับไอ้ชั้นต่ำนี่อีก!”
เย่เฉินดูแคลน กล่าว “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นวันนี้ฉันจะทำให้คุณสมใจอยาก”
สวีลี่ฉินดูแคลนกล่าว “ถือว่ามึงแม่งรู้ดี!”
เย่เฉินหัวเราะเยาะเย้ย “อย่าเพิ่งดีใจไป ฉันหมายถึงว่า วันนี้ซุนเต๋อวั่งผัวของแกต้องแต่งงานกับลูกสาวของประธานเซว์ ไม่งั้น ครอบครัวของพวกแกทั้งสองต้องพัง!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...