ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1186
เขาตบหน้าเซว์ซิงหลงตั้งสองครั้งไม่พอและยังจะให้ลูกสาวของเซว์ซิงหลงแต่งงานกับซุนเต๋อวั่งอีก ...
ซึ่งเหตุการณ์หลังรุนแรงกว่าการตบหน้าซะอีก!
เซว์ซิงหลงรู้สึกหดหู่จนแทบบ้า เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้านว่า: “พี่เสี่ยวหม่าครับ... คุณจะไปเข้าข้างไอ้หมอนี้ไม่ได้นะ คุณอย่าลืมสิว่าเราสองคนเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน! และลูกสาวของฉันเป็นหลานสาวของคุณนะ คุณจะใจร้ายให้เธอแต่งงานกับไอ้แก่อย่างซุนเต๋อวั่งเหรอ?”
หม่าจงเหลียงกล่าวทันทีว่า: “เซว์ซิงหลงเรื่องของเราก็ส่วนเรื่องของเรา คุณไม่ควรพูดจาเหลวไหลแบบนั้นนะ คุณเป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น ใครบอกว่าจะเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับคุณเหรอ?”
เซว์ซิงหลงรู้สึกตกตะลึงทันทีและรีบพูดว่า: “พี่เสี่ยวหม่าเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ควรให้คุณในทุกๆปีฉันไม่เคยโกงเลยสักครั้ง และฉันเพิ่งจะให้อั่งเปาซองโตแก่คุณในไม่นานมานี้ แล้วทำไมคุณถึงพลิกหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ล่ะ”
หม่าจงเหลียงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “เซว์ซิงหลงฉันไม่ต้องการให้เราแตกคอกันหรอก คุณรู้หรือเปล่า ทุกอย่างที่ฉันทำไปเพราะหวังดีกับคุณนะ? ลูกสาวของคุณอายุยังน้อยอยู่แท้ๆ แต่เธอผ่านผู้ชายมาไม่รู้กี่คนแล้ว?? อายุ20 ต้นๆ ก็ท้องกับฝรั่งแล้ว แถมยังเป็นฝรั่งผิวดำอีกด้วย ประเด็นคือ คุณยังต้องการให้เธอคลอดลูกคนนี้ออกมาอีก ใครจะไปรับได้ล่ะ?”
หลังจากพูดจบ เขาก็ชี้ไปที่ซุนเต๋อวั่งและพูดอย่างจริงจังว่า: “ดูซุนเต๋อวั่งสิ เขาอาจจะดูแก่ไปหน่อย แต่ชายแก่มักเอาใจผู้หญิงเก่งเสมอ คุณเห็นเขาไหม ลูกชายแท้ๆ ของเขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว และเขาสำเร็จในเรื่องสืบทอดตระกูลแล้ว มีลูกเพิ่มอีกสักคนก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเขาเลย เพราะฉะนั้นเขาจึงเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดแล้ว!”
ซุนเต๋อวั่งหน้าแดงเดือด!
นี่มันหมายความว่ายังไงกัน? เขากำลังจะเป็นพ่อของคนผิวดำงั้นเหรอ?
สวีลี่ฉินรู้สึกหดหู่ใจมาก เธอพูดอย่างรำคาญว่า: “นี่ คุณหมายความว่าไง? คุณเกลี้ยกล่อมสามีของฉันให้เขาหาเมียน้อยต่อหน้าต่อตาฉัน คุณเป็นบ้าหรือเปล่า?”
หม่าจงเหลียงเหลือบมองเธอด้วยความรังเกียจและพูดอย่างเย็นชาว่า: “เมียน้อยอะไรของคุณ? คุณคิดว่าเป็นสังคมศักดินาหรือไง? ประเทศของเราสามารถมีคู่สมรสได้เพียงคนเดียวเท่านั้น คุณไม่ทราบหรือไง ในเมื่อซุนเต๋อวั่งต้องการแต่งงานกับลูกสาวของเซว์ซิงหลง งั้นเธอก็ต้องหย่ากับเขาก่อนสิ!”
“เหลวไหล!” สวีลี่ฉินรู้สึกกระวนกระวายในทันที เธอไม่สนใจว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นพี่ใหญ่ของกลุ่มอิทธิพลมืด เธอดุด่าอย่างโกรธเคืองว่า: “ฉันว่าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาให้เรา ไอ้สารเลว ไสหัวออกไปซะ! ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!”
“โอ้โห?” หม่าจงเหลียงพูดอย่างเย็นชา: “แกไล่ฉันเหรอ? เซว์ซิงหลงแกบังอาจมาก แกกล้าพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงนี้เหรอ?”
เซว์ซิงหลงพนมมือไหว้เขาไม่หยุด และอ้อนวอนว่า: “พี่หม่าฉันขอร้อง ปล่อยให้พวกเราแก้ไขปัญหานี้เองเถอะ เราไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณแล้ว ฉันคิดว่าคุณคงมีงานต้องทำอีกเยอะ ดังนั้นเราไม่อยากทำให้คุณต้องเสียเวลาไปมากกว่านี้แล้ว ได้โปรดไปเถอะ”
หม่าจงเหลียงพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า: “ทำไม? แกบอกให้ฉันไปฉันก็ต้องไปงั้นเหรอ? แกคิดว่าแกเป็นลูกพี่ของฉันเหรอ?”
ในเวลานี้ มีคนตะโกนว่า: “ท่านหงห้ามาแล้ว”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...