ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1189
เมื่อเห็นว่าเซว์ซิงหลงยังคงกล้าที่จะคัดค้านอยู่ หงห้าก็ตำหนิอย่างเคร่งครัดว่า: “บังอาจ แกกล้าขัดขืนคำสั่งของอาจารย์เย่เหรอ แกอยากตายหรือไง?”
เซว์ซิงหลงคลั่งรักลูกสาวที่ไร้ประโยชน์ของเขามาก ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจสถานะอันสูงส่งของท่านหงห้า เขาพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “ลูกสาวของฉันยังเด็ก! จะให้เธอแต่งงานกับผู้ชายที่แก่เหมือนฉันได้อย่างไร!”
หม่าจงเหลียงพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า: “ทำไม แกไม่อยากได้ไอ้แกนี้มาเป็นลูกเขยเหรอ? แล้วทำไมแกถึงปล่อยให้ลูกสาวตัวเองไปมั่วซั่วกับฝรั่งผิวดำที่ต่างประเทศได้ล่ะ?”
เซว์ซิงหลงพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “นั่นเป็นเพราะฉันไม่รู้! ถ้าฉันรู้ว่าเธอจะไปมั่วกับคนผิวดำคนนั้นตั้งแต่แรก ฉันจะไม่ส่งเธอไปต่างประเทศแน่นอน!”
หงห้าพูดอย่างเฉยเมยว่า: “พอเถอะ หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ไม่มีใครสามารถฝ่าฝืนการตัดสินใจของอาจารย์เย่ได้ ถ้าขืนแกยังทำตัวไม่เหมาะสมอีกล่ะก็ อย่ามาโทษฉันใจร้ายกับแกก็แล้วกัน!”
เซว์ซิงหลงกล่าวอย่างเคร่งขรึม: “ถ้าแน่จริงก็ฆ่าฉันเลย! ฉันไม่กลัวหรอก! อย่างไรก็ตามฉันยังคงเป็นผู้ถูกยกย่องให้เป็นผู้ประกอบการท้องถิ่นที่ดีเด่นในเมืองจินหลิงเป็นเวลาหลายปี วันนี้คุณจะฆ่าฉันในตอนกลางวันแสกๆและต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้จริงเหรอ?”
หงห้าหน้าบูดขึ้นมาทันที
ไอ้หมอนี้รู้ดีว่าเขาไม่กล้าลงไม้ลงมือกับเขาโดยตรงที่นี่
แม้ว่าเขาจะเป็นจักรพรรดิใต้ดินของเมืองจินหลิงก็จริง แต่ก็เป็นเรื่องยากมากที่จะจัดการกับผู้ประกอบการที่มีชื่อเสียงและมีมูลค่าหลายร้อยล้านในเวลากลางวันแสก ๆ แบบนี้
ในขณะที่เขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีนั้น ก็มีเสียงพูดอย่างเย็นชาว่า: “ใครหน้าไหนที่ไม่กลัวตายกล้าขัดคำสั่งของอาจารย์เย่เหรอ ช่างเป็นคนหัวแข็งจริงๆเลย!”
เซว์ซิงหลงเงยหน้าขึ้นและตกตะลึงกับคนพูดอย่างมาก!
คน... คนคนนี้คือเจ้าของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เฉินจื๋อข่ายไม่ใช่เหรอ?
เขาคือประธานของสมาคมผู้ประกอบการพินนาเคิลห่งจินหลิง และยังเป็นตัวแทนของตระกูลใหญ่ชั้นนำของเย่นจิงอีกด้วย และผู้ประกอบการที่ยิ่งใหญ่ของเมืองจินหลิงทุกคนต่างก็ต้องอ่อนน้อมถ่อมตัวต่อเขาทั้งนั้น!
ยิ่งกว่านั้นเขาเรียกชายหนุ่มคนนั้นว่าอาจารย์เย่ด้วยเหรอ? !
ชายหนุ่มคนนี้คือใครกันแน่? !
เขามองว่าเฉินจื๋อข่ายที่กำลังเดินไปมาด้วยความตื่นตระหนกและพูดอย่างสั่นเทา: “เฉิน...ผู้จัดการทั่วไปเฉิน...โอ้ ไม่นะ...ประธานเฉิน คุณมาที่นี่ทำไม?"
เฉินจื๋อข่ายกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ ฉันมาเพื่อดูว่าใครหน้าไหนที่มันไม่กลัวตายกล้าฝ่าฝืนคำสั่งของอาจารย์เย่แบบนี้!”
หลังจากพูดจบเฉินจื๋อข่ายก็โค้งคำนับเย่เฉิน และกล่าวด้วยความเคารพว่า: “อาจารย์เย่ครับ ข้าน้อยมาสาย โปรดลงโทษข้าน้อยด้วย!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...