ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1208
เย่เฉินได้ยินดังนั้นก็พูดว่า “งั้นพวกเราขายกล่องละหนึ่งร้อยห้าสิบหยวนก็แล้วกันใช้ราคาเดียวกัน แต่ให้ประสิทธิภาพที่สูงกว่าหลายเท่าตัว บีบผลิตภัณฑ์ที่เป็นประเภทเดียวกันของญี่ปุ่นและเกาหลีออกไป”
เว่ยเลี่ยงรีบกล่าวออกไปว่า “ไม่มีปัญหาครับ ท่านอาจารย์เย่ งั้นผมจะจัดหาตัวแทนจำหน่ายให้ในราคากล่องละหนึ่งร้อยห้าสิบหยวนนะครับ”
“โอเค！” เย่เฉินกล่าว “คุณพยายามผลิตอย่างเต็มกำลังและไม่ต้องกังวลกับการขายยาอะไรนี่ ตอนนี้เราไม่เพียงแต่ครอบคลุมผู้ใช้ในประเทศเท่านั้น แต่ยังครอบคลุมไปถึงประเทศต่างๆ เช่น ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อีกด้วย เราไม่เพียงแต่ต้องแข่งขันกับพวกเขาในบ้านเกิดของเรา แต่เรายังต้องแข่งขันกับพวกเขาในบ้านเกิดของพวกเขาอีกด้วย ถ้าอยากจะแย่งการตลาดของพวกเขามา เราเองก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม”
“ผมเข้าใจแล้วครับอาจารย์เย่！”
เว่ยเลี่ยงตื่นเต้นเป็นอย่างมาก จึงโพล่งออกมาว่า “ยาสมุนไพรจีนของญี่ปุ่นและเกาหลีได้กดขี่ข่มเหงพวกเรามาหลายปีแล้ว ในที่สุดเราก็สามารถสู้กลับได้ซะที！”
ขณะที่พูด เว่ยเลี่ยงจึงถามอีกครั้งว่า “จริงด้วยครับอาจารย์เย่ ยากระเพาะเก้าเสวียนของพวกเรา ต้องทำโฆษณาทางโทรทัศน์ไหมครับ ดีที่สุดคือเชิญดาราดังมารับรอง ทุกคนในสังคมล้วนแต่มีโฆษณาชวนเชื่อกันทั้งนั้น ของดีไม่ว่าอยู่ที่ไหนย่อมมีคนพยายามตามไปเสาะหาจนพบอยู่ดี？”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ได้นะ งั้นนายก็ไปหาดาราดังๆมาเลยแล้วกัน แต่ขอเป็นดาราดีๆก็แล้วกัน ไม่เอาพวกที่แปดเปื้อน วงการบันเทิงเลอะเทอะเกินไป พวกที่มีประวิติดำมืด มีข่าวฉาวไม่ต้องเอามานะ！”
เว่ยเลี่บงพูด “ได้เลยครับอาจารย์เย่ ในใจของผมมีผู้สมัครคนหนึ่งที่เหมาะสมเลยทีเดียว แต่ไม่ทราบว่าอาจารย์เย่จะว่าอย่างไร？”
เย่เฉินถาม “โอ้ไหนลองพูดมาสิ?”
เว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า “ตอนนี้มีดาราหญิงคนหนึ่งที่โด่งดังมากในภาพยนตร์และเพลงทางโทรทัศน์ เธอชื่อว่ากู้ชิวอี๋ เมื่อไม่นานมานี้ผมได้หยิบหนังฮอลลีวู้ดเรื่องหนึ่งมา ความนิยมสูงมากในขณะนี้ และดูเหมือนว่าคนคนนี้จะมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง ดังนั้นจึงไม่มีการซุบซิบนินทาแต่อย่างใด อีกทั้งเธอยังเป็นที่เคารพของเด็กชายและเด็กหญิงจำนวนมากอีกด้วย”
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ฉันไม่รู้เกี่ยวกับวงการบันเทิงแล้วก็ไม่ติดตามดาราด้วย อยู่ที่นายตัดสินใจเลย ถ้านายคิดว่าคนนี้เหมาะสมแล้ว ก็สามารถติดต่อต้นสังกัดของบุคคลนั้นเพื่อคุยเรื่องราคาได้เลย และถ้าคิดว่าโอเคเหมาะสมแล้ว ก็ให้ติดต่อเธอโดยตรงให้มาเซ็นสัญญา จากนั้นก็ให้เธอเริ่มถ่ายโฆษณาได้เลย”
เซียวชูหรันรีบพูดว่า “ฉันบอกนายให้ กู้ชิวอี๋น่ะไม่เพียงแต่เป็นไอดอลของฉัน แต่ยังเป็นไอดอลประจำชาติอีกด้วย เธอเล่นภาพยนตร์และละครทีวีได้ดีมาก ร้องเพลงก็เยี่ยมยอด！ฉันได้ยินมาว่าเธอจะมาที่คอนเสิร์ตที่จินหลิงด้วยแหละ ฉันน่ะตั้งหน้าตั้งตารอเว็บขายตั๋วมากๆเลย รอดูว่ามันจะเริ่มขายเมื่อไหร่กัน”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “นี่ขนาดผมเป็นสามีของคุณนะเนี่ย ผมยังไม่รู้เลยว่าคนคนนี้เป็นไอดอลของคุณ！”
เซียวชูหรันกล่าวว่า “นายก็ไม่เคยมาถามฉันนี่ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้เป็นคนพูดเยอะแยะอยู่แล้ว ชอบใครสักคนก็เก็บชื่นชมไว้ในใจก็พอ ไม่ได้เหมือนคนอื่นที่พูดไม่หยุดขนาดนั้นซะหน่อย”
เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ คิดว่าถ้าจิ่วเสวนเภสัชกรรมร่วมมือทำงานกับกู้ชิวอี๋ล่ะก็ ภรรยาของเขาจะต้องพอใจในการไล่ตามดาราของเธอแน่ๆ
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...