ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1209

เย่เฉินคล้องผ้ากันเปื้อนและไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหาร

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง

โดยที่ไม่ได้คิดว่า คนที่โทรมานั้นจะเป็นยัยพริกขี้หนูฉินเอ้าเสวี่ยนจากตระกูลฉิน

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ปกติแล้วยัยพริกขี้หนูก็ไม่ค่อยจะโทรมาหานะ หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรเข้าให้ล่ะเนี่ย？”

เมื่อคิดเช่นนี้ เขาจึงรีบรับโทรศัพท์ทันที พร้อมกับเอ่ยปากถามว่า “เอ้าเสวี่ยน โทรหาฉันมีเรื่องอะไร？”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างเขินอายว่า “อาจารย์เย่ ไม่รู้ว่าท่านยังจำได้อยู่ไหมคราวก่อนที่ฉันบอกว่าฉันไปลงสมัครการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติน่ะ？”

เย่เฉินยิ้มพร้อมกับพูดว่า “จำได้แน่นอน รับปากเธอไปแล้วนี่ ว่าจะไปเชียร์เธอใช่ไหมล่ะ？จริงสิ ว่าแต่วันไหนเธอยังไม่บอกฉันเลยนะ”

ฉินเอ้าเสวี่ยนยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ที่จริงอาจารย์เย่ก็ยังจำได้นี่นา เอ้าเสวี่ยนมีความสุขมากเลย！”

หลังจากนั้น ฉินเอ้าเสวี่ยนก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เขินอายมากว่า “อาจารย์เย่ ตอนช่วงสายของวันนี้ ฉันจะเล่นรอบสุดท้ายของรอบคัดเลือก ไม่รู้ว่าท่านพอจะมีเวลามาดูไหม...”

เย่เฉินถามอย่างสงสัย “เล่นรอบคัดเลือกงั้นเหรอ? ระบบการแข่งขันของเธอจัดยังไงกัน?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูด “เนื่องจากเป็นการแข่งขันระดับวิทยาลัยระดับนานาชาติ จึงมีคนเข้าร่วมมากขึ้นน่ะค่ะ แล้วผู้เข้าแข่งขันก็มีหลายสิบคนเลยที่ระดับน้ำหนักเดียวกับฉัน ดังนั้นเราจึงต้องเล่นรอบคัดเลือกสองสามรอบก่อนค่ะ จากนั้นแปดอันดับแรกก็จะถูกเลือกไป แล้วจากนั้นก็ค่อยเล่นรอบน็อคเอาท์ค่ะ”

เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ “นี่เล่นจนมาถึงรอบสุดท้ายแล้วงั้นเหรอ？เล่นกันทั้งหมดกี่เกมกันน่ะ？ทำไมไม่เคยได้ยินเธอพูดมาก่อนเลย？”

ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูด “รอบน็อคเอาท์มีสี่เกมค่ะ ช่วงสายของวันนี้คือเกมสุดท้ายแล้ว ถ้าวันนี้ชนะ ฉันก็จะได้เข้ารอบเป็นแปดทีมสุดท้ายน่ะค่ะ！ที่ไม่ได้บอกกับท่านก่อน เพราะกลัวว่าท่านจะไม่มีเวลามา อีกอย่างพ่อก็บอกกับฉันแล้วด้วยว่าเวลาของท่านมีค่ามาก ไม่อยากให้ไปรบกวน”