ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1212
เย่เฉินพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปในโรงยิมกับฉินกาง
โรงยิมจินหลิงมีพื้นที่ใหญ่มาก ข้างในไม่เพียงแต่มีสระว่ายน้ำในร่มเท่านั้น ยังมีสนามลู่วิ่งที่ได้มาตรฐาน แบดมินตัน ปิงปองและสถานที่แข่งขันบาสเก็ตบอล
ในเวลานี้ทั้งสนามกีฬา ยกเว้นสระว่ายน้ำ ได้เคลียร์ให้ว่างสำหรับการแข่งขันซานดาครั้งนี้
ฉากทั้งหมดถูกแบ่งออกเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสจำนวนมาก และแต่ละรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสจะถูกวางไว้บนสังเวียน
ฉิงกางชี้ไปที่สังเวียนเหล่านี้ พูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ ทั้งสนามนี้มีทั้งหมด 8 สังเวียน 8 สังเวียนแบ่งออกเป็น 8 กลุ่มเล็กๆ 8 กลุ่มเล็กๆนี้ก็กำหนดว่าจะต้องแข่งให้จนจบการแข่งขัน คนที่ชนะการประลองเป็นคนสุดท้าย ก็จะเป็นผู้ชนะหนึ่งเดียวในกลุ่มนั้น และเป็น1ใน อันดับ 8 ของการแข่งขันที่แข็งแกร่ง”
พูดไป เขาชี้ไปที่สังเวียนหมายเลข 5 และพูดว่า "อาจารย์เย่ เอ้าเสวี่ยนอยู่ในสังเวียนหมายเลข 5 ตลอดการแข่งขันของเธออีก 10 นาทีก็จะเริ่มแล้ว พวกเราไปกันเถอะ"
เย่เฉินพูดคำว่าได้ แล้วรีบตามเขาไปดูข้างสังเวียนหมายเลข 5
รอบๆสังเวียนหมายเลข 5 มีที่นั่งสำหรับผู้ชมมากกว่า 100 ที่ ฉินกางจัดที่นั่งแถวแรกไว้หลายที่
เย่เฉินพึ่งมาถึงด้านหน้า เขาก็เห็นเงาที่คุ้นเคย ที่แท้เป็นฉินเอ้าตงจากตระกูลฉิน
ฉินเอ้าตงก่อนหน้านี้แกล้งทำเป็นแสแสร้งต่อหน้าเย่เฉิน แล้วก่อเรื่องใหญ่โตไว้ เพราะฉะนั้นถูกตระกูลฉินกักบริเวณเป็นเวลานาน
ในช่วงเวลานี้การประพฤติของเขาค่อนข้างดี อีกทั้งวันนี้เป็นการแข่งขันของฉินเอ้าเสวี่ยนที่ร้ายกาจ ในฐานะที่เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉินเอ้าเสวี่ยน อ้อนวอนตื้อสุดขีดเพื่อที่จะมาเชียร์ให้กำลังใจพี่สาว ฉินกางถึงจะปล่อยเขาออกมา
เย่เฉินยิ้มอย่างแผ่วเบา “พอแล้ว อย่าประจบเลย ต่อไปก็อย่าก่อปัญหาให้อารองคุณก็พอแล้ว”
ฉินเอ้าตงรีบพยักหน้า
ขณะนี้ ผู้ตัดสินพูดว่า "รอบคัดเลือกรอบสุดท้ายของทั้ง 5 กลุ่ม ตอนนี้เริ่มแล้ว!"
ฉินเอ้าตงรู้สึกตื่นเต้น ชี้ไปที่ทางเข้าและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “อาจารย์เย่ พี่สาวของผมลงสนามแล้ว!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...