ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1215

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ฉินเอ้าเสวี่ยนมองดูเขาด้วยความปิติยินดีและตะโกนอย่างตื่นเต้น "อาจารย์เย่!"

พูดจบ เธอก็พูดด้วยความละอายใจเล็กน้อย “ขอโทษ อาจารย์เย่ ให้ท่านเห็นเรื่องตลกแล้ว!”

เย่เฉินยิ้มอย่างปลอบใจ “ไม่เป็นไร ตอนเริ่มแรกหาจังหวะไม่เจอมันเป็นเรื่องธรรมดา หากคุณวิเคราะห์จุดแข็งและจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ให้ดี เลือกกลยุทธ์ที่เหมาะสม ก็จะสามารถต่อต้านลมและชนะได้ในตอนจบ"

ฉินเอ้าเสวี่ยนพยักหน้าอย่างตื่นเต้น และพูดอย่างเคร่งขรึม "ฉันทราบแล้ว อาจารย์เย่ ขอบคุณสำหรับการชี้แนะของท่าน!"

ในขณะนี้ โค้ชที่อยู่ข้างๆฉินเอ้าเสวี่ยน มองไปที่เย่เฉินด้วยท่าทางที่ไม่พอใจและพูดว่า "คุณมาสั่งอะไรมั่วๆที่นี่? คุณรู้เรื่องซานดาเหรอ? ตอนนี้เอ้าเสวี่ยนอยู่ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด หากยกที่ 3ไม่สามารถพลิกสถานการณ์ละก็ มีโอกาสมากที่จะแพ้! เวลานี้คุณยังมาออกความคิดแย่ๆให้เธอ นี่คุณไม่ใช่จงใจทำร้ายเธอเหรอ?"

เย่เฉินพูดเบาๆ "ผมแค่บอกความจริงกับเธอ และความจริงที่คุณมองไม่เห็น!"

“ถ้าหากเธอชกต่อยตามที่คุณพูด งั้นคราวนี้เธอจะต้องพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวชอย่างแน่นอน พละกำลัง ทักษะความเร็วทุกด้านของผู้แข่งขันไทยคนนั้น ไม่ได้ดีไปกว่าเอ้าเสวี่ยน เพียงแต่ฝั่งนั้นเลือกทักษะได้ฉลาดมาก ดังนั้นก่อนหน้านี้สองยกถึงกดทับเอ้าเสวี่ยนแล้วต่อย!”

“และถ้าหากทักษะของเอ้าเสวี่ยนไม่ได้เหนือกว่าฝั่งตรงข้ามละก็ งั้นการแข่งขันครั้งนี้ต้องแพ้แน่นอน!”

โค้ชพูดอย่างโกรธเคือง "มือสมัครเล่นที่ไหนถึงกล้ามาแสดงฝีมือต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญอย่างผม ปีนั้นผมเคยชนะแชมป์แห่งชาติ อาศัยคนอย่างนายกล้ามาชี้ไม้ชี้มือต่อหน้าผม?”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า "ตัวคุณเองก็พูดแล้วว่า คุณเพิ่งชนะการแข่งขันระดับประเทศ แต่ตอนนี้เอ้าเสวี่ยนกำลังจะเป็นแชมป์โลก ทำไมคุณถึงคิดว่าแชมป์ระดับประเทศจะสามารถชี้นำการแข่งขันชิงแชมป์โลกได้?"

“คุณ…” โค้ชถูกเย่เฉินเย้ยหยัน ในใจโกรธมาก แต่ก็ไม่สามารถหาคำพูดที่เหมาะสมมาโต้แย้งเขาได้ ได้แต่กัดฟัน หันไปพูดกับฉินเอ้าเสวี่ยนด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมและเฉียบขาด “เอ้าเสวี่ยน ถ้าหากวันนี้คุณฟังเขาและเล่นตามวิธีการของเขา ต่อไป คุณก็ไม่ต้องมาฝึกกับผม และผมก็จะไม่ใช่โค้ชของคุณอีกต่อไป สักพักรอคุณขึ้นเวที คุณจัดการเอาเองแล้วกัน!"

ฉินเอ้าเสวี่ยนรู้สึกอึดอัดมากในเวลานี้ เธอไม่คิดว่าโค้ชของเธอจะถกเถียงกับอาจารย์เย่