เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1216

เย่เฉินพยักหน้า “ถ้าคุณไม่เชื่อ พวกเราคอยดูแล้วกัน”

“ได้!” ครูฝึกจ้าวยิ้มอย่างเย็นชา “คอยดูก็คอยดู ผมจะรออยู่ที่นี่ เพื่อดูว่าฉินเอ้าเสวี่ยนครั้งนี้จะแพ้แบบไหน!”

พูดจบ ก็เดินตรงไปยังที่นั่งผู้ชมข้างๆหาที่นั่งที่ว่างนั่งลง มือกอดอกไว้ข้างหน้า ทั้งสีหน้าเหมือนกำลังดูละครที่สนุก ในใจเขาเขาแน่ใจแล้วว่าฉินเอ้าเสวี่ยนต้องแพ้การแข่งขันครั้งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย

เย่เฉินไม่ได้สนใจเขา แต่เฝ้าดูฉินเอ้าเสวี่ยนกำชับด้วยเสียงต่ำ "เดี๋ยวอีกสักพักไม่ต้องตื่นเต้น ต่อยตามที่ผมบอก ผมเชื่อว่าคุณจะต้องชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างเด็ดขาด"

ฉินเอ้าเสวี่ยนพยักหน้าอย่างแรง หลังจากนั้นพูดด้วยใบหน้าที่น่าสงสารว่า “อาจารย์เย่ ครูฝึกจ้าวไปแล้ว จากนี้ฉันก็จะไม่มีโค้ชแล้ว ถ้าหากการแข่งขันครั้งนี้ฉันชนะ จากนี้ก็ยังมีการแข่งขันอีกต่อๆไป ท่านสามารถเป็นโค้ชของฉันได้ไหม?”

เย่เฉินพูดโดยไม่ลังเล “ไม่มีปัญหา เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ผมก็คือโค้ชของคุณ”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างดีใจสุดขีด "ดีจังเลย! ต่อไปเวลาแข่งขัน ฉันก็จะเรียกท่านว่าครูฝึกเย่!"

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ตามใจคุณ จะเรียกยังไงก็ได้”

ในเวลานี้ ผู้ตัดสินกดกริ่งสำหรับยกที่ 3

ฉินเอ้าเสวี่ยนลุกขึ้นมา ยืดเส้นยืดสายสักครู่ แล้วพูดกับเย่เฉินด้วยท่าทางที่แน่วแน่ “ครูฝึกเย่ ฉันจะขึ้นเวทีแล้วนะ!"

เย่เฉินพยักหน้า “สู้ๆ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน