ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1235
เมื่อเห็นอิโตะนานาโกะตอบตกลง เสียงของอิโตะทาเคฮิโกะจึงได้อ่อนลง แล้วถามว่า “อิโตะ กินข้าวกลางวันหรือยัง?”
อิโตะนานาโกะตอบกลับไปว่า “รายงานท่านบิดา ตั้งแต่หนูกลับมาจากยิมเนเซียมก็ฝึกซ้อมมาโดยตลอด ยังไม่ได้ทานข้าวกลางวันค่ะ”
อิโตะทาเคฮิโกะส่งเสียงอืม แล้วสั่ง “พอดีเลย พ่อเห็นเป็นช่วงเที่ยงแล้วพอดี งั้นหนูก็ให้โคบายา ชิจิโร่อยู่ทานข้าวกลางวันที่นั่นเลยก็แล้วกัน ถือเสียว่าต้อนรับแขกแทนพ่อ”
“ให้เขาอยู่ทานข้าวกลางวันด้วย?”
อิโตะนานาโกะไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่
เดิมทีเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างเย็นชา และตอนเด็กที่ตระกูลสั่งสอนเธอเรื่องมารยาท ได้ให้เธอรักษาระยะห่างกับผู้ชาย บวกกับหลายปีมานี้เธอหลงใหลในศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นจึงไม่ได้พูดคุยกับเพศชายแต่อย่างใด
นอกจากคนในตระกูลด้วยกัน เธอโตขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยทานข้าวส่วนตัวกับชายวัยรุ่นมาก่อน ต่อให้เป็นผู้ช่วยของตัวเองทานากะโคอิจิ ก็ไม่มีโอกาสได้ทานข้าวกับเขา
แต่ เธอได้ยินเสียงเน้นย้ำของบิดา รู้ว่าต่อให้ตัวเองจะต่อต้านก็ไม่มีประโยชน์ใดๆ จึงได้รีบกล่าว “ได้ค่ะท่านบิดา อิโตะรับทราบค่ะ…...”
อิโตะทาเคฮิโกะกล่าวอย่างพอใจว่า “อิโตะ ตอนนี้ตระกูลกำลังดำเนินการด้านความร่วมมืออย่างสำคัญมากกับบริษัทผลิตยาโคบายา ดังนั้นหนูห้ามละเลยอีกฝ่ายเด็ดขาด เข้าใจมั้ย?”
อิโตะนานาโกะรีบกล่าว “เข้าใจแล้วค่ะ ท่านบิดา”
หลังจากวางสาย อิโตะนานาโกะถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เธอโทรหาทานากะโคอิจิ แล้วพูดกับเขาว่า “ทานากะซัง ช่วยฉันดูแลคุณชิอิจิโร่ก่อนนะ ฉันซ้อมจนเหงื่อเต็มตัว ต้องอาบน้ำก่อน”
ทานากะโคอิจิรีบตอบรับ แล้วพูดกับโคบายา ชิจิโร่ว่า “คุณชิอิจิโร่ กรุณารอสักครู่นะครับ คุณหนูของเราจะอาบน้ำ อีกสักครู่จะมาถึงครับ”
เพียงแต่เท่านี้ โคบายา ชิจิโร่ก็รักผู้หญิงคนนี้อย่างลึกสุดใจเข้าให้แล้ว และยังให้คำมั่นสัญญาในใจอีกว่า “ไม่ว่าจะยังไงจะต้องแต่งงานกับเธอให้ได้! ต่อให้ต้องแต่งออกไปตระกูลอิโตะก็ไม่รู้สึกเสียดาย เพราะนอกจากเธอแล้ว บนโลกนี้ ไม่มีทางหาผู้หญิงที่เพียบพร้อมแบบนี้ได้อีกแล้ว！”
โคบายา ชิจิโร่พยายามกดความปรารถนาที่มีอยู่ในใจอย่างแรงกล้าต่ออิโตะนานาโกะไว้ แต่อิโตะนานาโกะก็รับรู้ได้ถึงความต้องการทางเพศที่มิอาจจะกดไว้ได้ผ่านสายตาของเขาเอง
นี่ทำให้เธอรู้สึกต่อต้าน รู้สึกว่าสายตาของโคบายา ชิจิโร่ เหมือนกับมันหมูของอาหารคาว ที่ใส่ลงไปในน้ำชาใส
แต่ เธอก็ไม่สามารถแสดงความต่อต้านของตนออกมาได้ ทำได้เพียงกล่าวอย่างเกรงใจว่า “คุณชิอิจิโร่ ขอโทษนะคะ ที่ให้รอนาน”
โคบายา ชิจิโร่รีบโบกมือแล้วกล่าว “ไม่ไม่ไม่เลยครับ คุณอิโตะไม่ต้องเกรงใจ ผมมาหาโดยไม่แจ้งล่วงหน้า ผมมาอย่างกะทันหันจริงๆ ขอคุณอิโตะอย่าถือสาเลยนะครับ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...