ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1234
“ดีมาก!” อิโตะทาเคฮิโกะกล่าวอย่างชื่นชม “ไม่แปลกที่เป็นลูกสาวของตระกูลอิโตะ ไม่หยิ่งผยอง แล้วยังไม่ลืมความตั้งใจเดิม!”
แม้อิโตะนานาโกะจะถือมือถือไว้ แต่ยังคงโค้งคำนับช้าๆไปทางทิศตะวันออกด้วยจิตใต้สำนึก กล่าวอย่างเคารพ “ขอบคุณคำชมของท่านบิดา อิโตะจะพยายามต่อไป!”
อิโตะทาเคฮิโกะส่งเสียงอืมออกมา แล้วกล่าวต่อว่า “อ้อ อิโตะ ประธานของบริษัทผลิตยาโคบายา โคบายา ชิจิโร่ไปหาหนูแล้วใช่มั้ย?”
“ใช่ค่ะท่านบิดา”
อิโตะทาเคฮิโกะกล่าว “หนูนะ อายุก็ไม่น้อยแล้ว อย่ามองเพศตรงข้ามเป็นอื่นไกล พ่อเคยพูดคุยกับโคบายา ชิจิโร่เด็กคนนี้มาแล้ว เขาแก่กว่าหนูแค่ปีสองปีเท่านั้น แล้วยังประสบความสำเร็จตั้งแต่ยังวัยรุ่น ลองพูดคุยกับเขาดูบ้าง”
อิโตะนานาโกะรีบกล่าว “ท่านบิดา ตอนนี้หนูไม่สนใจเรื่องความรักใดๆ ภายในช่วงหลายปีต่อจากนี้ไป หนูก็ไม่เสียเวลากับเรื่องนี้ด้วย หนูยังต้องเป็นตัวแทนของประเทศญี่ปุ่นเข้าร่วมโอลิมปิกในครั้งนี้อีกทั้งโอลิมปิกครั้งต่อไปอีกด้วย เรื่องความรักมีแต่จะกระทบต่อการฝึกซ้อมของหนู หวังว่าท่านบิดาจะเข้าใจค่ะ”
อิโตะทาเคฮิโกะกล่าว “หนูยังเด็ก หลายเรื่องที่เหมือนความสัมพันธ์ของปลาและอุ้งตีนหมีที่สำคัญเท่าๆกันแต่ไม่ได้ได้มาพร้อมกันง่ายๆ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างปลากับน้ำ ความรักการแต่งงานไม่มีทางกระทบวิถีชีวิตของหนู”
อิโตะนานาโกะกล่าวอย่างตั้งใจ “ท่านบิดา อิโตะไม่เห็นด้วยกับคำพูดนี้ของท่าน การฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้ราวกับการพายเรือทวนน้ำ ไม่ก้าวหน้าก็ถอยหลัง อยากจะเป็นยอดฝีมือสูงสุดของโลก ต้องใช้เวลาของการฝึกซ้อมที่มีทั้งหมดใช้ในการฝึกซ้อมอย่างจริงจัง ถ้าตอนนี้หนูไม่ตั้งใจฝึกซ้อม แต่กลับเอาเวลาอันมีค่าไปมีความรักและแต่งงาน งั้นชาตินี้เกรงว่าหนูจะไม่มีทางเป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้แล้วละค่ะ”
อิโตะทาเคฮิโกะกล่าวอย่างตำหนิว่า “ศิลปะการต่อสู้นี้ ตอนแรกให้มันเป็นงานอดิเรกของหนูเท่านั้น แค่ซ้อมๆไป ไม่คาดคิดว่าหนูจะเอาทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับสิ่งนี้ทั้งหมด”
อิโตะทาเคฮิโกะดูแคลน “ฉันไม่เข้าใจ และไม่มีทางเข้าใจด้วย แต่ เรื่องเส้นทางชีวิตต่างๆ ฉันไม่อยากพูดกับแกผ่านโทรศัพท์ รอแกแข่งเสร็จแล้วกลับมาก่อน เราสองพ่อลูกจะได้คุยกันรู้เรื่อง”
“แต่ตอนนี้ โคบายา ชิจิโร่ได้ไปหาแกถึงที่แล้ว แกในฐานะคุณหนูของตระกูลอิโตะ เป็นตัวแทนเรื่องหน้าตาและภาพพจน์ของตระกูลอิโตะ แล้วจะหลบหน้าได้อย่างไรกัน? ถ้าเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป คนนอกจะต้องพูดว่าตระกูลอิโตะของฉันไม่มีมารยาท!”
เมื่ออิโตะนานาโกะได้ฟัง จึงทำได้เพียงกล่าวอย่างเบื่อหน่ายว่า “อิโตะไม่ได้ไตร่ตรองถี่ถ้วน ขอท่านบิดาได้โปรดให้อภัย อิโตะจะเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้ แล้วไปเจอโคบายา ชิจิโร่……”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...