ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1237
อิโตะนานาโกะไม่คาดคิด ว่าพี่ชายของโคบายา ชิจิโร่จะเสียชีวิตที่จินหลิง จึงกล่าวอย่างรู้สึกไม่ดี “ขอโทษนะคะคุณชิอิจิโร่ ที่พูดถึงเรื่องเจ็บปวดใจของคุณโดยไม่ได้ตั้งใจ
โคบายา ชิจิโร่รีบโบกมือ แล้วกล่าวอย่างตั้งใจ “ไม่เป็นไรครับ แม้เรื่องนี้จะทำให้คนเสียใจ แต่คุณอิโตะไม่ใช่คนนอก พูดให้คุณฟัง ผมจะได้คลายความเสียใจที่อยู่ในใจไปบ้าง……”
เมื่อนึกถึงโคบายา ชิอิจิโร่พี่ชายของตัวเอง ในใจของโคบายา ชิจิโร่ไม่โศกเศร้าเลยสักนิด ในทางกลับกัน เขาดีใจเป็นอย่างมากเสียอีก
แนวคิดของการสืบทอดธุรกิจลูกชายคนโตที่ประเทศญี่ปุ่นเป็นเรื่องที่ฝั่งลึกลงไป
ไม่ว่าจะไปตระกูลใหญ่ตระกูลไหน สุดท้ายผู้ที่ต้องสืบทอดธุรกิจต้องเป็นลูกชายคนโต ต่อให้ความสามารถของลูกชายคนโต ไม่เท่าลูกคนรองหรือลูกชายคนอื่นๆ ก็ยังคงให้เขาเป็นผู้นำของวงศ์ตระกูล จากนั้นให้เหล่าน้องชายคนอื่นๆที่มีความสามารถคอยช่วยเหลือ
เดิมทีเส้นทางชีวิตของโคบายา ชิจิโร่หลังจากที่บิดาเสียชีวิตไปแล้ว คือต้องช่วยพี่ชายของตัวเอง โคบายา ชิอิจิโร่ พัฒนาบริษัทผลิตยาโคบายาอีกทั้งตระกูลเโคบายา
แม้ว่าความสามารถของเขาจะเก่งกว่าพี่ชาย แม้ว่าคุณงามความดีของเขาจะมีมากกว่าพี่ชาย เขาก็ต้องเคารพกฎความอาวุโสของประเทศญี่ปุ่น
ถ้าเขากล้าแย่งอำนาจการสืบทอดวงศ์ตระกูลจากพี่ชายของตน เขาก็จะเป็นคนทรยศ ในสายตาของสังคมประเทศญี่ปุ่น
ไม่คาดคิด ว่าการโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเพียงครั้งเดียวของพี่ชายโคบายา ชิอิจิโร่ แล้วเขาจะส่งต่อตำแหน่งทายาทผู้สืบทอดวงศ์ตระกูลให้กับตน
สิ่งที่สมบูรณ์ยิ่งกว่าคือ ยาวิเศษที่เขาส่งกลับมา ได้ฆ่าบิดาคนเดียวกันของทั้งคู่ แต่เพียงฆ่าผู้นำตระกูลในตอนนั้น บิดาของทั้งสองตาย แล้วยังให้ตัวเขาเองแบกรับความผิดในการฆ่าบิดาของเขาเองอีกด้วย สุดท้ายยังให้เหตุผลในการที่จะให้ตนฆ่าเขาอีกด้วย
จะว่าไป นี่มันเป็นมาจากแดนไกลเพื่อรนหาที่ตายชัดๆ แล้วยังเอาทั้งตระกูลให้ตนอีกด้วย
ต้นทุนในการฆ่าพี่ใหญ่นี่มันช่างมากมายเสียจริงๆ
ไอ้เหี้ยแซ่เย่นั่น แค่เอ่ยปากก็จะเอา1000ล้าน
“ถูกต้องค่ะ” อิโตะนานาโกะพยักหน้า กล่าว “จบช่วงฤดูร้อนค่ะ”
โคบายา ชิจิโร่ยิ้มพลางกล่าว “เฮ้อ ปีสีเป็นช่วงที่เหมือนดอกไม้จริงๆ มีหญิงสาวหลายคนที่เมื่อเรียนจบก็เลือกที่จะแต่งงาน มิทราบว่าคุณอิโตะได้คิดเรื่องบ้างมั้ยครับ?”
อิโตะนานาโกะส่ายหน้า “ใจของฉันอยู่กับศิลปะการต่อสู้ ช่วงนี้ยังไม่มีความคิดที่จะมีความรักค่ะ”
โคบายา ชิจิโร่ก็ยังไม่ท้อแท้ ถามต่ออีกว่า “งั้นปกติคุณอิโตะชอบผู้ชายแบบไหนเหรอครับ?”
อิโตะนานาโกะกล่าว “ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลยค่ะ เพราะฉันไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนมาก่อน”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...