ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1238
โคบายา ชิจิโร่ไม่ยอมแพ้แต่อย่างใด ยังคงถามต่อไป “งั้นตอนนี้ลองคิดดูหน่อยไหมครับ ว่าผู้ชายแบบไหนกันแน่ที่ตรงสเป็คของคุณ?”
อิโตะนานาโกะคิดอย่างถีถ้วน จึงกล่าว “ก่อนอื่นเลยอันดับแรก ความสามารถของเขาต้องเก่งกว่าฉัน!”
“เก่งกว่าคุณ? ด้านไหนเหรอครับ? ด้านธุรกิจ? ด้านการเรียน? หรือการประสบความสำเร็จ?”
อิโตะนานาโกะกล่าวอย่างตั้งใจว่า “ความสามารถในด้านศิลปะการต่อสู้ค่ะ! ฉันไม่อยากหาผู้ชายที่สู้กับฉันไม่ได้ค่ะ”
โคบายา ชิจิโร่อ่ะแห่มสองครั้งอย่างอับอาย คิดในใจ “อิโตะนานาโกะนี่
ดูท่าทีนิ่งเงียบสุดๆ ไม่คาดคิดว่าจะชอบเอาชนะเป็นสันดาน
ตัวเองชอบศิลปะการต่อสู้ ปรารถนาในศิลปะการต่อสู้ก็ช่าง แต่ทำไมพอจะมีความรักก็ต้องหาผู้ชายที่เก่งกว่าตัวเธอเองด้วย?
ถ้าเป็นคนที่มือไร้แม้แรงผูก นั่นก็หมายความว่าแค่ตนเข้ามาก็พลาดโอกาสแล้วงั้นเหรอ?
เมื่อนึกถึงจุดนี้ โคบายา ชิจิโร่จึงรีบกล่าว “คุณอิโตะ คุณสมบัตินี้มันสูงไปหน่อยมั้ยครับ? บนโลกมีผู้ชายดีๆมากมาย แต่พวกเขาไม่ได้เป็นศิลปะการต่อสู้ แล้วปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้มากมาย ก็อายุมากแล้ว เหมือนกับโค้ชของคุณยามาโมโตะคาซึกิ คุณอิโตะคงไม่ได้อยากมีแฟนแบบนี้ใช่มั้ยครับ?”
อิโตะนานาโกะส่ายหน้า กล่าว “แน่นอนว่าไม่ค่ะ ฝีมือเก่งกว่าฉัน นี่เป็นสเป็คข้อแรกค่ะ ฉันยังมีข้อสองค่ะ ก็คือต้องเข้าเกณฑ์รสนิยมและทัศนคติของฉัน อีกอย่าง อายุของเขาจะต้องมากกว่าฉันไม่เกินสามปี หรือน้อยกว่าฉันเกินสามปี และเขาจะต้องตรงไปตรงมาและใจดีด้วยค่ะ”
โคบายา ชิจิโร่ถามอีก “แล้วเรื่องทรัพย์สินล่ะครับ มีข้อเรียกร้องอะไรมั้ย?”
อิโตะนานาโกะกล่าว “ไม่มีข้อเรียกร้องใดๆเกี่ยวกับด้านทรัพย์สินค่ะ”
โคบายา ชิจิโร่ค่อนข้างกลุ้มใจ
ฉินเอ้าเสวี่ยนเพลิดเพลินอย่างถึงอกถึงใจ พ่อครัวของตระกูลฉินได้เตรียมงานเลี้ยงอาหารอันโอชะไว้พร้อมแล้ว ด้วยเหตุนี้เองเธอจึงได้ขับเรือกลับมาที่ท่าเรือ
จากนั้น เธอและเย่เฉินกลับไปที่คฤหาสน์ด้วยกัน ฉินกางเชิญเย่เฉินอย่างกระตือรืนร้อนให้มานั่งในโต๊ะจีนหรูหราที่คฤหาสน์ของตัวเอง
ตอนที่ฉินกางกำลังจัดที่นั่งอยู่นั้น ตั้งใจจัดให้ฉินเอ้าเสวี่ยนนั่งข้างๆเย่เฉิน ในขณะเดียวกันก็ได้เปิดเหล้าหมาวถายตัวท็อปที่เก็บไว้มานานหลายปี ยื่นให้กับฉินเอ้าเสวี่ยน แล้วสั่ง “เอ้าเสวี่ยน แกจัดการรินเหล้าให้อาจารย์เย่ก็แล้วกันนะ ห้ามให้แก้วของอาจารย์เย่ไม่มีเหล้าได้นะ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรับเหล้ามา แล้วกล่าวด้วยเสียงหวาน “ทราบแล้วค่ะพ่อ วางใจได้เลยค่ะ”
ฉินกางยิ้มพลางกล่าวอีกครั้ง “ใช่เอ้าเสวี่ยน อาจารย์เย่มาทานข้าวที่บ้านเราเป็นครั้งแรก แกดื่มกับอาจารย์เย่หน่อยแล้วกัน”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...