ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1238

โคบายา ชิจิโร่ไม่ยอมแพ้แต่อย่างใด ยังคงถามต่อไป “งั้นตอนนี้ลองคิดดูหน่อยไหมครับ ว่าผู้ชายแบบไหนกันแน่ที่ตรงสเป็คของคุณ?”

อิโตะนานาโกะคิดอย่างถีถ้วน จึงกล่าว “ก่อนอื่นเลยอันดับแรก ความสามารถของเขาต้องเก่งกว่าฉัน!”

“เก่งกว่าคุณ? ด้านไหนเหรอครับ? ด้านธุรกิจ? ด้านการเรียน? หรือการประสบความสำเร็จ?”

อิโตะนานาโกะกล่าวอย่างตั้งใจว่า “ความสามารถในด้านศิลปะการต่อสู้ค่ะ! ฉันไม่อยากหาผู้ชายที่สู้กับฉันไม่ได้ค่ะ”

โคบายา ชิจิโร่อ่ะแห่มสองครั้งอย่างอับอาย คิดในใจ “อิโตะนานาโกะนี่

ดูท่าทีนิ่งเงียบสุดๆ ไม่คาดคิดว่าจะชอบเอาชนะเป็นสันดาน

ตัวเองชอบศิลปะการต่อสู้ ปรารถนาในศิลปะการต่อสู้ก็ช่าง แต่ทำไมพอจะมีความรักก็ต้องหาผู้ชายที่เก่งกว่าตัวเธอเองด้วย?

ถ้าเป็นคนที่มือไร้แม้แรงผูก นั่นก็หมายความว่าแค่ตนเข้ามาก็พลาดโอกาสแล้วงั้นเหรอ?

เมื่อนึกถึงจุดนี้ โคบายา ชิจิโร่จึงรีบกล่าว “คุณอิโตะ คุณสมบัตินี้มันสูงไปหน่อยมั้ยครับ? บนโลกมีผู้ชายดีๆมากมาย แต่พวกเขาไม่ได้เป็นศิลปะการต่อสู้ แล้วปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้มากมาย ก็อายุมากแล้ว เหมือนกับโค้ชของคุณยามาโมโตะคาซึกิ คุณอิโตะคงไม่ได้อยากมีแฟนแบบนี้ใช่มั้ยครับ?”

อิโตะนานาโกะส่ายหน้า กล่าว “แน่นอนว่าไม่ค่ะ ฝีมือเก่งกว่าฉัน นี่เป็นสเป็คข้อแรกค่ะ ฉันยังมีข้อสองค่ะ ก็คือต้องเข้าเกณฑ์รสนิยมและทัศนคติของฉัน อีกอย่าง อายุของเขาจะต้องมากกว่าฉันไม่เกินสามปี หรือน้อยกว่าฉันเกินสามปี และเขาจะต้องตรงไปตรงมาและใจดีด้วยค่ะ”

โคบายา ชิจิโร่ถามอีก “แล้วเรื่องทรัพย์สินล่ะครับ มีข้อเรียกร้องอะไรมั้ย?”

อิโตะนานาโกะกล่าว “ไม่มีข้อเรียกร้องใดๆเกี่ยวกับด้านทรัพย์สินค่ะ”

โคบายา ชิจิโร่ค่อนข้างกลุ้มใจ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน