ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1245

กู้ชิวอี๋เปิดถุงยากระเพาะจิ่วเสวนที่มีผงยาเพียง1.3กรัมเท่านั้น ตอนที่ฉีกถุง เธอได้กลิ่นหอมของยาอย่างรุนแรง

แม้ยากระเพาะเสี่ยวหลิน ยากระเพาะไท่เถียนแหละยาประเภทเดียวกันจะมีกลิ่นของยาอย่างรุนแรง แต่กู้ชิวอี๋รู้สึกว่า กลิ่นของอีกสองตัว เมื่อสูดดมเข้าไปไม่สบายเท่ากลิ่นของยากระเพาะจิ่วเสวน

เฉินตัวตัวที่อยู่ข้างๆก็ได้กลิ่นนี้เช่นกัน จึงรีบกล่าวว่า “ชิวอี๋ ยาตัวนี้เมื่อดมแล้วหอมขนาดนี้ คงไม่ได้แต่งกลิ่นอะไรหรอกนะ？”

กู้ชิวอี๋มองบน “หยุดพูดมั่วได้ละ นี่มันเป็นกลิ่นหอมของหญ้าชัดๆ แสดงว่าเค้าใช้วัตถุดิบดี”

เธอพูดพลาง เงยหน้า แล้วเอาผงยาที่อยู่ในถุงกรอกลงในปาก

แว็บเดียว กลิ่นอายความเย็น ได้ออกมาจากปากของเธอ

กู้ชิวอี๋รีบดื่มน้ำอุ่น ให้ผงยาลงไปในท้อง

ต่อมา เธอรู้สึกกระเพาะของเธออุ่นๆ เหมือนกับความหนาวในช่วงฤดูหนาว และเป็นความความรู้สึกที่หลังจากที่เดินอยู่ด้านนอกอยู่นาน กลับถึงบ้านเอาเท้าอันเย็นฉ่ำ แช่ลงไปในน้ำอุ่น มันช่างสบายเหลือเกิน

เธออดไม่ได้ที่จะตะลึง “ฤทธิ์ยาของยานี้มันวิเศษมาก！ในกระเพาะของฉันแว็บเดียวก็ดีขึ้นมากเลย！”

“เหรอ？” เฉินตัวตัวถามอย่างประหลาดใจ “วิเศษขนาดนี้เลยเหรอ？เมื่อเทียบกับยากระเพาะเสี่ยวหลินอันไหนดีกว่ากัน？”

กู้ชิวอี๋กล่าวอย่างมุ่งมั่น “ต้องเป็นอันนี้สิ！อันนี้กินแล้วรู้สึกสบายกว่ายากระเพาะเสี่ยวหลินมาก！ พระเจ้า！ในกระเพาะฉันยังมีความอุ่นนั้นอยู่ ราวกับยังคงไหลเวียนอยู่ในกระเพาะ ความรู้สึกนี้สุดยอดมาก…..ในช่วงเดือนนี้มา กระเพาะของฉันไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อนเลย เหมือนกับกลับไปเป็นปกติแล้วอย่างไรอย่างนั้น！”

“ฉันกินยากระเพาะเสี่ยวหลินมาตั้งเยอะ ทุกครั้งที่กินก็ทำได้เพียงบรรเทาความเจ็บปวดเท่านั้น แต่ไม่เคยบรรเทาจนหมดขนาดนี้มาก่อนเลย ฤทธิ์ยานี้วันวิเศษจริงๆ！”