ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1252

ยามาโมโตะคาซึกิพูดกับอิโตะนานาโกะว่า:"นานาโกะ การแข่งขันครั้งนี้ฉันเชื่อว่าเธอจะสามารถล้มคู่ต่อสู้ในรอบแรกได้อย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น ฉันจะไม่ไปชี้แนะการแข่งขันให้เธอแล้ว"

อิโตะนานาโกะถามอย่างสงสัย:"ท่านอาจารย์ คุณจะไปดูการแข่งขันของฉินเอ้าเสวี่ยนใช่ไหมคะ?"

"ใช่"ยามาโมโตะคาซึกิพูดว่า:"ฉันจะไปดูว่าโค้ชของเธอแข็งแกร่งมากแค่ไหนกัน สามารถล้มเจ้าไห่เฉานั้นได้ในครั้งเดียว หากเขามีฝีมือจริง เขาจะเป็นภัยคุกคามครั้งใหญ่สำหรับเราในอนาคต นอกจากนี้ ฉันจะดูว่าเจ้าเอ้าเสวี่ยนมีความคืบหน้าอะไร ภายใต้การแนะนำของเขา"

โคบายา ชิจิโร่รีบขยับเข้ามาและพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า:"คุณยามาโมโตะ เชิญไปตามสบายเลยครับ ทางคุณนานาโกะ ผมจะอยู่กับเธอไปตลอดทั้งการแข่งขันครับ!"

ยามาโมโตะคาซึกิส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

เขายังรู้สึกรังเกียจโคบายา ชิจิโร่เล็กน้อย คิดว่าผู้ชายที่ร่างกายอ่อนแอแบบนี้ ไม่คู่ควรกับศิษย์ที่โดดเด่นของเขา และการส่งเสียงหึ่งๆ ราวกับแมลงวัน มันมีแต่ทำให้คนรังเกียจ

แต่ว่า แม้ว่าเขาจะถือเป็นปรมาจารย์ระดับสมบัติของชาติในญี่ปุ่น แต่เขาก็ต้องให้ความเคารพตระกูลอิโตะให้มากพอ ดังนั้นจึงไม่ดีที่จะแสดงความรังเกียจและดูถูกโคบายา ชิจิโร่ตรงๆ เพียงแค่ปฏิบัติต่อเขาเป็นอากาศ และไม่สนใจ

โคบายา ชิจิโร่ไม่นึกเลยว่ายามาโมโตะคาซึกิกลับไม่สนใจตนเลย ก็แอบรู้สึกโกรธเล็กน้อย แต่ว่าเขารู้ว่ายามาโมโตะคาซึกิคืออาจารย์ผู้มีพระคุณของอิโตะนานาโกะ เป็นคนที่อิโตะนานาโกะเคารพมาก ดังนั้นเลยได้แต่กดความโกรธในใจลงไป

ไม่เพียงแต่เลือกที่จะกัดฟันอดทนไว้เท่านั้น เขายังถือโอกาสประจบยามาโมโตะคาซึกิ ยิ้มพูดว่า:"คุณยามาโมโตะ คุณเป็นผู้เล่นระดับท็อปของญี่ปุ่นที่โด่งดัง ไม่จำเป็นต้องเห็นโค้ชของผู้เข้าแข่งอันดับสองของจีนอยู่ในสายตาเลย ไม่ว่าจะเป็นโค้ช หรือผู้เข้าแข่ง ก็สู้คุณและคุณอิโตะนานาโกะไม่ได้แน่นอน! ในสายตาของผม ภายใต้การชี้นำของคุณ นานาโกะจะสามารถคว้าแชมป์โอลิมปิก 2 สมัยรวด! ถึงตอนนั้น คุณทั้งคู่จะกลายเป็นแสงแห่งประเทศญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงระดับโลก!"

ตามคำกล่าวที่ว่า ใครๆก็ชอบคำพูดที่น่าฟัง ยามาโมโตะ คาซึกิภูมิใจมาก ที่ได้ยินคำชมแบบนี้

ตอนที่เขายังเด็ก ดวงไม่ดี แม้จะบอกว่าญี่ปุ่นแข็งแกร่งที่สุด แต่ก็ถูกผู้เล่นอาวุโสชาวจีนกดดันหลายคน ไม่เคยได้แชมป์โลกเลย

ต่อมาเมื่ออายุมากขึ้น แข่งขันกีฬาโอลิมปิกไม่ไหวแล้ว การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกกลายเป็นความเสียใจครั้งใหญ่สำหรับเขา