อิโตะนานาโกะเห็นโคบายา ชิจิโร่เข้ามา คิ้วสวยขมวดเล็กน้อย
หลังจากที่รับประทานข้าวเที่ยงกับโคบายา ชิจิโร่ โคบายา ชิจิโร่ก็มาที่บ้านครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้อิโตะนานาโกะรำคาญ
อันที่จริง ตอนที่อิโตะนานาโกะทานข้าววันนั้น ได้จงใจพูดการเลือกคู่ของเธอ และบอกว่าการเป็นคู่ของเธอ สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องแข็งแกร่งกว่าตัวเอง เพื่อจะทำให้โคบายา ชิจิโร่รู้จักถอยออกไป
แต่ว่าดูเหมือนโคบายา ชิจิโร่ จะกรองคำพูดของเธอโดยสัญชาตญาณ
ยิ่งไปกว่านั้น หมอนี้ได้ยกเลิกห้องที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง และย้ายไปที่โรงแรมสากลจินหลิง อาศัยอยู่ตรงข้ามกับอิโตะนานาโกะไปเลย ซึ่งทำให้อิโตะนานาโกะไม่พอใจอย่างมาก
แต่ว่า พ่อของเธออิโตะทาเคฮิโกะก็ขอร้องเธอไม่หยุด บอกให้เธอทำดีต่อโคบายา ชิจิโร่หน่อย นี่ทำให้อิโตะนานาโกะกลุ้มใจมากๆ
รู้สึกขยะแขยงในใจ แต่ไม่สามารถโกรธ หรือขับไล่ออกไปได้ เหมือนกับแมลงวันตัวใหญ่ที่ส่งเสียงดังข้างหู ซึ่งทำให้หงุดหงิด
แม้ว่าทานากะ โคอิจิจะรู้ดีว่า คุณหนูของเขาเกลียดโคบายา ชิจิโร่คนนี้มาก แต่ว่า เนื่องจากประธานเคยสั่งไว้ เขาจึงเอื้อมมือไปรับดอกไม้ที่โคบายา ชิจิโร่มอบให้ และกล่าวด้วยความเคารพ:"คุณโคบายาคุณมีใจแล้วครับ ผมขอขอบคุณแทนคุณหนูของเราด้วยครับ!"
โคบายา ชิจิโร่พยักหน้า แล้วเดินไปตรงหน้าอิโตะนานาโกะ ยิ้มอย่างสุภาพบุรุษและพูดว่า:"คุณนานาโกะ เดี๋ยวผมจะเป็นกำลังใจให้คุณอยู่ล่างเวทีนะครับ"
อิโตะนานาโกะพูดหน้านิ่งว่า:"คุณโคบายา ก่อนแข่งฉันชอบอยู่เงียบๆ ดังนั้นได้โปรดขอให้คุณออกไปก่อน"
โคบายา ชิจิโร่ยิ้มพูดว่า:"ผมจะไม่พูด แค่มองคุณนานาโกะอย่างเงียบๆก็พอได้ครับ!"
อิโตะนานาโกะไม่นึกเลยว่าโคบายา ชิจิโร่จะหน้าด้านขนาดนี้ เลยพูดเฉยๆว่า:"คุณโคบายาตามสบายเลยค่ะ ฉันอยากพักสายตาสักหน่อยค่ะ"
…...
สิบนาทีต่อมา เจ้าหน้าที่ของคณะกรรมการจัดการแข่งขันเคาะประตูแล้วพูดว่า:"คุณอิโตะ นานาโกะเชิญเตรียมเข้าสถานที่ สถานที่จัดการแข่งขันของคุณอยู่เวทีประลองหมายเลขสอง"
อิโตะ นานาโกะลุกขึ้น โค้งเล็กน้อยแล้วพูดว่า"ขอบคุณค่ะ!"
ยามาโมโตะคาซึกิที่อยู่ข้างๆมีสีหน้าเย็นชา และถามว่า:"ผู้เล่นชาวจีนฉินเอ้าเสวี่ยนอยู่เวทีประลองไหน?"
พนักงานพูดว่า:"หมายเลขสี่"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...