ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 128

บทที่ 128 ใจคนยากแท้หยั่งถึง(2)

เมื่อพูดจบ เย่เฉินรีบเดินออกจากบ้านไปทันที คล้อยหลังก็ยังได้ยินเสียงสองคนนั้นทะเลาะกันอยู่

ปัญหาครอบครัวยากที่จะตัดสิน ไม่ยุ่งจะดีกว่า

เย่เฉินหาร้านอาหารเล็ก ๆ สั่งอาหารไม่กี่อย่าง กะว่าถึงเวลาตอนกลางคืนแล้วค่อยกลับบ้าน

แถวนี้คือย่านอาหารชื่อดังของเมืองจินหลิง มีผู้คนคับคั่ง

ตอนที่เย่เฉินกำลังทานข้าวอยู่ ทันใดนั้นสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นร่างทั้งสองที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนน เขาผงะ

นั่นเซียวชูหรันภรรยาของเขานี่?

ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์ กระจกสูงจากพื้นจรดเพดานถึงชั้น2 เย่เฉินกำลังมองเซียวชูหรันที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ตรงข้ามเธอมีชายวัยกลางคนใส่ชุดสูทสวมรองเท้าหนัง และสวมแว่นตากรอบทองนั่งอยู่

ในมือเซียวชูหรันถือเอกสารอยู่ และพูดรายงานกับชายคนนั้นไม่หยุด ราวกับว่าเขากำลังแนะสำนักงานของตัวเอง อาจเป็นเพราะเธอต้องการให้อีกฝ่ายลงทุน

แต่ชายวัยกลางคนกลับเหม่อลอยไม่มีสมาธิ สายตาของเขาจ้องมองตรงไปที่คอ ปกคอเสื้อ และหน้าอกของเธอ

แม้กระทั่ง ใช้วิธีการรับเอกสารมา เพื่อจะได้สัมผัสมือของเซียวชูหรัน

ยังดีที่เซียวชูหรันเป็นคนสายตาไว หลบได้ทัน

เย่เฉินเห็นดังนั้นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา!

ไอ้อึหมานี่ กล้าดียังไงมาคิดไม่ซื่อกับภรรยาผม!

พนักงานบริการเพิ่งเดินมาพร้อมกับบะหมี่เกี๊ยวหนึ่งชาม ยังไม่ทันที่จะวางลง เย่เฉินยืนขึ้น แล้วหยิบธนบัตรสีแดงออกมาใบหนึ่งวางลงบนโต๊ะ