ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 127

บทที่ 127 ใจคนยากแท้หยั่งถึง(1)

เนื่องจากเย่เฉินกระตุ้นให้เซียวชูหรันเริ่มต้นธุรกิจเอง ทำให้เซียวชูหรันคิดถึงเรื่องนี้ตลอดทั้งคืนจนแทบไม่ได้นอน จนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

หลังจากตื่นนอน เซียวชูหรันก็รีบอาบน้ำแต่งตัว เมื่อเย่เฉินเห็นก็ถามอย่างปวดใจว่า “คุณ ทำไมไม่นอนต่อ จะรีบตื่นขึ้นมาทำไม? ”

เซียวชูหรันกล่าวว่า “ฉันจะไปบริษัทเฉียนเฉิง จะไปสายไม่ได้”

เย่เฉินถาม “บริษัทเฉียนเฉิง จะไปสัมภาษณ์งานเหรอ? ”

ไม่ใช่ เซียวชูหรันส่ายหัว ลังเลและกล่าวว่า “ฉันจะลองดูว่าสามารถดึงโครงการอะไรได้มาบ้าง”

“ดี” เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าวว่า “หากคุณเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ผมจะเป็นลูกจ้างคุณเอง”

“บริษัทรับเหมาก่อสร้างใช่ว่าจะเปิดก็เปิดได้ เงินทุนและคอนเนคชั่นยังเป็นปัญหาทั้งคู่” เซียวชูหรันกล่าว “ฉันกำลังจะทำสำนักงาน เริ่มจากสำนักงานก่อน ออกแบบให้บริษัทรับเหมาก่อสร้าง เมื่อมีคอนเนคชั่นจำนวนหนึ่ง สะสมเงินทุน แล้วค่อยจดทะเบียนจัดตั้งบริษัท”

เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “เงินทุนและคอนเนคชั่นก็ไม่ใช่ปัญหา ถ้าคุณอยากเปิดบริษัทจริง ๆ ผมจะช่วยคุณเปิดเอง”

“ไม่ต้อง” เซียวชูหรันปฏิเสธน้ำใจเขาโดยไม่คิด แล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “ฉันอยากลองทำดูเองก่อน อีกอย่างคุณจะเอาเงินทุนมาจากไหน บริษัทรับเหมาก่อสร้างใช่ว่าจะเปิดก็เปิดได้”

เย่เฉินกล่าวว่า “ผมมีเงินทุนเปิดบริษัท และคอนเนคชั่นที่คุณต้องการ ผมก็มีเหมือนกัน”

ตอนนี้การลงทุนของตี้เหากรุ๊ป ครอบคลุมเกือบ 70% ในอุตสาหกรรมของเมืองจินหลิง และหากอยากได้สัญญาการออกแบบในธุรกิจก่อสร้าง ก็เป็นเรื่องง่าย

เซียวชูหรันคิดว่าเขาล้อเล่น โบกมือด้วยความเซ็งเล็กน้อย “คุณไม่เข้าใจธุรกิจก่อสร้าง เรื่องการลงทุน ฉันจะจัดการเอง คุณไม่ต้องยุ่งแล้วกัน”

การจดทะเบียนบริษัทก่อสร้าง ต้องมีเงินทุนเริ่มต้นอย่างน้อย 10 ล้าน และต้องมีเงินทุนหมุนเวียนอีกด้วย เย่เฉินจะเอาเงินมาจากไหนล่ะ

แม้ว่าเขาจะมีเงินอยู่ในมือบ้าง แต่เขาก็ไม่มีคอนเนคชั่นในธุรกิจก่อสร้างแน่นอน

เย่เฉินเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง ที่ภรรยาไม่ใช้ทรัพยากรบุคคลที่มีอยู่อย่างเขา แตะจะเริ่มต้นนับจากศูนย์ด้วยตัวเอง เขาไม่รู้จะพูดยังไงกับเธอดี