ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1291

นึกถึงเรื่องเก่า ถังซื่อไห่ร้องไห้จนไม่เป็นเสียง

เย่เฉินฟังเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดของเขา ในใจก็บีบรัดจนเจ็บปวดเช่นเดียวกัน

แม้ว่าผ่านไปหลายปีมากแล้ว แต่พอนึกถึงในปีนั้นคิดไม่ถึงเลยว่าคุณพ่อคุณแม่จะไม่ใช่การเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุ แต่เป็นการเสียชีวิตที่ไม่ธรรมดา ในใจของเย่เฉินก็เจ็บปวดและโกรธแค้นอย่างหาใดเปรียบ

ในฐานะที่เป็นลูก ความแค้นที่ฆ่าพ่อแม่ ไม่อาจจะอยู่ร่วมผืนฟ้าเดียวกันได้！

ความแค้นนี้ ไม่ต้องให้ถังซื่อไห่พูด เขาก็ต้องพยายามสุดกำลังไปชำระอย่างแน่นอน！

มิเช่นนั้น ถือว่าไม่ได้ทำหน้าที่ลูกอย่างสมบูรณ์แบบจริงๆ！

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่เย็นชา “พ่อบ้านถัง เรื่องนี้คุณวางใจ ผมเย่เฉินสาบานต่อฟ้า จะต้องล้างแค้นให้กับคุณพ่อคุณแม่ด้วยมือของผมเองอย่างแน่นอน！ทุกคนที่เข้าร่วมแผนการทำร้ายพ่อแม่ผมในปีนั้น มีหนึ่งคนชำระหนึ่งคน ผมไม่มีทางปล่อยไปแม้แต่คนเดียว！”

“งั้นก็ดีครับ！” ถังซื่อไห่ดีใจจนแทบจะไม่อาจควบคุมตนเองได้ แต่ก็กลับพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “คุณชาย เรื่องนี้ คุณจะบุ่มบ่ามด้วยอารมณ์ชั่ววูบไม่ได้อย่างเด็ดขาด เบื้องหลังนี้เงื่อนงำมากมาย จนถึงตอนนี้ผมยังไม่เคยเรียบเรียงลำดับให้ชัดเจน ฉะนั้นยังไงก็วางแผนระยะยาวจะดีกว่า อย่าเปิดเผยตัวตนเร็วเกินไปโดยเด็ดขาด”

เย่เฉินตอบรับคำหนึ่ง “เรื่องนี้ผมรู้ คุณวางใจได้เต็มที่”

พุดจบ เย่เฉินก็เอ่ยขึ้นมาอีกว่า “ผมยังมีอีกคำถามนึง หวังว่าคุณจะตอบตามความเป็นจริง”

ถังซื่อไห่รีบเอ่ยขึ้นในทันที “คุณชาย คุณถามมาได้เต็มที่ครับ！”

เย่เฉินลังเลชั่วขณะ จากนั้นเอ่ยถามขึ้นว่า “ภรรยาของผมเซียวชูหรัน ก็เป็นพวกคุณที่จัดการใช่หรือเปล่า?”

ถังซือไห่รีบเอ่ย “เรื่องนี้ไม่ใช่จริงๆครับ คุณปู่ของคุณผู้หญิงของคุณผมก็รู้จัก ผู้น้อยคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเขาจะพบคุณที่ไซต์งานก่อสร้างที่คุณทำงานอยู่ ตอนที่รู้ว่าเขาคิดจะให้หลานสาวของตัวเองแต่งงานกับคุณ ผู้น้อยแม้จะรู้ว่าหลานสาวของเขาไม่คู่ควรกับคุณ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้ขัดขวาง เพราะว่าผู้น้อยคิดเพียงแต่คุ้มกันความปลอดภัยของคุณ ไม่คิดที่จะแทรกแซงชีวิตของคุณ”

ในใจของเย่เฉินรู้สึกโล่งอก