ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1290
แต่ว่า ผมกลัวว่าจะมีคนในตระกูลเย่คิดทำร้ายคุณอีก เพราะยังไงคุณท่านก็แก่แล้ว ถ้าเขาพาคุณกลับไปที่ตระกูลเย่ และเปิดเผยคุณต่อสมาชิกในตระกูลเย่ เขาอาจจะปกป้องคุณอย่างครอบคลุมไม่ได้ ดังนั้นผมตัดสินใจเอง ให้คุณอาศัยอยู่ในจินหลิง แล้วปกปิดข้อมูลของคุณทั้งหมด ตอนนั้นกู้เย้นจงจากตระกูลกู้มาหาคุณ ผมไม่ได้บอกให้เขารู้ว่าคุณอยู่ที่นี่.
เย่เฉินถามอีกครั้ง:"แล้วทำไมก่อนหน้านี้ คุณถึงมาหาผมกลับไปล่ะ?"
ถังซื่อไห่พูดอย่างจริงจัง:"คุณชาย พูดตามตรง ช่วงนี้สุขภาพของคุณท่านแย่ลงเรื่อยๆในช่วงสองปีที่ผ่านมา แต่ว่า เขาค่อนข้างไม่พอใจกับสถานะที่เป็นอยู่ของลูก ๆ ของตระกูลเย่ ที่ไม่แสวงหาความก้าวหน้า เลยไม่ยอมยกตระกูลเย่ให้พวกเขา ดังนั้นผมเลยบอกเขาว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ คุณท่านตื่นเต้นมากแน่นอน และอยากสอนคุณให้เป็นทายาทมรดก ตี้เหากรุ๊ปกับเงิน10,000 ล้านหยวนก็แค่เล็กๆ ต่อไปเมื่อคุณยอมกลับไปอยู่ ทรัพย์สมบัตินับล้านล้านของตระกูลเย่อาจจะให้คุณรับผิดชอบเอง!"
เย่เฉินพูดเบาๆ:"ผมเข้าใจแล้ว พ่อบ้านถัง หลายปีมานี้ คุณเหนื่อยกับเรื่องของผมมามากพอแล้ว"
ถังซื่อไห่รีบพูดว่า:"คุณชาย ผมละอายใจเกินไป! พ่อของคุณมีบุญคุณต่อผมมาก อย่าว่าแต่เรื่องเล็กแค่นี้เลย แม้ว่าร่างกายจะแหลกลาญ ผมก็ไม่ลังเลเด็ดขาด!"
เย่เฉินพูดอย่างซาบซึ้ง:"ผมไม่สนใจทรัพย์สินของตระกูลเย่เลยสักนิด แต่ว่า เมื่อเวลาได้ที่ ผมจะไปตรวจสอบเรื่องที่ซ่อนอยู่ในการฆ่าพ่อแม่ของผมอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลา ชำระบัญชีที่ควรชำระ ชีวิตที่ควรชดใช้ก็ต้องชดใช้"
ถังซื่อไห่รู้สึกตื่นเต้นมาก และพูดด้วยความสั่นว่า:"คุณชาย มีคำพูดนี้ของคุณ ผมคงจะตายตาหลับ! ตอนนี้คุณเป็นผู้เยี่ยมยอดแห่งภาคใต้ เทพมังกรในโลกมนุษย์ ผมเชื่อว่าด้วยความสามารถของคุณ คุณสามารถแก้แค้นให้ท่านชายรองและคุณหญิงรองได้แน่นอน!"
พูดถึงนี้ ถังซื่อไห่ก็ร้องไห้แล้ว
ตอนนั้น ถังซื่อไห่อยู่ในบ้านตระกูลเย่ และยังไม่ได้เป็นพ่อบ้าน เขาเป็นผู้ช่วยพ่อของเย่เฉิน เพราะรายได้ที่ร่ำรวยเลยถูกเพื่อนเลวๆนึกถึง เขาหลอกเขาไปที่มาเก๊า และแพ้พนันจนล้มละลาย
จากนั้นถังซื่อไห่ก็กลายเป็นนักพนัน ยืมเงินกู้ไปทั่ว ไปที่คาสิโนมาเก๊าเพื่อหวังว่าจะชนะกลับมาอีกครั้ง และผลที่ได้คือยิ่งลงยิ่งลึก
ท้ายที่สุด ถังซื่อไห่ไม่เพียงสูญเสียทุกอย่าง แต่ยังถูกเจ้าหนี้ไล่ฆ่า ตอนที่เขาหมดหนทาง เขาลงสองมือของเขาในคาสิโน แต่ไม่นึกเลยว่า เขาจะสูญเสียมือไปด้วย
ตามคำพูดของพ่อของเย่เฉิน ถังซื่อไห่ได้บรรลุความสามารถของเขาแล้ว ไม่ควรถูกจำกัดให้เป็นแค่พ่อบ้านส่วนตัวเล็กๆของเขาอีกต่อไป และควรมีพื้นที่สำหรับการพัฒนาที่กว้างขึ้น
ในความเห็นของเขา พ่อบ้านใหญ่ของทั้งตระกูลเย่ สามารถพูดได้ว่าเป็นตำแหน่งสูงสุดที่ชนชั้นสูง สามารถมอบให้กับบุคคลภายนอก ที่ถังซื่อไห่สามารถนั่งในตำแหน่งนี้ได้ สามารถรับประกันความรุ่งโรจน์ และความมั่งคั่งในชีวิตนี้ เขาไม่อยากให้ถังซื่อไห่ทิ้งโอกาสสวรรค์นี้ เพราะตัวเอง
น่าเสียดาย ที่พ่อของเย่เฉินจากไปเร็วเกินไป ซึ่งเป็นความรู้สึกผิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตนี้ของถังซื่อไห่
เขารู้สึกเสมอว่า ถ้าเขายังคงเป็นพ่อบ้านของพ่อเย่เฉิน บางทีพ่อแม่ของเย่เฉินอาจจะไม่ตาย
แม้ว่าเขาจะกันกระสุนให้พวกเขาได้สองสามนัดในช่วงเวลาวิกฤติ ก็ยังมีโอกาสรอดได้สักหน่อย….
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...