เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1289

ทันทีที่ถังซื่อไห่พูดจบ จู่ๆมือถือที่อยู่บนโต๊ะของเขาก็สั่น เย่เฉินเป็นคนโทรมา

เขารีบเช็ดน้ำตา แสร้งทำเป็นคุยปกติ และพูดด้วยความเคารพว่า:"คุณชาย!"

ตอนนี้เย่เฉินเข็นรถออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และข้างถนนตรงทางเข้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ถือโทรศัพท์ไว้ เขาพูดว่า:"พ่อบ้านถัง ขอบคุณสำหรับหลายๆปีมานี้ครับ"

ถังซื่อไห่รีบพูดว่า:"คุณชาย คุณกำลังพูดอะไรครับ? ทำไมผมไม่เข้าใจเลย?"

เย่เฉินพูดว่า:"ผมเพิ่งออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง"

ถังซื่อไห่ยิ้มพูดว่า:"ที่แท้คุณชายก็กลับไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เพราะยังไงที่นั่นก็เป็นสถานที่ที่คุณอาศัยอยู่ตั้งแต่เด็ก ต้องผูกพันมากแน่นอน"

เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น:"พอแล้ว คุณเลิกแกล้งได้แล้ว ป้าหลี่บอกผมแล้วว่า ตอนนั้นคุณขอให้ป้าหลี่ช่วยผม และคุณจัดการให้ทั้งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิงมาปกป้องความปลอดภัยของผม บุญคุณนี้ ผมจะจำมันไว้ตลอด"

ถังซื่อไห่ถอนหายใจเบาๆ: "คุณชาย คุณรู้ทุกอย่างเหรอ?"

"อื้ม ผมรู้แล้ว ถึงได้โทรมาขอบคุณ"

เย่เฉินไม่รู้ ว่ายังมีความลับอยู่ในนั้น

แต่ในตอนนี้ เขาขอบคุณถังซื่อไห่มากจริงๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน