ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1296

หากมองเช่นนี้ล่ะก็ การตัดสินใจที่จะปิดบังเซียวชูหรันมาโดยตลอดของตนเอง ก็ยังคงฉลาดหลักแหลมเป็นอย่างยิ่ง ไม่เช่นนั้นมีความเป็นไปได้อย่างมากที่จะนำพาอันตรายมาให้กับเธอ

ในเวลานี้ สายตาที่เฉินตัวตัวมองดูเย่เฉิน มีความดุร้ายอยู่บ้างมาโดยตลอด ในสายตาของเธอ เย่เฉินก็คือผู้ชายที่ชอบล้อเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิงที่ทำให้กู้ชิวอี๋ผิดหวัง ก็ต้องเป็นหนามยอกอกของเธอเป็นธรรมดา

เธอถึงขั้นมีความบุ่มบ่ามที่จะพูดความจริงออกมาบนโต๊ะอาหารไปเลย แต่พอนึกถึงว่ากู้ชิวอี๋กำชับตนเองเอาไว้ ก็เลยทำได้เพียงหยุดลงชั่วคราวเท่านั้น

บนโต๊ะอาหาร เซียวชูหรันนั่งลงข้างๆกู้ชิวอี๋ และเย่เฉินก็นั่งลงข้างๆเซียวชูหรัน

กู้ชิวอี๋มองดูเขาแวบหนึ่ง จงใจเอ่ยถามเซียวชูหรันด้วยรอยยิ้มว่า “นายหญิงเย่ อยากทราบว่าคุณกับคุณเย่แต่งงานกันมากี่ปีแล้วคะ?”

เซียวชูหรันรีบตอบกลับในทันที “สามปีกว่า จะสี่ปีแล้วค่ะ”

กู้ชิวอี๋พยักหน้าเบาๆ ถามขึ้นอีกว่า “มีลูกหรือยังคะ?”

เซียวชูหรันส่ายศีรษะพร้อมกับเอ่ย “ยังค่ะ...”

กู้ชิวอี๋แสร้งทำท่าทีตกใจมาก ถามเธอว่า “แต่งงานสี่ปียังไม่เอาลูก หรือว่าคุณกับคุณเย่คือกลุ่มคนที่ไม่ต้องการมีลูกคะ?”

เซียวชูหรันเอ่ยขึ้นอย่างค่อนข้างที่จะทำตัวไม่ถูก “ที่จริงก็ไม่ถือว่าไม่เอาลูกหรอกค่ะ...ก็คือ...จะว่ายังไงดีล่ะ...พวกเราทั้งสอง...พวกเราทั้งสอง...”

เย่เฉินเห็นเซียวชูหรันไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร ก็เลยรีบประชิดเข้าไปพร้อมเอ่ยขึ้นว่า “พวกเราสองคนตอนนี้ยังไม่ได้เตรียมที่จะเอาลูกครับ”

กู้ชิวอี๋ฉลาดหลักแหลมมาแต่กำเนิด พอเห็นท่าทีที่อับอายนั่นของเซียวชูหรัน รวมไปถึงการกระทำที่รีบเข้ามาช่วยแก้สถานการณ์ของเย่เฉิน ก็รู้ว่าภายในนี้จะต้องมีเงื่อนงำอย่างอื่นอย่างแน่นอน