ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1297
เซียวชูหรันในตอนนี้ ไม่มีจิตใจระมัดระวังเตรียมตัวป้องกันเลยแม้แต่น้อยต่อกู้ชิวอี๋ที่งามราวกับเทพธิดาลงมาจุติก็ไม่ปานคนนี้
ในสายตาของเธอ กู้ชิวอี๋ก็คือการแสดงออกของเพศหญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุดในยุคปัจจุบัน ผู้หญิงที่ทุกด้านต่างก็ดีจนถึงขีดสุดเหมือนเธอแบบนี้ บนร่างกายได้ไร้ลมหายใจร่องรอยการใช้ชีวิตบนโลกมนุษย์ไปแล้ว
ดังนั้น เธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะมาเป็นศัตรูหัวใจที่หลบซ่อนอยู่ภายในของตนเอง
เย่เฉินในเวลานี้ก็ถือว่าวางใจลงมาแล้ว เขาวางแผนว่ารอหลังจากที่ฉินเอ้าเสวี่ยนแข่งรอบชิงชนะเลิศเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็จะแอบไปเย่นจิงสักรอบ แอบดูกู้เย้นจงคุณพ่อของกู้ชิวอี๋สักหน่อย
เห็นกู้เย้นตงไม่ใช่เป้าหมาย ไปรักษามะเร็งตับอ่อนระยะสุดท้ายของเขาให้หายถึงจะเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของตนเอง
เขาคือเพื่อนรักของคุณพ่อ หลายปีมานี้ ไม่เพียงแต่ตรุษจีนปีใหม่ก็ไปเซ่นไหว้พ่อแม่ของตนเอง ยิ่งไปกว่านั้นวินาทีเดียวก็ไม่เคยผ่อนคลาย ไม่เคยยอมแพ้หาที่อยู่ของตนเอง ความเมตตากรุณานี้ตัวเขาจะต้องตอบแทนอย่างแน่นอน
พอดี ตนเองก็จะได้ถือโอกาสนี้ ไปเย่นจิงพบถังซื่อไห่สักหน่อย หาเขาทำความเข้าใจเกี่ยวกับเบาะแสและข่าวคราวให้มากขึ้น
ดังนั้นไปเย่นจิงครั้งนี้ล่ะก็ เวลาอย่างน้อยที่สุดก็ต้องสามวันห้าวัน
ต้องออกจากบ้านสามวันห้าวัน ยังไม่อาจทำให้ภรรยามีความเคลือบแคลงใจใดๆได้ ข้ออ้างที่ดีที่สุด ก็คือตอบรับคำเชิญของกู้ชิวอี๋ ไปดูฮวงจุ้ยบ้านที่เย่นจิงให้กับเธอ
อาศัยกู้ชิวอี๋พูดเชิญออกมาด้วยตัวเองต่อหน้าของภรรยา แบบนี้เธอก็จะได้ไม่สงสัยอีก
กู้ชิวอี๋เห็นเซียวชูหรันตอบตกลงอย่างสบายอกสบายใจ ก็พยักหน้าอย่างดีใจไม่หยุด ยิ้มพร้อมกับเอ่ย“คิดไม่ถึงว่านายหญิงเย่จะสบายอกสบายใจขนาดนี้ ฉันยังกังวลว่าทางคุณจะไม่ยินยอมซะอีก”
เซียวชูหรันรีบเอ่ยขึ้นว่า “คุณกู้ คุณสามารถยอมรับความสามารถของสามีฉันได้ ฉันดีใจยังจะไม่ทัน จะไม่ยินยอมได้ยังไงกันล่ะคะ เพียงแต่หากสามีฉันทำไม่ดีพอตรงไหน ถึงเวลายังต้องขอความกรุณาให้คุณใจกว้างกับเขาให้มากหน่อย”
“จะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะคะ！” กู้ชิงอี๋หัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น “ฉันน่ะยอมรับเป็นอย่างมากกับความสามารถของคุณเย่ เชื่อว่าคุณพ่อฉัน ครอบครัวของฉันก็เช่นเดียวกัน ดังนั้น เรื่องนี้ยังต้องขอบคุณนายหญิงเย่มากที่ทำให้บรรลุสมความปรารถนา！”
เธอเป็นคู่หมั้นคู่หมายตั้งแต่วัยเด็กของตนเอง หลายปีมานี้ตามหาเขา รอคอยเขา เฝ้าปรารถนาถึงเขามาโดยตลอด แต่ตนเองกลับทำให้เธอต้องผิดหวังเสียใจ เรื่องแบบนี้ จะมองยังไงก็เป็นความผิดของตนเอง
ในเวลานี้เอง เซียวชูหรันที่ถูกปิดหูปิดตาขังอยู่ในกลอง รวบรวมความกล้าเอ่ยขึ้นกับกู้ชิวอี๋ว่า “คุณกู้ ฉัน...ฉันถ่ายรูปคู่กับคุณได้ไหมคะ?”
กู้ชิวอี๋ตอบตกลงอย่างสดใสมาก หัวเราะพร้อมกับเอ่ยว่า “ได้สิคะ！ถ่ายตอนนี้?”
เซียวชูหรันรีบพยักหน้าในทันที “หากคุณสะดวกล่ะก็ งั้นก็ถ่ายตอนนี้เลยค่ะ！”
กู้ชิวอี๋พยักหน้า ทำการดึงเก้าอี้ของตนเองออกก่อน เข้าไปใกล้กับเซียวชูหรันยิ่งขึ้นเล็กน้อย เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “นายหญิงเย่สวยขนาดนี้ ถ่ายรูปคู่กับคุณก็ยังคงมีแรงกดดันมาก”
“จะเป็นไปได้ยังไงกันคะ...” เซียวชูหรันเอ่ยขึ้นอย่างค่อนข้างที่จะไม่เป็นธรรมชาติว่า “เป็นฉันที่มีแรงกดดันถึงจะถูกค่ะ คุณกู้ไม่เพียงแค่สวย ยังเป็นดาราใหญ่ที่ระดับสูงที่สุดภายในประเทศ อยู่ต่อหน้าคุณ ฉันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะรู้สึกต่ำต้อย...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...